Door David Swanson, Telesur
Super Bowl 50 wordt het eerste National Football League-kampioenschap sindsdien het werd gemeld dat veel van de pro-militaire heisa bij voetbalwedstrijden, het eren van troepen en het verheerlijken van oorlogen waarvan de meeste mensen dachten dat het vrijwillig was of deel uitmaakte van een marketingplan voor de NFL, in feite een plan was om geld te verdienen voor de NFL. Het Amerikaanse leger heeft miljoenen van onze dollars gedumpt, een deel van een rekruterings- en advertentiebudget dat in de miljarden, om de NFL te betalen om publiekelijk liefde voor soldaten en wapens te tonen.
Natuurlijk houdt de NFL misschien echt van het leger, net zoals ze misschien dol is op de zangers die ze laat zingen tijdens de Super Bowl-halftimeshow, maar het maakt ze betalen ook voor het voorrecht. En waarom zou het leger de voetbalcompetitie niet betalen om zijn heldhaftigheid te hype? Het betaalt verdomd bijna iedereen. Voor $ 2.8 miljard per jaar bij het werven van zo'n 240,000 'vrijwilligers', is dat ongeveer $ 11,600 per rekruut. Dat is natuurlijk niet de biljoen met een T-soort uitgaven is het nodig om het leger een jaar te leiden; dat is gewoon de uitgave om elke "vrijwilliger" voorzichtig te overtuigen om mee te doen. De grootste koper van militaire 'service'-advertenties in de sportwereld is de Nationale Garde. De advertenties tonen vaak humanitaire reddingsmissies. Recruiters vaak sterke verhalen vertellen van "niet-inzetbare" posities gevolgd door gratis college. Maar het lijkt mij dat de $ 11,600 een lange weg zou hebben afgelegd om een jaar op de universiteit te betalen! En in feite zullen mensen die dat geld hebben om te studeren veel minder snel worden aangeworven.
Ondanks het feit dat ze geen interesse tonen om zich aan te melden voor oorlogen, en ondanks de permanente aanwezigheid van oorlogen om zich voor aan te melden, 44 procent van de Amerikaanse Amerikanen zegt tegen het opiniepeilingsbureau Gallup dat ze in een oorlog "zouden" vechten, maar doen dat niet. Dat zijn minstens 100 miljoen nieuwe rekruten. Gelukkig voor hen en de wereld hoeft een opiniepeiler iets niet te vertellen, maar het zou kunnen suggereren waarom voetbalfans militairen tolereren en zelfs vieren. volksliederen en troep-hyping heisa bij elke beurt. Ze beschouwen zichzelf als gewillige krijgers die het momenteel gewoon te druk hebben. Terwijl ze zich identificeren met hun NFL-team en opmerkingen maken als 'We hebben zojuist gescoord', terwijl ze stevig op hun kostbaarste bezit zitten, identificeren voetbalfans zich ook met hun team op het denkbeeldige slagveld van oorlog.
