Dingen waar mensen waarschijnlijk aan vastzitten: eten, drinken, ademen, seks, liefde, vriendschap, woede, angst, vreugde, dood, hoop en verandering.
Dingen waarvan sommige mensen gewoonlijk beweerden dat de mensheid permanent en onvermijdelijk vastzat (maar niet meer in die termen denken, zelfs als het ding nog bestaat): monarchie, slavernij, bloedwraak, duelleren, mensenoffers, kannibalisme, lijfstraffen , tweederangs status voor vrouwen, onverdraagzaamheid jegens GLBT, feodalisme, Eric Cantor.
Dingen waarvan mensen onlogisch, ongegrond, kortzichtig en absurd aannemen dat ze altijd bij ons moeten zijn, alsof er nooit eerder iets is veranderd: vernietiging van het milieu, oorlog, massale opsluiting, doodstraf, politiediensten, religie, carnivorisme, extreem materialisme, kernenergie en wapens, racisme, armoede, plutocratie, kapitalisme, nationalisme, de Amerikaanse grondwet, de Amerikaanse senaat, de CIA, wapens, de NSA, de Guantanamo-gevangenis, marteling, Hillary Clinton.
Het jaar 2014 zal herinnerd worden als het zoveelste jaar waarin we dichter bij de ecologische en gemilitariseerde catastrofe kwamen, maar misschien ook als een jaar waarin crisis en verlichting samen een paar ogen openden voor het volledige scala aan beschikbare mogelijkheden.
Hoe vaak heb je dingen gehoord als "We kunnen geen einde maken aan oorlogen, want er is kwaad in de wereld, maar we kunnen wel onrechtvaardige oorlogen beëindigen" of "Hernieuwbare energie is een leuk idee, maar kan eigenlijk niet werken (ook al werkt het in andere landen)' of 'We hebben politie nodig - we hebben alleen verantwoording nodig als bepaalde politieagenten slecht presteren' of 'We zouden drugs kunnen legaliseren, maar dan hebben we nog steeds gevangenissen nodig, anders worden we allemaal verkracht en vermoord' of 'Als we dat niet doen' Als we geen moordenaars doden, zullen we meer moorden hebben (zoals in al die landen die de doodstraf hebben afgeschaft en minder moorden hebben)' of 'We hebben hervormingen nodig, maar we kunnen niet overleven zonder de CIA of iets dergelijks - we kunnen niet gewoon niet mensen bespioneren” of “steeds toenemende vernietiging van het milieu is onvermijdelijk”?
Dat laatste zou waar kunnen zijn als feedbackloops het klimaat op aarde al naar een punt van geen terugkeer hebben gebracht. Maar het kan niet waar zijn in termen van menselijk gedrag. Noch kan een van de anderen. En ik vermoed dat veel mensen mijn punt zien en het met me eens zijn. Maar hoeveel beschouwen alle bovenstaande zinnen als belachelijk?
Er zou een serieus argument kunnen worden aangevoerd dat een menselijke utopie moet worden gecontroleerd door een politiemacht. Maar er kan geen serieus argument worden aangevoerd dat een politiemacht een onvermijdelijke begeleider is van onze soort, een soort die 99% van zijn bestaan ongecontroleerd zag. De meeste mensen in het kleine aantal plaatsen dat in oorlog is, nemen er niet aan deel. Naties gaan eeuwen zonder oorlog. Homo sapiens ging het grootste deel van ons bestaan zonder oorlog. Enorme instellingen kunnen niet onvermijdelijk zijn. Honger en liefde zijn dingen die onvermijdelijk zijn. We zouden beweringen over onvermijdelijkheid voor instellingen moeten gaan horen als belachelijke onzin. Dit is misschien wel de meest serieuze actie die we kunnen ondernemen.
Natuurlijk is het een beetje hervormen van een strafrechtsysteem de juiste eerste stap, of je nu denkt dat er nog een volgende stap kan volgen of niet. Maar de richting van de stap kan variëren als u een andere eindbestemming in gedachten heeft. Er is een verschil tussen het beëindigen van een oorlog om beter voorbereid te zijn op andere oorlogen, en het beëindigen van een oorlog omdat het mensen doodt en een voorbeeld is van een instelling die ontmanteld en geëlimineerd moet worden. Beide inspanningen kunnen op korte termijn hetzelfde resultaat opleveren, maar slechts één heeft het potentieel om verder te gaan en de volgende oorlog te helpen voorkomen.
Er zou een argument kunnen worden aangevoerd - ik aarzel om het serieus te noemen - dat vrijwel alles goed gaat en dat er niet veel veranderd zou moeten worden. Zo'n argument kan niet alleen worden aangevoerd, maar het wordt subtiel en krachtig naar voren gebracht door zowat alles wat er ooit op onze televisies en in onze kranten wordt gezegd. Het levert echter geen enkel argument op dat alles onvermijdelijk onveranderd moet blijven, dat niets langzaam of snel in een ander soort wereld kan veranderen.
We moeten besluiten om te beseffen dat er niets is opgelost, de geschiedenis niet is geëindigd, politieke kwesties niet zijn opgelost - en dat zullen ze nooit zijn, dat het idee alleen al onsamenhangend is. En is dat niet wat het leven de moeite waard maakt?
