De grootste winnaar in de verkiezingen van Canada is het leger

Door Matthew Behrens, 17 oktober 2019

Van Rabble.ca

Het maakt niet uit wie volgende week de teugels van het parlement overneemt, misschien wel de grootste winnaar bij de Canadese federale verkiezingen van 2019 zal een conglomeraat zijn van militaire industrieën en het oorlogsdepartement.

Inderdaad, de platforms van alle grote partijen – liberalen, conservatieven, NDP en groenen – garanderen dat een verbazingwekkende uitgave van publieke middelen zal blijven vloeien naar oorlogsprofiteurs dankzij een militaristische orthodoxie die door iedereen in gelijke mate wordt aangehangen. Zoals bij elke religie bestaat er bij het Canadese leger een onbetwistbaar geloof in bepaalde basisaannames die nooit in twijfel kunnen worden getrokken of kunnen worden getoetst aan het beschikbare wetenschappelijke bewijs.

In dit geval gaat de militaristische religie ervan uit dat het oorlogsdepartement een sociaal nuttig doel en een welwillende mondiale rol dient, zelfs als er geen documentatie is die aantoont dat eindeloze miljarden uitgegeven aan wapens, oorlogsspelletjes, drone-moorden en gewapende invasies ooit vrede hebben gecreëerd. en rechtvaardigheid. Een zeer populair symbool van dit geloof is het dragen van rode papavers in november. Nieuwslezers die verondersteld worden objectieve waarnemers te zijn, dragen ze zonder enige twijfel, maar als een CBC-verslaggever een witte klaproos zou dragen voor vrede, zou dat als ketterij worden beschouwd en reden voor ontslag.

Het vertrouwen dat Canadezen in deze orthodoxie stellen, kan alleen worden toegeschreven aan een diepe mate van cognitieve dissonantie. Het Canadese leger is een organisatie die medeplichtig is bevonden aan marteling in Somalië en Afghanistan maar ook binnen zijn eigen gelederen; het oorlogsdepartement heeft genoemd Inheemse landverdedigers als een grote bedreiging voor de veiligheid; de instelling zelf is regelmatig op afroep om gevallen van publieke onenigheid neer te slaan, vooral wanneer inheemse volkeren opkomen voor hun rechten, van Kanesatake naar Muskrat Falls; het leger staat bol van een crisis van geweld tegen vrouwen; het kauwt op en spuugt veteranen uit die moeten vechten voor de meest elementaire rechten als ze gewond thuiskomen van de strijd; en het is de grootste bijdrage van de federale overheid aan klimaatverandering.

Canada militaire grootste zender

Tijdens een verkiezing wanneer elke partij de behoefte heeft gevoeld om klimaatverandering aan te pakken - volgens de milieugroep hebben ze allemaal platforms die de uitdaging niet aankunnen Stand.earth – geen enkele leider is bereid om over de eigen federale regering te praten onderzoek, waaruit blijkt dat het Canadese leger verreweg de grootste uitstoter van broeikasgassen is. In het fiscale jaar 2017 bedroeg dat 544 kiloton, meer dan 40 procent meer dan de volgende overheidsinstantie (Public Services Canada) en bijna 80 procent meer dan Agriculture Canada.

Deze bevinding komt overeen met gerelateerd onderzoek dat de rol van het Pentagon illustreert als de grootste bijdrager aan de uitstoot van broeikasgassen in de Verenigde Staten. Volgens een recente verslag van Brown University:

“Tussen 2001 en 2017, de jaren waarover gegevens beschikbaar zijn sinds het begin van de oorlog tegen het terrorisme met de Amerikaanse invasie van Afghanistan, stoot het Amerikaanse leger 1.2 miljard ton broeikasgassen uit. Meer dan 400 miljoen ton broeikasgassen is rechtstreeks te wijten aan oorlogsgerelateerd brandstofverbruik. Het grootste deel van het brandstofverbruik van het Pentagon is voor militaire vliegtuigen.”

Met name legers hebben lang geprobeerd te worden vrijgesteld van beperkingen op de uitstoot van broeikasgassen. Tijdens de klimaatbesprekingen in Kyoto in 1997 zorgde het Pentagon ervoor dat de uitstoot van militairen niet zou worden meegerekend bij de instellingen die hun bijdrage aan de opwarming van de aarde moesten beteugelen. Als het Transnational Institute wees erop aan de vooravond van de top van Parijs in 2015: "Zelfs vandaag de dag is de rapportage die elk land aan de VN moet doen over hun uitstoot, exclusief alle brandstoffen die in het buitenland door het leger zijn gekocht en gebruikt."

Onder de niet-bindende overeenkomst van Parijs was die automatische militaire vrijstelling opgeheven, maar landen zijn nog steeds niet verplicht hun militaire emissies te verminderen.

