Scientific American: De VS moeten proberen alle oorlogen te beëindigen

Een Afghaanse soldaat houdt de wacht terwijl Amerikaanse troepen een verlaten huis in de provincie Kandahar onderzoeken. Credit: Behrouz Mehri Getty Images

Door John Horgan, Scientific American, Mei 14, 2021

Er zijn Er zijn nog 3 plekken beschikbaar in John's aankomende online boekenclub.

De meeste van mijn studenten zijn geboren nadat de Amerikaanse oorlog in Afghanistan al aan de gang was. Nu heeft president Joe Biden eindelijk gezegd: Genoeg! Biden heeft toegezegd een toezegging van zijn voorganger na te komen (en een deadline toe te voegen). trek alle Amerikaanse troepen uit Afghanistan tegen 11 september 2021, precies 20 jaar na de aanslagen die de invasie veroorzaakten.

Experts hebben, voorspelbaar, kritiek geuit op de beslissing van Biden. Ze zeggen dat de terugtrekking van de VS dat zal doen Afghaanse vrouwen pijn doenhoewel, zoals journalist Robert Wright opmerkt, het door de VS bezette Afghanistan al “een van de slechtste plekken ter wereld om vrouw te zijn.” Anderen beweren dat de Amerikaanse concessie van een nederlaag het moeilijker zal maken steun te winnen voor toekomstige militaire interventies. Dat hoop ik zeker.

Biden, die de invasie steunden van Afghanistan, kan de oorlog geen vergissing noemen, maar ik wel. De Kosten van oorlogsproject aan de Brown University schat dat de oorlog, die vaak oversloeg naar Pakistan, tussen de 238,000 en 241,000 mensen heeft gedood, van wie meer dan 71,000 burgers. Veel meer burgers zijn bezweken aan "ziekte, verlies van toegang tot voedsel, water, infrastructuur en/of andere indirecte gevolgen van de oorlog".

De VS hebben 2,442 troepen en 3,936 aannemers verloren en hebben 2.26 biljoen dollar aan de oorlog uitgegeven. Dat geld, zo wijst Costs of War op, omvat niet "levenslange zorg voor Amerikaanse oorlogsveteranen" plus "toekomstige rentebetalingen op geleend geld om de oorlog te financieren". En wat heeft de oorlog opgeleverd? Het maakte een slecht probleem erger. Samen met de invasie van Irak, heeft de Afghaanse oorlog de wereldwijde sympathie voor de VS uitgehold na de aanslagen van 9/11 en vernietigde zijn morele geloofwaardigheid.

In plaats van het moslimterrorisme uit te bannen, de VS verergerden het door duizenden moslimburgers af te slachten. Overweeg dit incident uit 2010, dat ik in mijn boek citeer Het einde van oorlog: volgens de New York TimesBij een inval in een Afghaans dorp schoten Amerikaanse speciale troepen vijf burgers dood, onder wie twee zwangere vrouwen. Getuigen zeiden dat de Amerikaanse soldaten, die hun fout beseften, "kogels uit de lichamen van de slachtoffers groeven in een poging om te verbergen wat er was gebeurd".

Er kan nog steeds iets goeds uit deze horrorshow komen als het ons aan het praten krijgt over hoe we alle oorlogen tussen naties kunnen beëindigen en niet alleen de 'oorlog van de dag', zoals de activistische organisatie World Beyond War plaatst het. Het doel van dit gesprek zou zijn om een ​​massale, tweeledige vredesbeweging te creëren die bestaat uit democraten en republikeinen, liberalen en conservatieven, gelovige mensen en ongelovigen. We zouden allemaal eensgezind erkennen dat wereldvrede geen utopische droom is, maar een praktische en morele noodzaak.

Zoals geleerden zoals Steven Pinker hebben opgemerkt, wordt de wereld al minder oorlogszuchtig. Schattingen van oorlogsgerelateerde sterfgevallen variëren, afhankelijk van hoe u oorlog definieert en slachtoffers telt. Maar de meeste schattingen zijn het erover eens dat er de afgelopen twee decennia jaarlijks doden zijn gevallen door oorlog zijn veel lager- met ongeveer twee ordes van grootte - dan in de met bloed doordrenkte eerste helft van de 20e eeuw. Deze dramatische achteruitgang zou ons het vertrouwen moeten geven dat we de oorlog tussen naties voor eens en voor altijd kunnen beëindigen.

We moeten ook moed putten uit onderzoek van geleerden zoals antropoloog Douglas P. Fry van de Universiteit van North Carolina in Greensboro. In januari publiceerde hij samen met acht collega's een studie in NATUUR over hoe “Samenlevingen binnen vredessystemen vermijden oorlog en bouwen positieve intergroepsrelaties op”, zoals de titel van het artikel het zegt. De auteurs identificeren talloze zogenaamde 'vredessystemen', gedefinieerd als 'clusters van naburige samenlevingen die geen oorlog met elkaar voeren'. Vredessystemen laten zien dat, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, oorlog verre van onvermijdelijk is.

