Door Amee Chew, 20 mei 2020
Van kapduif
Op 30 april kondigde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken twee lopende zaken aan armen verkoop naar de Filippijnen voor in totaal bijna $ 2 miljard. Boeing, Lockheed Martin, Bell Textron en General Electric zijn de belangrijkste wapenfabrikanten die zijn gecontracteerd om van de deal te profiteren.
Na de aankondiging begon een periode van dertig dagen voor het Congres om de verkoop te beoordelen en tegen te spreken. Het is absoluut noodzakelijk dat we dit stoppen lawine van militaire steun aan het regime van de Filippijnse president Rodrigo Duterte.
Duterte's staat van dienst op het gebied van mensenrechten is afgrijselijk. Als de wapenverkoop doorgaat, zal dit leiden tot een verslechtering van het optreden tegen mensenrechtenverdedigers en tegen afwijkende meningen, terwijl het een aanhoudend bloedbad verergert. Duterte is berucht vanwege het lanceren van een "War on Drugs" die sinds 2016 het leven heeft geëist van maar liefst zevenentwintigduizend, meestal mensen met een laag inkomen, standrechtelijk geëxecuteerd door politie en burgerwachten.
In de eerste drie jaar van Duterte's ambt, bijna driehonderd journalisten, mensenrechtenadvocaten, milieuactivisten, boerenleiders, vakbondsleden en mensenrechtenverdedigers werden vermoord. De Filipijnen is gerangschikt als de dodelijkste land voor milieuactivisten in de wereld na Brazilië. Veel van deze moorden zijn gekoppeld aan militair personeel. Nu gebruikt Duterte COVID-19 als voorwendsel voor verdere militarisering en repressie, ondanks de ernstige gevolgen voor de volksgezondheid.
Over de hele wereld, en met name voor de Verenigde Staten, heeft de COVID-19-pandemie duidelijk gemaakt hoe toenemende militaire capaciteit betekent dat het welzijn van de gemiddelde mens verslechtert. De Amerikaanse regering besteedt wederom op grove wijze middelen verkeerd aan oorlogswinsten en militarisering, in plaats van aan gezondheidsdiensten en menselijke behoeften. Het opgeblazen budget van het Pentagon van biljoenen heeft niets gedaan om ons te beschermen tegen een ramp voor de volksgezondheid en heeft geen echte veiligheid gecreëerd. Alleen een volledige herschikking van de federale prioriteiten, weg van militarisering, hier en in het buitenland, en naar het versterken van zorginfrastructuren, kan dat doen.
Duterte's gemilitariseerde reactie op COVID-19
De COVID-19-pandemie heeft voor Duterte als voorwendsel gediend om militaire controleposten, massa-arrestaties en de facto de staat van beleg op te leggen in de Filipijnen. Sinds eind april meer dan 120,000 mensen zijn aangehaald wegens quarantaineschendingen, en meer dan 30,000 gearresteerd – ondanks de ernstige overbevolking in de Filippijnse gevangenissen, nu al verergerd door de drugsoorlog. "Blijf thuis"-bevelen worden uitgevoerd door de politie, net zoals in veel stedelijke arme gemeenschappen mensen hand op mond leven.
Zonder dagelijkse verdiensten zijn miljoenen mensen wanhopig op zoek naar voedsel. Eind april had een meerderheid van de behoeftige huishoudens nog steeds niet ontvangen eventuele steun van de overheid. A duizend bewoners in Pasay werden gedwongen tot dakloosheid toen hun informele vestiging was vernietigd in naam van het opruimen van sloppenwijken aan het begin van de lockdown, zelfs als daklozen worden gearresteerd en in de gevangenis worden gegooid.
Duterte heeft de militair verantwoordelijk voor de COVID-19-respons. Op 1 april beval hij troepen om “dood schieten'quarantaineovertreders. Schendingen van de mensenrechten namen onmiddellijk toe. De volgende dag, een boer, Junie Dungog Pinar, werd neergeschoten en gedood door de politie wegens het overtreden van de COVID-19-lockdown in Agusan del Norte, Mindanao.