130 miljard dollar aan bommenwerpers, oorlogsschepen

Ondertussen, ongeacht wie er maandag wint, zijn het de generaals van het oorlogsdepartement en de CEO's van grote wapenfabrikanten die hun karbonades likken. Weinig Canadese kiezers realiseren zich dat honderden miljarden van hun belastinggeld zullen worden besteed aan welzijnsprojecten van bedrijven om oorlogsschepen te bouwen tegen een kostprijs van ten ten minste $ 105 miljard en jachtbommenwerpers tegen basiskosten $ 25 miljard (waarschijnlijk veel hoger, gezien het feit dat militaire industrieën traditioneel onderbieden en overbelasting). Er is geen verzameling oorlogsspeelgoed nodig, maar de orthodoxie van het Canadese militarisme stelt dat wat onze mannen en vrouwen in uniform denken nodig te hebben, ze zullen krijgen. Ook al zijn de middelen om mensen te doden al meer dan dodelijk genoeg, de nieuwe hightech oorlogsmachinerie wordt door de generaals en CEO's begeerd als een medicijn.

Terwijl verslaggevers zich afvragen hoe beloften voor sociaal voordelige zaken kunnen worden betaald – zoals het waarborgen van gerechtigheid voor 165,000 inheemse kinderen die nog steeds worden geconfronteerd met door de overheid gesanctioneerde rassendiscriminatie of het bouwen van betaalbare woningen of het wegwerken van studentenschuld – vragen ze nooit waar de partijen de hoop op willen baggeren. Meer dan 130 miljard dollar te besteden aan de volgende generatie moordmachines. Evenmin trekken ze de jaarlijkse bizarre diefstal van de staatskas in twijfel, waarbij het Canadese oorlogsdepartement zijn positie zal blijven genieten als de grootste begunstigde van discretionaire overheidsuitgaven op $ 25 miljard jaarlijks en groeiend (discretionair betekent dat er geen wettelijke vereiste is voor deze opgeblazen bureaucratie om ook maar één cent te ontvangen).

Zelfs als deze kwestie in het publieke debat ter sprake zou worden gebracht, zouden de Jagmeet Singhs en Elizabeth Mays van de campagne zich bij het Trudeau-Scheer-koor voegen, instemmend over heldenmoed en hoe geweldig het is om soldaten op te roepen om de gevolgen van het klimaat te helpen bestrijden zoals waargenomen tijdens bosbranden of overstromingen. Maar burgers kunnen dit werk net zo goed doen, en ze zouden niet de gespecialiseerde training in moord nodig hebben die het kernmandaat is van het oorlogsdepartement. Inderdaad, op een van die zeldzame momenten van openhartigheid werd voormalig krijgsheer Rick Hillier beroemd commentaar dat "Wij zijn de Canadian Forces, en het is onze taak om mensen te kunnen doden." Wijlen NDP-leider Jack Layton – die met name nooit gezocht om militaire uitgaven in toom te houden of te verminderen terwijl je in Ottawa bent - geprezen Hillier voor zijn opmerkingen en merkte op: "We hebben een zeer toegewijde, nuchtere leider van onze strijdkrachten, die niet bang is om de passie te uiten die ten grondslag ligt aan de missie die het personeel in de frontlinie op zich zal nemen."

Partijplatforms

Terwijl de liberalen duidelijk zijn geweest dat ze dat wel zouden willen verhoging van de oorlogsuitgaven met 70 procent in het komende decennium en van de conservatieven kan worden verwacht dat ze, zoals altijd, hoge niveaus van militaire uitgaven zullen handhaven, samen met de aankoop van bommenwerpers en oorlogsschepen, de NDP en de Groenen duidelijk in overeenstemming zijn met deze enorme investering in klimaat- oorlogsvoering doden.

De Green New Deal van de NDP zal naar verwachting leiden tot investeringen van $ 15 miljard over vier jaar: dat is $ 85 miljard minder dan wat ze zullen investeren in een oorlogsafdeling waarvan de uitstoot van klimaatverandering, met meer dan 500 kiloton per jaar, de winst die wordt geboekt onder het plan van de NDP ernstig zal verminderen. Bovendien is de NDP tevreden met een extra $ 130 miljard plus aan oorlogsschepen en bommenwerpers. De "New Deal for the People" is dezelfde oude deal voor de oorlogsindustrie. Zoals alle politici zeggen ze niet hoeveel het gaat kosten als ze in hun schrijven schrijven platform:

“We zullen de inkoop van scheepsbouw op tijd en binnen het budget houden en ervoor zorgen dat het werk eerlijk over het land wordt verspreid. De vervanging van straaljagers zal gebaseerd zijn op een vrije en eerlijke competitie om ervoor te zorgen dat we de beste jagers krijgen om aan de behoeften van Canada te voldoen, tegen de beste prijs.”

