Door David Swanson, World Beyond War
In Chicago is deze week een jongeman gemarteld. Het was geen daad van de politie van Chicago. Het werd live gestreamd op Facebook. En de president van de Verenigde Staten verklaarde het een gruwelijke haatmisdaad.
De president adviseerde niet om "vooruit te kijken" in plaats van de wet te handhaven. Evenmin hield hij de mogelijkheid open dat de misdaad een hoger doel had gediend. In feite verontschuldigde hij de misdaad op geen enkele manier die zou kunnen helpen om het voor imitatie door anderen aan te bevelen.
Toch heeft dezelfde president de vervolging van folteraars van de Amerikaanse regering de afgelopen 8 jaar verboden en heeft hij het nu gepast gevonden om een vier jaar oud Senaatsrapport over hun martelingen nog minstens 12 jaar geheim te houden.
Sommige mensen in de Verenigde Staten zouden volhouden dat milieu- en klimaatbeleid gebaseerd moet zijn op feiten. Sommige andere mensen (er is heel weinig overlap tussen de twee groepen) zouden je vertellen dat het Amerikaanse beleid ten aanzien van Rusland gebaseerd moet zijn op bewezen feiten. Toch accepteren we hier gemakkelijk dat het Amerikaanse martelbeleid gebaseerd zal zijn op het begraven van de feiten.
De hoofdauteur van het Senate Torture Report, Dianne Feinstein, noemt het "een totale uiteenzetting van de ineffectiviteit van marteling". Maar hier komt president Trump, die openlijk belooft zich bezig te houden met foltering vanwege de effectiviteit ervan (moraal en legaliteit verdoemd), en zowel Obama als Feinstein zijn tevreden om het rapport verborgen te houden. Dat wil zeggen, Feinstein staat erop dat het nu openbaar moet worden gemaakt, maar ze neemt zelf niet de stap om het openbaar te maken.
Ja, hoewel de Amerikaanse grondwet het congres tot de machtigste regeringstak maakt, heeft eeuwen van keizerlijke macht vrijwel iedereen ervan overtuigd dat een president de rapporten van de senaat kan censureren. Maar als Feinstein echt geloofde dat het ertoe deed, zou ze de moed van een klokkenluider vinden en haar kans wagen bij het ministerie van Justitie.
De kans dat Donald Trump het rapport vrijgeeft (of leest), lijkt klein maar mogelijk. Als Obama het rapport echt voorgoed zou willen begraven, zou hij het nu uitlekken en aankondigen dat de Russen verantwoordelijk waren. Dan zou het ieders patriottische plicht zijn om er niet over te rapporteren of ernaar te kijken. (Debbie Wasserman wie?) Maar ons algemeen belang, nadat we voor het rapport hebben betaald (om nog maar te zwijgen van de marteling), is onmiddellijke openbaarmaking zonder shenanigans.
Niet lang daarna petitie werd gelanceerd en eiste dat Obama het rapport zou vrijgeven, kondigde hij aan het te beschermen tegen de gevreesde vernietiging door het 12 jaar of langer geheim te houden. Een veel zekerder manier om het tegen vernietiging te beschermen, zou zijn om het openbaar te maken.
Het is vier jaar geleden dat de "Inlichtingencommissie" van de Senaat dit 7,000 pagina's tellende rapport produceerde. Het is al moeilijk genoeg voor een document van 7,000 pagina's om het op te nemen tegen mythen, leugens en Hollywood-films. Maar het is een echt oneerlijk gevecht als het document geheim wordt gehouden. Slechts een gecensureerde samenvatting van 500 pagina's werd twee jaar geleden vrijgegeven.
David Welna van de NPR berichtte onlangs over dit onderwerp, op een manier die typerend is voor Amerikaanse media, en zei: “President-elect Trump . . . voerde campagne om marteling terug te brengen die verboden was tijdens de regering-Obama.
Foltering werd zelfs verboden door onder meer het Achtste Amendement, de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, het Verdrag tegen foltering (waartoe de VS tijdens de regering-Reagan toetrad) en de anti-folteringswetten. -marteling en oorlogsmisdaden statuten in de US Code (Clinton administratie).
Marteling was een misdrijf gedurende de periode waarop het Martelingsrapport betrekking had. President Obama verbood vervolging, hoewel het Verdrag tegen foltering dit vereist. De rechtsstaat heeft geleden, maar een zekere mate van waarheid en verzoening blijft mogelijk - als we de waarheid mogen weten. Of liever gezegd: als we de waarheid opnieuw mogen laten bevestigen in een gezaghebbend document dat gegarandeerd serieus wordt genomen.
Als ons de waarheid over foltering wordt ontzegd, zullen leugens dit blijven rechtvaardigen en zullen er slachtoffers blijven vallen. De leugens zullen beweren dat marteling "werkt" in de zin van het afdwingen van de productie van nuttige informatie. In werkelijkheid 'werkt' marteling natuurlijk in de zin dat het slachtoffers dwingt om te zeggen wat de folteraar verlangt, inclusief edelstenen als 'Irak heeft banden met Al Qaeda'.
Marteling kan oorlog veroorzaken, maar marteling wordt ook veroorzaakt door oorlog. Degenen die erkennen dat oorlog wordt gebruikt om moord te bestraffen, hebben er weinig moeite mee om marteling toe te voegen aan de gereedschapskist van de oorlog. Wanneer groepen zoals de ACLU zich verzetten tegen marteling terwijl oorlog bevorderen ze binden beide handen achter hun rug. De droom van een martelvrije oorlog is een illusie. En wanneer oorlogen niet worden beëindigd en marteling wordt getransformeerd van een misdaad in een beleidskeuze, gaat marteling door, zoals het heeft tijdens het presidentschap van Obama.
Sommige Democraten zijn beledigd dat de Clintons zich bij Donald Trump zullen voegen bij zijn inaugurele viering. Wat vinden ze ervan dat Obama Trump-adviseur Dick Cheney beschermt tegen een centraal deel van zijn criminele CV?
