Vrede in Oekraïne: de mensheid staat op het spel

Door Yurii Sheliazhenko, World BEYOND War, Maart 1, 2023

Yurii is bestuurslid van World BEYOND War.

Een toespraak tijdens het webinar van het International Peace Bureau "365 Days of War in Ukraine: Prospects Towards Peace in 2023" (24 februari 2023)

Beste vrienden, groeten uit Kiev, de hoofdstad van Oekraïne.

We ontmoeten elkaar vandaag op de walgelijke verjaardag van het begin van een grootschalige Russische invasie, die mijn land enorm veel doden, lijden en vernietiging heeft gebracht.

Al die 365 dagen heb ik in Kiev gewoond, onder Russische bombardementen, soms zonder elektriciteit, soms zonder water, zoals veel andere Oekraïners die het geluk hadden te overleven.

Ik hoorde explosies achter mijn ramen, mijn huis schudde van het gebulder van de artillerie in verre gevechten.

Ik was teleurgesteld over het mislukken van de akkoorden van Minsk, van de vredesbesprekingen in Wit-Rusland en Türkiye.

Ik zag hoe de Oekraïense media en openbare ruimtes meer geobsedeerd raakten door haat en militarisme. Nog meer geobsedeerd dan de voorgaande 9 jaar van gewapend conflict, toen Donetsk en Luhansk werden gebombardeerd door het Oekraïense leger, zoals Kiev vorig jaar werd gebombardeerd door het Russische leger.

Ondanks bedreigingen en beledigingen heb ik openlijk opgeroepen tot vrede.

Ik eiste een staakt-het-vuren en serieuze vredesbesprekingen, en drong vooral aan op het recht om te weigeren te doden, in online ruimten, in brieven aan Oekraïense en Russische functionarissen, oproepen aan maatschappelijke organisaties, in geweldloze acties.

Mijn vrienden en collega's van de Oekraïense pacifistische beweging deden hetzelfde.

Vanwege gesloten grenzen en de wrede jacht op dienstplichtigen op straat, in transport, in hotels en zelfs in kerken – hadden wij, Oekraïense pacifisten, geen andere keuze dan rechtstreeks vanaf het slagveld om vrede te roepen! En het is niet overdreven.

Een van onze leden, Andrii Vyshnevetsky, werd tegen zijn wil ingelijfd en naar het front gestuurd. Hij vraagt ​​tevergeefs om ontslag op grond van geweten, omdat de strijdkrachten van Oekraïne weigerden het mensenrecht op gewetensbezwaren tegen militaire dienst te respecteren. Het wordt bestraft, en we hebben al gewetensgevangenen zoals Vitalii Alexeienko die zei, voordat de politie hem naar de gevangenis bracht wegens zijn weigering om te doden: “Ik zal het Nieuwe Testament in het Oekraïens lezen en ik zal bidden om Gods genade, vrede en gerechtigheid voor mijn land.”

Vitaliy is een zeer dappere man, hij ging zo moedig lijden voor zijn geloof zonder enige poging om te ontsnappen of de gevangenis te ontwijken, omdat een zuiver geweten hem een ​​gevoel van veiligheid geeft. Maar zulke gelovigen zijn zeldzaam, de meeste mensen denken pragmatisch na over veiligheid, en ze hebben gelijk.

Om je veilig te voelen, mogen je leven, gezondheid en rijkdom niet in gevaar zijn, en er mogen geen zorgen zijn voor familie, vrienden en je hele leefomgeving.

Mensen dachten vroeger dat nationale soevereiniteit met alle macht van de strijdkrachten hun veiligheid beschermt tegen gewelddadige indringers.

Vandaag horen we veel luide woorden over soevereiniteit en territoriale integriteit. Het zijn sleutelwoorden in de retoriek van Kiev en Moskou, Washington en Peking, andere hoofdsteden van Europa, Azië, Afrika, Amerika en Oceanië.

President Poetin voert zijn aanvalsoorlog om de soevereiniteit van Rusland te beschermen tegen de NAVO die voor de deur staat, het instrument van de Amerikaanse hegemonie.

President Zelensky vraagt ​​en ontvangt van de NAVO-landen allerlei dodelijke wapens om Rusland te verslaan, dat, als het niet wordt verslagen, wordt gezien als een bedreiging voor de Oekraïense soevereiniteit.

Mainstream mediavleugel van militair-industriële complexen overtuigen mensen dat de vijand niet onderhandelbaar is, zo niet verpletterd vóór de onderhandelingen.