Vaak ontstaan ​​vredessystemen uit lange perioden van strijd. Voorbeelden zijn onder meer de coalitie van Indiaanse stammen die bekend staat als de Iroquois confederatie; moderne stammen in het bovenste stroomgebied van de Xingu-rivier in Brazilië; de Noordse naties van Noord-Europa, die al meer dan twee eeuwen geen oorlog tegen elkaar hebben gevoerd; de kantons van Zwitserland en de koninkrijken van Italië, die zich in de 19e eeuw verenigden in hun respectieve naties; en de Europese Unie. En laten we de staten van de Verenigde Staten niet vergeten, die sinds 1865 geen dodelijk geweld meer tegen elkaar hebben gebruikt.

Fry's groep identificeert zes factoren die vreedzame van niet-vreedzame systemen onderscheiden. Deze omvatten “overkoepelende gemeenschappelijke identiteit; positieve sociale verwevenheid; onderlinge afhankelijkheid; niet-strijdende waarden en normen; niet-strijdende mythen, rituelen en symbolen; en vredesleiderschap.” De meest statistisch significante factor, zo vonden Fry et al., is een gedeelde toewijding aan 'niet-oorlogvoerende normen en waarden', die oorlog binnen het systeem kunnen veroorzaken. “onvoorstelbaar.” Cursief toegevoegd. Zoals de groep van Fry opmerkt, als Colorado en Kansas verwikkeld raken in een geschil over waterrechten, ontmoeten ze elkaar 'in de rechtszaal in plaats van op het slagveld'.

Zijn bevindingen bevestigen een conclusie die ik tijdens het schrijven heb getrokken Het einde van oorlog: de belangrijkste oorzaak van oorlog is oorlog. Als militair historicus John Keegan zei het, komt oorlog in de eerste plaats niet vandaan onze oorlogszuchtige natuur or concurrentie om middelen maar van 'de instelling van oorlog zelf'. Om van oorlog af te komen, hoeven we dus niets dramatisch te doen, zoals het kapitalisme uitroeien en een wereldwijde socialistische regering vormen, of "krijger genen” uit ons DNA. We moeten alleen het militarisme afzweren als oplossing voor onze geschillen.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Hoewel de oorlog is afgenomen, blijft het militarisme bestaan verankerd in de moderne cultuur. "[D] e daden van onze krijgers zijn vereeuwigd in de woorden van onze dichters," antropoloog Margaret Mead schreef in 1940. "[D] e speelgoed van onze kinderen is gemodelleerd naar de wapens van de soldaat."

De naties van de wereld hebben bijna uitgegeven $ 1.981 biljoen aan "verdediging" in 2020, een stijging van 2.6 procent ten opzichte van het voorgaande jaar, volgens het Stockholm International Peace Research Institute.

Om verder te gaan dan militarisme, moeten naties uitzoeken hoe ze hun legers en arsenalen kunnen verkleinen op een manier die wederzijdse veiligheid garandeert en vertrouwen opbouwt. De VS, die goed zijn voor 39 procent van de wereldwijde militaire uitgaven, moeten het voortouw nemen. De VS zouden te goeder trouw kunnen zijn door te beloven hun defensiebudget tegen bijvoorbeeld 2030 te halveren. Als de regering-Biden vandaag deze stap zou zetten, zou haar budget die van China en Rusland samen nog steeds met een gezonde marge overschrijden.

Opmerkend dat voormalige tegenstanders vaak bondgenoten werden als reactie op een gedeelde dreiging, wijzen Fry et al. erop dat alle naties worden geconfronteerd met de gevaren van pandemieën en klimaatverandering. Gezamenlijk reageren op deze bedreigingen kan landen helpen om "het soort eenheid, samenwerking en vreedzame praktijken te cultiveren dat het kenmerk is van vredessystemen". Oorlog tussen de VS en China, Pakistan en India en zelfs tussen Israël en Palestina zou net zo ondenkbaar kunnen worden als vandaag tussen Colorado en Kansas. Zodra naties elkaar niet langer vrezen, zullen ze meer middelen hebben om te besteden aan gezondheidszorg, onderwijs, groene energie en andere dringende behoeften, waardoor burgerlijke onrust minder waarschijnlijk wordt. Net zoals oorlog oorlog veroorzaakt, brengt vrede vrede voort.

Ik vraag mijn studenten graag: kunnen we oorlog beëindigen? Eigenlijk is dat de verkeerde vraag. De juiste vraag is: Hoe maken we een einde aan de oorlog? Het beëindigen van de oorlog, welke maakt monsters van ons, zou een morele verplichting moeten zijn, net zoals het beëindigen van de slavernij of de onderwerping van vrouwen. Laten we nu beginnen te praten over hoe het te doen.