Van Ray McGovern, Antiwar.com, April 22, 2021
De strenge waarschuwing van de Russische president Vladimir Poetin eerder vandaag het niet overschrijden van wat hij de "rode lijn" van Rusland noemde, moet serieus worden genomen. Des te meer naarmate Rusland zijn militaire capaciteit opbouwt om te reageren op provocaties van heethoofden in Oekraïne en van degenen in Washington die hen vertellen dat ze Rusland een bloedneus kunnen geven en aan vergelding kunnen ontsnappen.
Poetin leidde zijn ongewoon scherpe opmerkingen in door te zeggen dat Rusland “goede betrekkingen wil … inclusief trouwens degenen met wie we de laatste tijd niet goed kunnen opschieten, op zijn zachtst gezegd. We willen echt geen bruggen verbranden.” In een duidelijke poging om provocateurs niet alleen in Kiev, maar ook in Washington en andere NAVO-hoofdsteden te waarschuwen, voegde Poetin deze waarschuwing toe:
"Maar als iemand onze goede bedoelingen aanziet voor onverschilligheid of zwakte en van plan is deze bruggen af te branden of zelfs op te blazen, dan moeten ze weten dat de reactie van Rusland asymmetrisch, snel en hard zal zijn." Degenen achter provocaties die de kernbelangen van onze veiligheid bedreigen, zullen spijt krijgen van wat ze hebben gedaan op een manier waarop ze lange tijd nergens spijt van hebben gehad.
Tegelijkertijd moet ik duidelijk maken dat we genoeg geduld, verantwoordelijkheid, professionaliteit, zelfvertrouwen en zekerheid in onze zaak hebben, evenals gezond verstand, bij het nemen van een beslissing van welke aard dan ook. Maar ik hoop dat niemand eraan zal denken om de "rode lijn" met betrekking tot Rusland te overschrijden. We zullen zelf in elk specifiek geval bepalen waar het wordt getrokken.
Wil Rusland oorlog?
Een week geleden, in haar jaarlijkse briefing over bedreigingen voor de Amerikaanse nationale veiligheid was de inlichtingengemeenschap ongewoon openhartig over hoe Rusland bedreigingen voor zijn veiligheid ziet:
We beoordelen dat Rusland geen direct conflict met Amerikaanse troepen wil. Russische functionarissen hebben lang geloofd dat de Verenigde Staten hun eigen 'invloedcampagnes' voeren om Rusland te ondermijnen, president Vladimir Poetin te verzwakken en westers-vriendelijke regimes in de staf te installeren.tes van de voormalige Sovjet-Unie en elders. Rusland zoekt een akkoord met de Verenigde Staten over wederzijdse niet-inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van beide landen en erkenning door de VS van de beweerde invloedssfeer van Rusland over een groot deel van de voormalige Sovjet-Unie.
Een dergelijke openhartigheid is niet meer gezien sinds de DIA (de Defense Intelligence Agency) in haar “Nationale Veiligheidsstrategie van december 2015” schreef:
Het Kremlin is ervan overtuigd dat de Verenigde Staten de basis leggen voor een regimewisseling in Rusland, een overtuiging die nog wordt versterkt door de gebeurtenissen in Oekraïne. Moskou beschouwt de Verenigde Staten als de kritische motor achter de crisis in Oekraïne en is van mening dat de omverwerping van de voormalige Oekraïense president Janoekovitsj de laatste stap is in een al lang bestaand patroon van door de VS georkestreerde pogingen om het regime te veranderen.
~ december 2015 Nationale veiligheidsstrategie, DIA, luitenant-generaal Vincent Stewart, directeur
Willen de VS oorlog?