De politie heeft overtreders van de avondklok opgesloten in hondenkooiengebruikt marteling en seksuele vernedering als straf tegen LGBT-mensen, en geslagen en gearresteerd stedelijke arme mensen protesteren voor eten. Afstraffingen en moorden om "verbeterde gemeenschapsquarantaine" af te dwingen, doorgaan. Andere overheidsmisbruiken zijn schering en inslag, zoals de leraar die werd gearresteerd alleen omdat hij 'provocerende' opmerkingen op sociale media plaatste waarin hij het gebrek aan hulp van de overheid afkeurde, of de filmmaker die twee nachten werd vastgehouden zonder bevelschrift voor een sarcastische post over COVID-19.
Wederzijdse hulp, solidariteit en verzet
In het licht van de wijdverbreide honger, het ontbreken van gezondheidszorg en dodelijke repressie, hebben basisorganisaties van sociale bewegingen initiatieven voor wederzijdse hulp en noodhulp opgezet om voedsel, maskers en medische voorraden aan de armen te verstrekken. Genees covid, een netwerk van vrijwilligers van talloze organisaties in de grotere regio Metro Manila, heeft voor duizenden hulppakketten en gemeenschapskeukens georganiseerd, terwijl ze zich bezighielden met gemeenschapsorganisatie om wederzijdse hulp te versterken. Bewegingsorganisatoren roepen op tot massale tests, basisdiensten en een einde aan de gemilitariseerde COVID-19-reactie.
Kadamay is een massaorganisatie van XNUMX arme stadsmensen verspreid over de Filipijnen die een voortrekkersrol heeft gespeeld bij het verzet tegen Duterte's drugsoorlog en terugwinnen leegstaande woningen voor daklozen. In 2017 leidde Kadamay twaalfduizend daklozen bij bezetten zesduizend leegstaande huizen die waren gereserveerd voor de politie en het leger in Pandi, Bulacan. Ondanks repressie en intimidatie, #OccupyBulacan gaat door tot op de dag van vandaag.
Met COVID-19 heeft Kadamay geleid tot wederzijdse hulpinspanningen en #ProtestFromHome pot-banging-acties, met videos verspreid op sociale media, om hulp en gezondheidsdiensten te eisen, geen militarisering. Als onmiddellijke vergelding voor het uiten van een afwijkende mening na een pot-banging, de nationale woordvoerder van Kadamay, Mimi Doringo, werd met arrestatie bedreigd. In Bulacan werd een gemeenschapsleider naar een militair kampement gebracht en dat werd hem opgedragen staak alle politieke activiteiten en "zich overgeven" aan de regering, anders zou hij geen noodhulp krijgen.
Pogingen tot wederzijdse hulp worden gecriminaliseerd en gericht op repressie. Sinds eind april heeft de politie massale arrestaties uitgevoerd van hulpvrijwilligers, naast straatverkopers en mensen die op zoek zijn naar voedsel. op 19 april zeven hulpvrijwilligers uit Sagip Kanayunan werden vastgehouden terwijl ze op weg waren om voedsel uit te delen in Bulacan en later beschuldigd van het aanzetten tot "opruiing". Op 24 april werden vijftig arme stadsbewoners in Quezon City, waaronder een hulpvrijwilliger, vastgehouden omdat ze geen quarantainepassen bij zich hadden of geen gezichtsmaskers droegen. op 1 mei tien vrijwilligers Hulpverleners die samen met de vrouwenorganisatie GABRIELA hulp verleenden, werden gearresteerd terwijl ze een gemeenschapsvoeding hielden in Marikina City. Deze targeting is geen toeval.
Sinds 2018 heeft een uitvoerend bevel van Duterte toestemming gegeven voor een "natie-aanpak" om opstanden tegen te gaan, door middel van een breed scala van overheidsinstanties, resulterend in meer repressie tegen gemeenschapsorganisatoren en mensenrechtenverdedigers in het algemeen.
Het harde optreden tegen wederzijdse hulp en overleving heeft geleid tot campagnes op sociale media om “stop met het criminaliseren van zorg en gemeenschap. ' Bewaar San Roque, een netwerk dat het verzet van arme stadsbewoners tegen sloop ondersteunt, is een petitie hulpvrijwilligers en alle laaggeplaatste quarantaineovertreders onmiddellijk vrij te laten. menselijk rechten organisaties Ook petities voor de vrijlating van politieke gevangenen, velen van hen boeren met een laag inkomen, vakbondsleden en mensenrechtenverdedigers die worden geconfronteerd met verzonnen aanklachten, waaronder ouderen en zieken.