De NFL-website zegt: “De NFL en het leger hebben al tientallen jaren een hechte band bij de Super Bowl, het meest bekeken programma van jaar tot jaar in de Verenigde Staten. Voor meer dan 160 miljoen kijkers groet de NFL het leger met een uniek scala aan in-game vieringen, waaronder de presentatie van kleuren, gasten op het veld, pre-game ceremonies en viaducten in het stadion. Tijdens Super Bowl XLIX-week [vorig jaar] nodigden de Pat Tillman Foundation en het Wounded Warriors Project veteranen uit om de Salute to Service bij te wonen: Officiating 101 Clinic at NFL Experience Engineered by GMC [dubbele betaling? ka-ching!] in Arizona. …”
Pat Tillman, nog steeds gepromoveerd op de NFL-website, en naamgever van de Pat Tillman Stichting, is natuurlijk de enige NFL-speler die een gigantisch voetbalcontract opgaf om zich bij het leger aan te sluiten. Wat de Foundation je niet zal vertellen, is dat Tillman, zoals heel gewoon is, niet meer geloofde wat de advertenties en recruiters hem hadden verteld. Op 25 september 2005 heeft de San Francisco Chronicle meldde dat Tillman kritisch was geworden over de oorlog in Irak en een ontmoeting had gepland met de prominente oorlogscriticus Noam Chomsky die zou plaatsvinden wanneer hij terugkeerde uit Afghanistan, alle informatie die Tillmans moeder en Chomsky later bevestigden. Tillman kon het niet bevestigen omdat hij in 2004 in Afghanistan was omgekomen door drie kogels in het voorhoofd op korte afstand, kogels geschoten door een Amerikaan. Het Witte Huis en het leger wisten dat Tillman was omgekomen door zogenaamd eigen vuur, maar ze vertelden de media ten onrechte dat hij was omgekomen bij een vijandige uitwisseling. Hogere legercommandanten kenden de feiten en keurden toch goed dat Tillman een Silver Star, een Purple Heart en een postume promotie kreeg, allemaal gebaseerd op het feit dat hij was gestorven terwijl hij vocht tegen de 'vijand'. Duidelijk het leger wil een connectie met voetbal en is bereid om te liegen en ervoor te betalen. De Pat Tillman Foundation misbruikt de naam van een dode man om het wederzijdse belang van het voetbal en het leger om met elkaar verbonden te zijn, uit te spelen en ten prooi te vallen.
Degenen op wie de reclame van het leger slaagt, zullen doorgaans niet sterven door eigen vuur. Ze zullen ook niet sterven door vijandelijk vuur. De nummer één moordenaar van leden van het Amerikaanse leger, alweer gemeld voor nog een jaar deze week, is zelfmoord. En dan hebben we het nog niet eens over latere zelfmoorden door veteranen. Elke tv-expert en moderator van het presidentiële debat, en misschien zelfs een Super Bowl 50-omroeper of twee, hebben de neiging om te praten over het antwoord van het leger op ISIS. Wat is het antwoord voor mensen die domweg naar zo'n gruwelijke hel worden gestuurd dat ze niet meer willen leven?
Het staat in de advertenties
Minstens zo'n groot aandachtspunt van de Super Bowl als het spel zelf is de reclame. Eén in het bijzonder verontrustende advertentie gepland voor Super Bowl 50 is een advertentie voor een oorlogsvideogame. Het Amerikaanse leger financiert al lang oorlogsvideogames en beschouwt ze als rekruteringsinstrumenten. In deze advertentie laat Arnold Schwarzenegger zien hoe leuk het is om tijdens het spel mensen neer te schieten en gebouwen op te blazen, terwijl buiten het spel mensen hem min of meer tackelen als in een voetbalwedstrijd. Niets is hier in de verste verte oorlogszuchtig in realistische zin. Daarvoor raad ik aan om mee te spelen PTSS actie man in plaats van. Maar het bevordert de gelijkstelling van sport met oorlog - iets waar zowel de NFL als het leger duidelijk naar verlangen.
An advertentie vorig jaar van Northrop Grumman, die zijn eigen “Militaire kom', was niet minder verontrustend. Twee jaar geleden een advertentie dat leek voor het leger te zijn totdat de laatste seconden voor Jeeps bleken te zijn. Er was nog een advertentie dat jaar voor Budweiser-bier met wie een commentator juridische problemen gevonden:
“Ten eerste is er een schending van de ethische voorschriften van het leger, die expliciet stellen dat personeel van het ministerie van Defensie geen 'officiële goedkeuring of voorkeursbehandeling mag suggereren' van een 'niet-federale entiteit, evenement, product, dienst of onderneming'. … Volgens deze verordening kan het leger Budweiser niet wettelijk steunen, noch toestaan dat zijn personeel in actieve dienst deelneemt aan hun advertenties (laat staan dat ze hun uniform dragen), net zo min als het leger Gatorade of Nike kan steunen.
Twee serieuze problemen hiermee. Ten eerste: het leger onderschrijft en promoot routinematig de NFL. Twee: ondanks mijn diepgewortelde verzet tegen het bestaan van een instelling voor massamoord, en mijn duidelijke begrip van wat het uit advertenties wil (hetzij door zichzelf of door een auto- of bierbedrijf), kan ik het niet helpen dat ik gezogen word in de emotie. De techniek van dit soort propaganda (hier is nog een advertentie) is van zeer hoog niveau. De stijgende muziek. De gezichtsuitdrukkingen. De gebaren. De opbouw van spanning. De uitstorting van gesimuleerde liefde. Je zou een monster moeten zijn om niet voor dit vergif te vallen. En het doordringt de wereld van miljoenen geweldige jonge mensen die beter verdienen.