Het zou interessant zijn om de Russische tegenhanger te lezen van de bedreigingen waarmee ze worden geconfronteerd. Hier is mijn idee over hoe Russische inlichtingenanalisten het zouden kunnen zeggen:
Het is bijzonder moeilijk om te beoordelen of de VS oorlog willen, aangezien we geen duidelijk begrip hebben van wie de touwtjes in handen heeft onder Biden. Hij noemt president Poetin een “moordenaar”, legt nieuwe sancties op en nodigt hem vrijwel in één adem uit voor een top. We weten hoe gemakkelijk beslissingen die door Amerikaanse presidenten zijn goedgekeurd, kunnen worden teruggedraaid door machtige krachten die nominaal ondergeschikt zijn aan de president. Een bijzonder gevaar schuilt in de benoeming door Biden van Dick Cheney-protegé Victoria Nuland tot nummer drie bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Toenmalig adjunct-staatssecretaris Nuland werd ontmaskerd in een opgenomen gesprek gepost op YouTube op 4 februari 2014, waarbij de uiteindelijke staatsgreep in Kiev werd beraamd en de nieuwe premier twee en een halve week voor de daadwerkelijke staatsgreep (22 februari) werd gekozen.
Nuland zal waarschijnlijk binnenkort worden bevestigd, en heethoofden in Oekraïne zouden dit gemakkelijk kunnen interpreteren als het geven van carte blanche om meer troepen, nu gewapend met Amerikaanse offensieve wapens, te sturen tegen de anti-staatsgreeptroepen van Donetsk en Loehansk. Nuland en andere haviken zouden zelfs het soort Russische militaire reactie kunnen verwelkomen dat ze kunnen afschilderen als "agressie", zoals ze deden na de staatsgreep van februari 2014. Net als voorheen zouden ze de gevolgen – hoe verdomd ook – beoordelen als een netto-pluspunt voor Washington. Het ergste van alles is dat ze zich niet bewust zijn van de kans op escalatie.
Er is maar één "vonk" voor nodig
EU-chef voor buitenlands beleid, Josep Borrell, vestigt de aandacht op de grote opbouw van Russische troepen in de buurt van Oekraïne waarschuwde maandag dat er slechts "een vonk" nodig is om een confrontatie op gang te brengen, en dat "een vonk hier of daar kan springen". Wat dat betreft heeft hij gelijk.
Er was slechts één vonk van het pistool van Gavrilo Princip nodig om aartshertog Ferdinand van Oostenrijk op 28 juni 1914 te vermoorden, wat leidde tot de Eerste Wereldoorlog en uiteindelijk de Tweede Wereldoorlog. Amerikaanse beleidsmakers en generaals zouden er goed aan doen om Barbara Tuchman's "The Guns of August" te lezen.
Werd 19e-eeuwse geschiedenis onderwezen op de Ivy League-scholen die werden bijgewoond door Nuland, Blinken en nationale veiligheidsadviseur Sullivan - om nog maar te zwijgen van nouveau riche, extraordinaire provocateur George Stephanopoulos? Als dat zo is, lijken de lessen uit die geschiedenis te zijn aangetast door een achterhaalde, achterhaalde visie van de VS als almachtig - een visie die allang over zijn houdbaarheidsdatum heen is, vooral gezien de groeiende toenadering tussen Rusland en China.
Naar mijn mening zal het Chinese wapengekletter in de Zuid-Chinese Zee en de Straat van Taiwan waarschijnlijk toenemen als Rusland besluit dat het betrokken moet raken bij een militair conflict in Europa.
Een belangrijk gevaar is dat Biden, net als president Lyndon Johnson vóór hem, kan lijden aan het soort minderwaardigheidscomplex ten opzichte van de elite "beste en slimste" (die ons Vietnam heeft gebracht) dat hij zal worden misleid door te denken dat ze weten wat ze zijn dong. Van de belangrijkste adviseurs van Biden heeft alleen minister van Defensie Lloyd Austin enige ervaring met oorlog. En dat gemis is natuurlijk typerend voor de meeste Amerikanen. Daarentegen hebben miljoenen Russen nog steeds een familielid gehad onder de 26 miljoen doden in de Tweede Wereldoorlog. Dat maakt een enorm verschil – vooral als het gaat om wat hoge Russische functionarissen het neo-nazi-regime noemen dat zeven jaar geleden in Kiev werd geïnstalleerd.
Ray McGovern werkt samen met Tell the Word, een uitgeverij van de oecumenische Kerk van de Verlosser in de binnenstad van Washington. Zijn 27-jarige carrière als CIA-analist omvatte onder meer het dienen als hoofd van de afdeling Buitenlands beleid van de Sovjet-Unie en als opsteller / briefer van de President's Daily Brief. Hij is medeoprichter van Veteran Intelligence Professionals for Sanity (VIPS).