Maar voor een partij die vermoedelijk haar platform bouwt op op feiten gebaseerde besluitvorming, wordt er geen argument gemaakt voor welke bommenwerpers het "beste" zijn voor de niet-gekwantificeerde "behoeften" van Canada. Helaas draaft de NDP dezelfde vermoeide canards uit die meer dan een eeuw van Canadese mythevorming hebben ondersteund over de vermeende welwillendheid en eer van een altijd goed gefinancierde instelling, zelfs bijdragen aan de leugen dat het oorlogsdepartement is mishandeld en slecht gefinancierd. "Helaas is ons leger na decennia van liberale en conservatieve bezuinigingen en wanbeheer achtergebleven met verouderde uitrusting, onvoldoende ondersteuning en een onduidelijk strategisch mandaat."

De Groenen zijn niet beter en klinken als rechtse Republikeinen verklaren:

“Canada heeft nu een gevechtsmacht voor algemeen gebruik nodig die realistische opties kan bieden aan de regering in noodsituaties op het gebied van binnenlandse veiligheid, continentale defensie en internationale operaties. Dit omvat ook het beschermen van de noordelijke grenzen van Canada terwijl het poolijs smelt. Een groene regering zal ervoor zorgen dat de Canadese strijdkrachten bereid zijn om zowel in traditionele als in nieuwe hoedanigheden te dienen.”

Vertaald naar de realiteit, wat betekent dit? Binnenlandse veiligheidsnoodsituaties zijn incidenten zoals de gewapende invasie van soevereine inheemse gebieden zoals Kanesatake (dwz Oka) en het gebied rond Muskrat Falls of het onderdrukken van andersdenkenden op internationale toppen. De internationale operaties van Canada omvatten traditioneel het in stand houden van systemen van ongelijkheid en onrechtvaardigheid, het bombarderen van andere mensen en het illegaal bezetten van andere landen. Ze omvatten ook oorlogsspellen in junket-stijl op exotische bestemmingen. De Canadese marine speelt regelmatig oorlogsspelletjes met de NAVO in de Middellandse Zee in plaats van haar aanzienlijke middelen te besteden aan het redden van vluchtelingen die een zekere dood tegemoet gaan op die gevaarlijke oversteek.

De Groenen klinken ook als Donald Trump als ze geef je mening dat: "Canada's toezeggingen aan de NAVO zijn stevig maar ondergefinancierd." Hoewel Elizabeth May heeft verklaard dat ze zou willen dat de NAVO haar afhankelijkheid van kernwapens opgeeft, zou ze er nog steeds achter staan ​​om lid te zijn van een organisatie waarvan de belangrijkste rol bestaat uit het illegaal binnenvallen van landen over de hele wereld, zolang ze zogenaamde "conventionele" wapens gebruiken. .

De Groenen steunen ook het keizerlijke mandaat van de VN dat bekend staat als "plicht tot bescherming", de zogenaamde humanitaire vermomming waaronder bijvoorbeeld Canada, met unanieme NDP-liberaal-conservatieve steun, deelnam aan het bombardement op Libië in 2011. .

De verbanden zijn duidelijk

Alle oorlogsgebieden zijn locaties van milieurampen en ecocide. Van het gebruik van ontbladeringsmiddelen om bomen en kreupelhout in Zuidoost-Azië te vernietigen tot de traumatische vernietiging van bossen tijdens beide wereldoorlogen tot het gebruik van verarmd uranium in Irak en Afghanistan tot het voortdurend testen en gebruiken van chemische, biologische en nucleaire wapens, al het leven vormen op de planeet worden bedreigd door militarisme.

Terwijl miljoenen mensen door de straten marcheren om te protesteren tegen de klimaatverandering, wordt het populaire bord dat oproept tot systeemverandering er een die gemakshalve wordt genegeerd door alle grote leiders van de Canadese federale partij. Ze proberen in het gunstigste geval alleen maar te sleutelen aan een gevaarlijk systeem en accepteren helaas veronderstellingen die elke poging om onze ecologische voetafdruk te verkleinen, zullen verdoemen. Nergens is dat duidelijker dan in hun collectieve toezeggingen aan Canadees militarisme en oorlogsprofiteurs.

Het baanbrekende werk van wijlen Rosalie Bertell over nucleairisme documenteert veel van de vernietiging van militarisme. Haar laatste boek, Planet Earth: het nieuwste wapen in de oorlog, begint met een eenvoudig pleidooi dat prachtig zou zijn om weerspiegeld te worden op partijplatforms in een tijd van massavernietiging: “We moeten een samenwerkingsrelatie aangaan met de aarde, niet een van dominantie, want het is uiteindelijk het geschenk van het leven dat we doorgeven aan onze kinderen en de volgende generaties.”

Matthew Behrens is een freelance schrijver en pleitbezorger voor sociale rechtvaardigheid die het Homes not Bombs non-violent direct action-netwerk coördineert. Hij heeft jarenlang nauw samengewerkt met de doelwitten van Canadese en Amerikaanse "nationale veiligheid"-profilering.