Het is in het stadion
Als je voorbij de reclames komt, is er het probleem dat het stadion voor Super Bowl 50, in tegenstelling tot de meeste stadions voor de meeste sportevenementen, opvallend is "beschermd” door het leger en de gemilitariseerde politie, ook met het leger helikopters en jets die dat zullen doen neerschieten alle drones en "onderscheppen'elk vliegtuig. De pretentie verpest dat dit eigenlijk bedoeld is om iemand te beschermen, zullen militaire vliegtuigen pronken door over het stadion te vliegen, zoals in het verleden jaar, als ze gelijk hebben het gedaan boven stadions bedekt met koepels.
Het idee dat er iets twijfelachtigs is aan het coaten van een sportevenement in militaire promotie, is het verste waar de meeste kijkers van de Super Bowl aan denken. Dat het doel van het leger is om te doden en te vernietigen, dat de recente grote oorlogen uiteindelijk door een meerderheid van de Amerikanen vanaf het begin zijn tegengesproken als slechte beslissingen, gaat er gewoon niet in. Integendeel, het leger publiekelijk vragen of het zich zou moeten associëren met een sportcompetitie waarvan de spelers hun vrouw en vriendin te vaak slaan.
Mijn punt is niet dat mishandeling acceptabel is, maar moord niet. De progressieve kijk op de Super Bowl in de Verenigde Staten zal vraagtekens zetten bij het racisme gericht tegen een zwarte quarterback, de hersenschuddingen van een gewelddadige sport die de hersenen van te veel van zijn spelers beschadigt (en misschien zelfs de rekrutering van nieuwe spelers uit de verre uithoeken van het rijk om hun plaats in te nemen), seksistische behandeling van cheerleaders of vrouwen in commercials, en misschien zelfs het walgelijke materialisme van sommige commercials. Maar niet het militarisme. De omroepers zullen "de troepen" bedanken voor het kijken vanaf "over 175-landen' en niemand zal pauzeren, zijn bier en dood dierenvlees neerleggen en vragen of 174 landen misschien niet genoeg zijn om Amerikaanse troepen op dit moment te hebben.
Het idee dat de Super Bowl promoot, is dat oorlog min of meer is zoals voetbal, maar dan beter. Ik hielp graag aan een tv-show geannuleerd dat oorlog in een realiteitsspel veranderde. Er is nog steeds enige weerstand tegen dat idee dat kan worden afgeluisterd bij het Amerikaanse publiek. Maar ik vermoed dat het erodeert.
De NFL wil niet alleen het (onze) geld van het leger. Het wil het patriottisme, het nationalisme, de vurige blinde loyaliteit, de ondoordachte passie, de persoonlijke identificatie, een liefde voor de spelers die de liefde voor troepen evenaart - en met een vergelijkbare bereidheid om ze voor een bus te gooien.
Het leger wil niet alleen dat het enorme aantal kijkers naar de Super Bowl wordt getrokken. Het wil oorlogen die worden voorgesteld als sportevenementen tussen teams, in plaats van gruwelijke misdaden gepleegd tegen mensen in hun huizen en dorpen. Het wil dat we Afghanistan niet zien als een ramp van 15 jaar, een moordpartij en een contraproductieve SNAFU, maar als een competitie die in dubbele viervoudige verlengingen is gegaan, ondanks dat het bezoekende team 84 punten achterliet en een onmogelijke comeback probeerde. Het leger wil gezangen van "USA!" die een stadion vullen. Het wil rolmodellen en helden en lokale connecties met potentiële rekruten. Het wil dat kinderen die de profs in het voetbal of een andere sport niet kunnen bereiken, denken dat ze de inside track hebben voor iets dat nog beter en zinvoller is.
Ik zou echt willen dat ze dat deden.