En mensen geloven dat soevereiniteit hen beschermt tegen oorlog van allen tegen allen, in de woorden van Thomas Hobbes.

Maar de wereld van vandaag is anders dan de wereld van de Westfaalse vrede, en de feodale notie van soevereiniteit en territoriale integriteit gaat niet in op brutale schendingen van de mensenrechten door allerlei soorten vorsten door oorlog, door nep-democratische oorlogszucht en door openlijke tirannie.

Hoe vaak heb je gehoord over soevereiniteit en hoe vaak heb je gehoord over mensenrechten?

Waar zijn we de mensenrechten kwijtgeraakt door de mantra over soevereiniteit en territoriale integriteit te herhalen?

En waar zijn we ons gezond verstand kwijtgeraakt? Want hoe krachtiger je leger is, hoe meer angst en wrok het veroorzaakt, waardoor vrienden en neutralen vijanden worden. En geen enkel leger kan lange tijd de strijd vermijden, het staat te popelen om bloed te vergieten.

Mensen moeten begrijpen dat ze geweldloos openbaar bestuur nodig hebben, geen strijdlustige soevereiniteit.

Mensen hebben sociale en ecologische harmonie nodig, geen autarchische territoriale integriteit met gemilitariseerde grenzen, prikkeldraad en gewapende mannen die oorlog voeren tegen migranten.

Vandaag vloeit het bloed in Oekraïne. Maar de huidige plannen om jaren en jaren, decennia lang oorlog te voeren, kunnen de hele planeet in een slagveld veranderen.

Als Poetin of Biden zich veilig voelen terwijl ze op hun nucleaire voorraden zitten, ben ik bang voor hun veiligheid en zijn miljoenen verstandige mensen ook bang.

In een snel polariserende wereld besloot het Westen veiligheid in oorlog te zien door winst te maken en de oorlogsmachine van brandstof te voorzien door wapenleveranties, en het Oosten koos ervoor om met geweld in te nemen wat hij ziet als zijn historische territoria.

Beide partijen hebben zogenaamde vredesplannen om alles wat ze willen op een extreem gewelddadige manier veilig te stellen en vervolgens de andere partij een nieuw machtsevenwicht te laten accepteren.

Maar het is geen vredesplan om de vijand te verslaan.

Het is geen vredesplan om betwist land in te nemen, of vertegenwoordigers van andere culturen uit je politieke leven te verwijderen en te onderhandelen over de voorwaarden voor acceptatie hiervan.

Beide partijen verontschuldigen zich voor hun oorlogszuchtige gedrag en beweren dat de soevereiniteit op het spel staat.

Maar wat ik vandaag moet zeggen: er staat vandaag iets belangrijkers dan soevereiniteit op het spel.

Onze menselijkheid staat op het spel.

Het vermogen van de mensheid om in vrede te leven en conflicten op te lossen zonder geweld staat op het spel.

Vrede is niet het uitroeien van de vijand, het is vrienden maken met vijanden, het is de herinnering aan universele menselijke broederschap en zusterschap en universele mensenrechten.

En we moeten toegeven dat regeringen en heersers van Oost en West gecorrumpeerd zijn door militair-industriële complexen en door grote machtsambities.

Als regeringen niet in staat zijn om vrede op te bouwen, is dat aan ons. Het is onze plicht, als maatschappelijke organisaties, als vredesbewegingen.

We moeten pleiten voor een staakt-het-vuren en vredesbesprekingen. Niet alleen in Oekraïne, maar overal, in alle eindeloze oorlogen.

We moeten ons recht handhaven om te weigeren te doden, want als alle mensen weigeren te doden, zullen er geen oorlogen zijn.

We moeten praktische methoden van vreedzaam leven, geweldloos bestuur en conflictbeheersing leren en aanleren.

Bij voorbeelden van herstelrecht en wijdverbreide vervanging van procesvoering door bemiddeling zien we vooruitgang van geweldloze benaderingen van gerechtigheid.

We kunnen gerechtigheid bereiken zonder geweld, zoals Martin Luther King zei.

We moeten een ecosysteem van vredesopbouw bouwen in alle levenssferen, als alternatief voor giftige gemilitariseerde economie en politiek.

Deze wereld is ziek van eindeloze oorlogen; laten we deze waarheid zeggen.

Deze wereld moet worden genezen met liefde, kennis en wijsheid, door rigoureuze planning en vredesactie.

Laten we samen de wereld genezen.