Door Arnold Oliver
Hoe werd wapenstilstand dag geworden als veteranendag? Opgericht door het Congres in 1926 om "de vrede voort te zetten door goede wil en wederzijds begrip tussen naties, (en later) een dag gewijd aan de zaak van de wereldvrede," werd Wapenstilstand al bijna dertig jaar algemeen erkend. Als onderdeel daarvan luidden vele kerken hun bellen op het 11-uur van de 11-dag van de 11-maand - het uur in 1918 dat de kanonnen stil vielen aan het westelijk front tegen die tijd dat 16 miljoen stierf in de verschrikking van de Eerste Wereldoorlog .
Om erover bot te zijn, werd in 1954 Armistice Day gekaapt door een militaristisch Amerikaans congres en de nieuwe Veteranendag. Vandaag de dag begrijpen maar weinig Amerikanen het oorspronkelijke doel van Armistice Day, of herinneren het zich zelfs. De boodschap van het zoeken naar vrede is allesbehalve gewist. Het ergste van alles is dat Veteranendag is overgegaan in een hyper-nationalistische quasi-religieuze viering van oorlog en de vermoedelijk dappere strijders die het voeren. We hebben niet langer een nationale dag om internationale vrede te erkennen of erover na te denken.
En de identificatie van krijgers als helden is ook behoorlijk wankel. Als je een veteraan bent en er eerlijk over bent, moet je toegeven dat het meeste wat er in oorlogstijd gebeurt onherroepelijk onheroïsch is, en echte helden in oorlog zijn er zeer weinigen tussen.
Ik moet je zeggen dat toen ik in Vietnam was, ik geen held was en ik niet getuige was geweest van een enkele heldendaad in het jaar dat ik daar doorbracht, eerst als soldaat van het Amerikaanse leger en daarna als sergeant. Ja, er was heldendom in de oorlog in Vietnam. Aan beide kanten van het conflict waren opvallende daden van zelfopoffering en dapperheid. Troepen in mijn eenheid vroegen zich af hoe de Noord-Vietnamese troepen jaren konden volharden in het gezicht van de ontzettende Amerikaanse vuurkracht. Amerikaanse medische korpsen voerden ongelooflijke daden uit van moed om de gewonden onder vuur te redden.
Maar ik was ook getuige van een aanzienlijke hoeveelheid slecht gedrag, waarvan een deel mijn eigendom was. Er waren wijdverspreide incidenten van gebrek aan respect en misbruik van Vietnamese burgers, en een groot aantal echt verschrikkelijke oorlogsmisdaden. Verder hadden en hebben alle eenheden hun aandeel in criminelen, oplichters en misdadigers. De meest onheldhoofden van allemaal waren de Amerikaanse militaire en burgerlijke leiders die plannen hadden gemaakt, georkestreerd en veel profijt hadden van die volkomen vermijdbare oorlog. Ik had de oorlog veel eerder moeten weerstaan vanuit het leger, zoals vele anderen deden.
De koude waarheid is dat de Amerikaanse invasie en bezetting van Vietnam niets te maken had met de bescherming van de Amerikaanse vrede en vrijheid. Integendeel, de Vietnamoorlog werd gestreden om de Vietnamese onafhankelijkheid te voorkomen, niet om het te verdedigen; en het verdeelde het Amerikaanse volk bitter.
Helaas was Vietnam geen geïsoleerd geval van een onrechtvaardig conflict. Veel Amerikaanse oorlogen - waaronder de 1846 Mexicaans-Amerikaanse oorlog, de Spaans-Amerikaanse oorlog in 1898 en de oorlog in Irak (deze lijst is zeker niet uitputtend) - werden gevoerd onder valse voorwendsels tegen landen die de Verenigde Staten niet bedreigden. Het is moeilijk om te zien hoe, als een oorlog onrechtvaardig is, het heroïsch kan zijn om het te voeren.
Maar als de overgrote meerderheid van de oorlogen niet om nobele redenen wordt uitgevochten en weinig soldaten heldhaftig zijn, zijn er dan echte helden geweest die vrede en vrijheid verdedigen? En zo ja, wie zijn zij? Welnu, er zijn er veel, van Jezus tot nu. Ik zou Gandhi, Tolstoj en Dr. Martin Luther King Jr. op de lijst zetten, samen met veel Quakers en Doopsgezinden. En vergeet Generaal Smedley Butler niet, die schreef dat "War is a Racket".
In Vietnam stopte Warrant Officer Hugh Thompson het bloedbad in My Lai van nog erger.
Een andere kandidaat is de voormalige Amerikaanse legerspecialist Josh Stieber die deze boodschap aan de bevolking van Irak stuurde: "Onze zware harten hebben nog steeds hoop dat we in ons land de erkenning van je menselijkheid kunnen herstellen, die ons werd geleerd te ontkennen." We werden geëerd om Josh in ons huis te kunnen verwelkomen terwijl hij door de VS liep op een vredesmissie terwijl hij het geld dat hij in het leger verdiende weggaf als gedeeltelijke verzoening voor zijn rol in een volkomen onrechtvaardige oorlog.
En hoe zit het met Chelsea Manning die zeven jaar achter de tralies zat om meer waarheden over de oorlog in Irak bloot te leggen? De echte helden zijn degenen die zich verzetten tegen oorlog en militarisme, vaak tegen grote persoonlijke kosten. En nu zijn de Harvard-fellows onder meer apologeten en organisatoren van foltering, maar geen klokkenluider voor vrede. Ga naar figuur.
Omdat militarisme al zo lang bestaat, althans sinds Gilgamesj jaren geleden met zijn bescherming racket in Sumeria op 5,000 kwam, beweren mensen dat het altijd bij ons zal zijn.
Maar velen dachten ook dat slavernij en de onderwerping van vrouwen voor altijd zouden duren, en het wordt bewezen dat ze ongelijk hebben. We begrijpen dat hoewel militarisme niet van de ene op de andere dag zal verdwijnen, het moet verdwijnen als we zowel economisch als moreel bankroet willen voorkomen - om nog maar te zwijgen van het uitsterven van onze soort.
Zoals generaal-majoor WT Sherman in West Point zei: "Ik beken zonder schaamte dat ik moe ben en ziek van oorlog." We zijn bij je, bro.
Dit jaar weer November 11th, Veterans For Peace zal de originele wapenstilstand tradities terughalen. Sluit je bij hen aan en laat die klokken luiden.
Arnold "Skip" Oliver schrijft voor PeaceVoice en is emeritus hoogleraar politieke wetenschappen aan de universiteit van Heidelberg in Tiffin, Ohio. Een Vietnam-veteraan, hij behoort tot Veterans For Peace en is te bereiken op soliver@heidelberg.edu.
