Sovjet-onderzeebootofficier die een nucleaire oorlog afwendde, geëerd met prijs

Een hoge officier van een Sovjet-onderzeeër die het uitbreken van een nucleair conflict tijdens de koude oorlog heeft voorkomen, wordt geëerd met een nieuwe prijs, op de dag 55 jaar nadat zijn heldhaftige acties een wereldwijde catastrofe hebben afgewend.

Op 27 oktober 1962 bevond Vasili Alexandrovich Arkhipov zich aan boord van de Sovjet-onderzeeër B-59 nabij Cuba toen de Amerikaanse troepen niet-dodelijke dieptebommen begonnen af ​​te werpen. Hoewel de actie bedoeld was om de Sovjetonderzeeërs aan te moedigen naar de oppervlakte te komen, was de bemanning van de B-59 incommunicado geweest en was ze zich dus niet bewust van de bedoeling. Ze dachten dat ze getuige waren van het begin van een derde wereldoorlog.

Gevangen in de snikhete onderzeeër – de airconditioning werkte niet meer – vreesde de bemanning de dood. Maar de Amerikaanse strijdkrachten wisten niet dat ze een speciaal wapen in hun arsenaal hadden: een nucleaire torpedo van tien kiloton. Bovendien hadden de officieren toestemming om het te lanceren zonder te wachten op goedkeuring van Moskou.

Twee van de hogere officieren van het schip - onder wie de kapitein, Valentin Savitsky - wilden de raket lanceren. Volgens een rapport van het Amerikaanse National Security Archive, riep Savitsky uit: “We gaan ze nu vernietigen! We zullen sterven, maar we zullen ze allemaal tot zinken brengen – we zullen niet de schande van de vloot worden.”

Maar er was een belangrijk voorbehoud: alle drie de hoge officieren aan boord moesten ermee instemmen het wapen in te zetten. Daardoor verliep de situatie in de controlekamer heel anders. Arkhipov weigerde de lancering van het wapen goed te keuren en kalmeerde de kapitein. De torpedo is nooit afgevuurd.

Als het was gelanceerd, zou het lot van de wereld heel anders zijn geweest: de aanval zou waarschijnlijk een nucleaire oorlog zijn begonnen die wereldwijde verwoesting zou hebben veroorzaakt, met onvoorstelbare aantallen burgerslachtoffers.

"De les hieruit is dat een man genaamd Vasili Arkhipov de wereld heeft gered", zegt Thomas Blanton, directeur van het National Security Archive aan de George Washington University. vertelde de Boston Globe in 2002, na een conferentie waarin de details van de situatie werden verkend.

Nu, 55 jaar nadat hij een nucleaire oorlog heeft afgewend en 19 jaar na zijn dood, moet Arkhipov geëerd worden, samen met zijn familie de eerste ontvangers van een nieuwe onderscheiding.

De prijs, ook wel de "Future of Life-prijs" genoemd, is het geesteskind van het Future of Life Insitute - een in de VS gevestigde organisatie die tot doel heeft bedreigingen voor de mensheid aan te pakken en wiens adviesraad bestaat uit beroemdheden als Elon Musk, de koninklijke astronoom prof. Martin Rees en acteur Morgan Freeman.

"De Future of Life-prijs is een prijs die wordt toegekend voor een heldhaftige daad die de mensheid enorm heeft geholpen, ondanks persoonlijke risico's en zonder daarvoor ooit te worden beloond", zei Max Tegmark, hoogleraar natuurkunde aan het MIT en leider van het Future of Life Institute.

In een gesprek met Tegmark zei Arkhipovs dochter Elena Andriukova dat de familie dankbaar was voor de prijs en de erkenning van Arkhipovs acties.

“Hij dacht altijd dat hij deed wat hij moest doen en beschouwde zijn acties nooit als heldenmoed. Hij gedroeg zich als een man die wist wat voor soort rampen straling kan veroorzaken', zei ze. "Hij heeft zijn steentje bijgedragen voor de toekomst, zodat iedereen op onze planeet kan leven."

De prijs van $ 50,000 wordt vrijdagavond uitgereikt aan de kleinzoon van Arkhipov, Sergei, en Andriukova op het Institute of Engineering and Technology.

Beatrice Fihn, uitvoerend directeur van de Nobelprijswinnende organisatie, de International Campaign to Abolish Nuclear Weapons, zei dat de acties van Arkhipov een herinnering waren aan hoe de wereld op de rand van een ramp stond. "Het verhaal van Arkhipov laat zien hoe dicht we in het verleden bij een nucleaire catastrofe zijn geweest", zei ze.

De timing van de prijs, voegde Fihn eraan toe, is toepasselijk. “Aangezien het risico op een nucleaire oorlog momenteel toeneemt, alle staten moeten dringend toetreden tot het verdrag over het verbod op kernwapens om een ​​dergelijke catastrofe te voorkomen.”

Dr. Jonathan Colman, een expert op het gebied van de Cubaanse rakettencrisis aan de University of Central Lancashire, was het ermee eens dat de onderscheiding passend was.

“Hoewel de verslagen verschillen over wat er zich aan boord van de B-59 afspeelde, is het duidelijk dat Arkhipov en de bemanning opereerden onder omstandigheden van extreme spanning en fysieke ontberingen. Toen de nucleaire drempel eenmaal was overschreden, is het moeilijk voor te stellen dat de geest weer in de fles kon worden gestopt”, zei hij.

"President Kennedy maakte zich grote zorgen over de mogelijkheid van een botsing tussen Amerikaanse oorlogsschepen en Sovjet-onderzeeërs in het Caribisch gebied, en het is absoluut duidelijk dat zijn vrees terecht was", voegde Colman eraan toe, erop wijzend dat bepaalde beslissingen op operationeel niveau buiten zijn macht lagen. controle. "Uiteindelijk heeft zowel het geluk als het management ervoor gezorgd dat de rakettencrisis zonder de meest vreselijke gevolgen is geëindigd."