Als direct gevolg van de reactie van de regering die gericht was op militarisering, in plaats van op adequate gezondheidszorg, voedsel en diensten, hebben de Filippijnen een van de hoogste aantallen Covid-19-gevallen in Zuidoost-Azië, en de pandemie verergert snel.
Koloniale wortels
De huidige militaire alliantie tussen de VS en de Filipijnen vindt zijn oorsprong in de Amerikaanse kolonisatie en bezetting van de Filippijnen meer dan honderd jaar geleden. Ondanks de onafhankelijkheid van de Filippijnen in 1946, hebben de Verenigde Staten sindsdien ongelijke handelsovereenkomsten en hun militaire aanwezigheid gebruikt om de neokoloniale status van de Filippijnen te behouden. Decennialang garandeerden het ondersteunen van oligarchische heersers en het voorkomen van landhervormingen de Verenigde Staten goedkope landbouwexport. Het Amerikaanse leger hielp bij het tegengaan van een reeks voortdurende opstanden. Amerikaanse militaire hulp blijft bedrijven helpen bij de winning van Filippijnse natuurlijke hulpbronnen, het monopolie op onroerend goed en de onderdrukking van inheemse en boerenstrijd voor landrechten – met name in Mindanao, een broeinest van communistisch, inheems en islamitisch separatistisch verzet en het recente centrum van militaire activiteiten.
De Filippijnse strijdkrachten zijn gefocust op het bestrijden van opstanden in het binnenland, waarbij het geweld tegen arme en gemarginaliseerde mensen binnen de eigen landsgrenzen overweldigend wordt gericht. De operaties van het Filippijnse leger en de politie zijn nauw met elkaar verweven. In feite is historisch gezien de Filippijnse politie ontstaan uit counterinsurgency-operaties tijdens de Amerikaanse koloniale overheersing.
Het Amerikaanse leger handhaaft zelf een troepenaanwezigheid in de Filippijnen door middel van Operatie Pacific Eagle en andere oefeningen. In de naam van "terrorismebestrijding" helpt de Amerikaanse militaire hulp Duterte om oorlog te voeren op Filippijnse bodem en de afwijkende mening van burgers te onderdrukken.
Sinds 2017 heeft Duterte de staat van beleg afgekondigd op Mindanao, wat hij herhaaldelijk heeft gedaan gevallen bommen. Militaire aanvallen zijn voorbij 450,000-burgers. Uitgevoerd met Amerikaanse steun en zelfs gezamenlijke activiteiten, Duterte's militaire operaties ondersteunen het bedrijf landjepik van inheems land en slachtingen of boeren organiserende voor hun landrechten. Paramilitairen, gesteund door de strijdkrachten, terroriseren inheemse gemeenschappen en richten zich op hen scholen en docenten.
In februari, voorafgaand aan de aangekondigde wapenovereenkomst, heeft Duterte nominaal de Filipijnen-Verenigde Staten Visiting Forces Agreement (VFA) ingetrokken, waardoor Amerikaanse troepen in de Filippijnen kunnen worden gestationeerd voor "gezamenlijke oefeningen". Oppervlakkig gezien was dit een reactie op de Verenigde Staten een visum weigeren aan voormalig politiechef Ronald "Bato" Dela Rosa. De intrekking van de VFA door Duterte is echter niet onmiddellijk van kracht en begint pas met een zes maanden durend proces van heronderhandeling. De voorgestelde wapenverkoop geeft aan dat Trump van plan is zijn militaire steun voor Duterte te versterken. Het Pentagon streeft naar een hecht militair 'partnerschap'.
