door Manlio Dinucci, Il Manifesto, 8 juni 2021
De African Lion, de grootste militaire oefening op het Afrikaanse continent gepland en geleid door het Amerikaanse leger, is begonnen. Het omvat land-, lucht- en zeemanoeuvres in Marokko, Tunesië, Senegal en aangrenzende zeeën - van Noord-Afrika tot West-Afrika, van de Middellandse Zee tot de Atlantische Oceaan. 8,000 soldaten nemen eraan deel, de helft van hen is Amerikaans met ongeveer 200 tanks, gemotoriseerde kanonnen, vliegtuigen en oorlogsschepen. African Lion 21 zal naar verwachting $ 24 miljoen kosten en heeft implicaties die het bijzonder belangrijk maken.
Deze politieke stap werd fundamenteel beslist in Washington: de Afrikaanse oefening vindt voor het eerst plaats in de Westelijke Sahara, dat wil zeggen dit jaar op het grondgebied van de Sahrawi Republiek, erkend door meer dan 80 VN-staten, waarvan Marokko het bestaan ontkende en met alle middelen bevocht. . Rabat verklaarde dat op deze manier “Washington erkent de Marokkaanse soevereiniteit over de Westelijke Sahara” en nodigt Algerije en Spanje uit om af te zien van “hun vijandigheid jegens de territoriale integriteit van Marokko“. Spanje, dat door Marokko werd beschuldigd van steun aan Polisario (Bevrijdingsfront van de Westelijke Sahara), doet dit jaar niet mee aan de Afrikaanse Leeuw. Washington bevestigde opnieuw zijn volledige steun aan Marokko en noemde het "belangrijke niet-NAVO-bondgenoot en partner van de Verenigde Staten'.
De Afrikaanse oefening vindt dit jaar voor het eerst plaats in het kader van een nieuwe Amerikaanse commandostructuur. Afgelopen november werden het Amerikaanse leger Europa en het Amerikaanse leger Afrika samengevoegd tot één commando: het Amerikaanse leger Europa en Afrika. Generaal Chris Cavoli, die het leidt, legde de reden voor deze beslissing uit: “De regionale veiligheidskwesties van Europa en Afrika zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en kunnen zich snel van het ene gebied naar het andere verspreiden als er niets aan wordt gedaan.” Vandaar de beslissing van het Amerikaanse leger om het Europese commando en het Afrikaanse commando te consolideren, om zo “krachten dynamisch verplaatsen van het ene theater naar het andere, van het ene continent naar het andere, waardoor onze reactietijden voor regionale onvoorziene gebeurtenissen worden verbeterd'.
In deze context werd African Lion 21 geconsolideerd met Defender-Europe 21, dat 28,000 soldaten en meer dan 2,000 zware voertuigen in dienst heeft. Het is eigenlijk een enkele reeks gecoördineerde militaire manoeuvres die plaatsvinden van Noord-Europa tot West-Afrika, gepland en geleid door het Amerikaanse leger in Europa en Afrika. Het officiële doel is om een niet-gespecificeerd tegen te gaan “kwaadaardige activiteiten in Noord-Afrika en Zuid-Europa en om het theater te verdedigen tegen vijandige militaire agressie“, met duidelijke verwijzing naar Rusland en China.
Italië neemt deel aan African Lion 21 en aan Defender-Europe 21, niet alleen met zijn eigen strijdkrachten, maar ook als strategische basis. De oefening in Afrika wordt vanuit Vicenza geleid door de Zuid-Europese Task Force van het Amerikaanse leger en de deelnemende strijdkrachten worden via de haven van Livorno bevoorraad met oorlogsmateriaal dat afkomstig is uit Camp Darby, de naburige logistieke basis van het Amerikaanse leger. De deelname aan African Lion 21 maakt deel uit van de groeiende Italiaanse militaire inzet in Afrika.
De missie in Niger is symbolisch, formeel “als onderdeel van een gezamenlijke inspanning van Europa en de VS om het gebied te stabiliseren en illegale handel en bedreigingen voor de veiligheid te bestrijden“, eigenlijk voor de controle over een van de rijkste gebieden in strategische grondstoffen (olie, uranium, coltan en andere) die worden geëxploiteerd door Amerikaanse en Europese multinationals, wiens oligopolie in gevaar wordt gebracht door de Chinese economische aanwezigheid en andere factoren.
Vandaar de toevlucht tot de traditionele koloniale strategie: het waarborgen van de belangen met militaire middelen, inclusief steun aan lokale elites die hun macht baseren op hun krijgsmacht achter het rookgordijn van vijandige jihadistische milities. In werkelijkheid verslechteren militaire interventies de levensomstandigheden van de bevolking, waardoor de mechanismen van uitbuiting en onderwerping worden versterkt, met als gevolg dat gedwongen migraties en de daaruit voortvloeiende menselijke tragedies toenemen.