Stop de militaire hulp van de VS
Een groeiende internationale beweging, in solidariteit met inheemse en Filippijnse gemeenschappen, roept op tot stopzetting van de militaire hulp aan de Filippijnen. De directe militaire hulp van de VS aan het regime van Duterte was opgeteld meer dan $ 193.5 miljoen in 2018, afgezien van vooraf toegewezen bedragen en gedoneerde wapens van niet-aangegeven waarde. Militaire hulp bestaat ook uit subsidies om wapens te kopen, meestal van Amerikaanse aannemers. Aanverwant reguleert de Amerikaanse regering de stroom van particuliere wapenverkopen in het buitenland, zoals de huidige voorgestelde verkoop. Verkoop via bemiddeling van de Amerikaanse overheid is vaak een overheidssubsidie aan particuliere aannemers, die ons Amerikaanse belastinggeld gebruiken om de aankoop te voltooien. Het congres moet zijn macht gebruiken om de aanstaande verkoop stop te zetten.
De laatste voorgestelde $ 2 miljard armen sale omvat twaalf aanvalshelikopters, honderden raketten en kernkoppen, geleidings- en detectiesystemen, machinegeweren en meer dan tachtigduizend munitie. Het ministerie van Buitenlandse Zaken zegt dat deze ook zouden worden gebruikt voor "terrorismebestrijding" - dat wil zeggen, repressie binnen de Filipijnen.
Wegens gebrek aan transparantie en die van Duterte beraadslagen inspanningen om hulpstromen te verdoezelen, zou de Amerikaanse militaire hulp uiteindelijk munitie kunnen leveren aan de strijdkrachten die de drugsoorlog van Duterte voeren, aan burgerwachten of aan paramilitairen, zonder publieke controle.
Duterte gebruikt de pandemie als voorwendsel om de politieke oppositie te blijven neerslaan. Hij heeft nu speciale noodbevoegdheden op zich genomen. Zelfs vóór de pandemie, in oktober 2019, politie en leger overvallen de kantoren van GABRIELA, oppositiepartij Bayan Muna en de National Federation of Sugar Workers, waarbij in één keer meer dan zevenenvijftig mensen werden gearresteerd in Bacolod City en Metro Manila.
De repressie escaleert snel. Op 30 april, na weken van intimidatie door de politie voor het uitvoeren van voedselprogramma's, Jory Porquía, een van de oprichters van Bayan Muna, werd vermoord in zijn huis in Iloilo. Meer dan zesenzeventig demonstranten en hulpverleners werden illegaal gearresteerd May Day, waaronder vier vrijwilligers voor het voedingsprogramma voor jongeren in Quezon City, vier inwoners die online foto's plaatsten van hun "protesteren vanuit huis" in Valenzuela, twee vakbondsleden die borden vasthouden in Rizal, en tweeënveertig mensen die een wake houden voor de gedode mensenrechtenverdediger Porquia in Iloilo. Zestien arbeiders in een Coca Cola fabriek in Laguna werden ontvoerd en door het leger gedwongen "overgave" die zich voordeed als gewapende opstandelingen.
De Amerikaanse oorlogsmachine profiteert op onze kosten van zijn particuliere aannemers. Vóór de COVID-19-pandemie vertrouwde Boeing op het Pentagon een derde van zijn inkomen. In april kreeg Boeing een reddingspakket van $ 882 miljoen om een gepauzeerd luchtmachtcontract opnieuw op te starten - voor het bijtanken van vliegtuigen die in feite defect zijn. Maar wapenfabrikanten en andere oorlogsprofiteurs met winstoogmerk zouden geen plaats moeten hebben om ons buitenlands beleid te sturen.
Het congres heeft de macht om dit te stoppen, maar moet snel handelen. Rep. Ilhan Omar heeft geïntroduceerd een wetsvoorstel om te stoppen met het bewapenen van mensenrechtenschenders zoals Duterte. Deze maand is de Internationale Coalitie voor Mensenrechten in de Filippijnen, Communications Workers of America en anderen zullen een wetsvoorstel indienen dat specifiek een einde moet maken aan de militaire hulp aan de Filippijnen. In de tussentijd moeten we er bij het Congres op aandringen om de voorgestelde wapenverkoop aan de Filippijnen stop te zetten deze petitie eisen.
De COVID-19-pandemie toont de noodzaak aan van wereldwijde solidariteit tegen militarisering en bezuinigingen. Door de strijd aan te gaan tegen de diepe voetafdruk van het VS-imperialisme, hier en in het buitenland, zullen onze bewegingen elkaar sterker maken.
Amee Chew heeft een doctoraat in Amerikaanse studies en etniciteit en is een Mellon-ACLS Public Fellow.
