Mythe: oorlog is onvermijdelijk

Feit: oorlog is een menselijke keuze die niet wordt beperkt door enige wet van de natuur of biologisch determinisme.

Als oorlog onvermijdelijk was, zou het weinig zin hebben om het te beëindigen. Als oorlog onvermijdelijk was, zou een morele zaak kunnen worden gemaakt om te proberen de schade te verminderen terwijl het voortduurde. En talrijke parochiale gevallen kunnen worden gemaakt om voorbereid te zijn om onvermijdelijke oorlogen te winnen voor deze of gene zijde. Regeringen doen dit precies, maar hun premisse is fout. Oorlog is niet onvermijdelijk.

Zelfs kleinschalig geweld is niet onvermijdelijk, maar de ongelooflijk moeilijke taak om geweld te beëindigen, ligt een miljoen mijl voorbij de eenvoudiger, zij het nog steeds uitdagende taak om de georganiseerde massaslachting te beëindigen. Oorlog is niet iets dat wordt gecreëerd door de hitte van passie. Het vergt jaren van voorbereiding en indoctrinatie, wapenproductie en training.

Oorlog is niet alomtegenwoordig. Niets dat lijkt op de huidige oorlogsvormen bestond eeuwen of zelfs decennia geleden. Oorlog, die in bijna volledig verschillende vormen heeft bestaan, was grotendeels afwezig in de hele menselijke geschiedenis en de prehistorie. Hoewel het heel populair is om op te merken dat er ergens op aarde altijd een oorlog is geweest, is er altijd al de afwezigheid van oorlog geweest op heel veel andere gebieden op aarde. Samenlevingen en zelfs moderne landen zijn tientallen jaren en eeuwen zonder oorlog gegaan. antropologen debat of er zelfs maar iets leek op oorlog werd gevonden in prehistorische jager-verzamelaar samenlevingen, waarin mensen evolueerden voor het grootste deel van onze evolutie. Heel wat landen hebben uitgekozen geen militairen hebben. Hier is een lijst.

Het ontwikkelen van manieren om het genereren van conflicten te voorkomen, is een deel van het antwoord, maar sommige conflicten (of grote meningsverschillen) zijn onvermijdelijk, daarom moeten we effectiever en minder destructief gebruiken. tools om conflicten op te lossen en om veiligheid te bereiken.

Instellingen die vele jaren hebben geduurd en die onvermijdelijk, natuurlijk, essentieel en verschillende andere voorwaarden van een even dubieuze import werden genoemd, zijn in verschillende samenlevingen gestopt. Deze omvatten kannibalisme, menselijke opoffering, beproeving door beproeving, bloedwraak, duelleren, polygamie, doodstraf en slavernij. Ja, sommige van deze praktijken bestaan nog steeds in sterk verminderde vorm, misleidende claims worden vaak gemaakt over de overheersing van slavernij, en een enkele slaaf is te veel. En ja, oorlog is een van de meest lastige instellingen om tevreden te zijn met het feit dat het grotendeels eindigt. Maar oorlog is afhankelijk van grote instellingen, zoals die welke in sommige van deze andere gevallen volledig zijn beëindigd, en oorlog is niet het meest effectieve instrument om kleinschaliger geweld of terrorisme uit te bannen. Een nucleair arsenaal schrikt een terroristische aanslag niet af (en kan deze vergemakkelijken), maar politie, justitie, onderwijs, hulp, geweldloosheid - al deze instrumenten kunnen de uitroeiing van oorlog voltooien. Wat ermee zou kunnen beginnen, zou zijn om de grootste oorlogsinvesteerders ter wereld terug te brengen tot het niveau van degenen onder hen, en op te houden anderen te bewapenen door middel van wereldwijde wapenhandel. Zoals de zaken er nu voorstaan, wordt 96% van de mensheid geregeerd door regeringen die radicaal minder in oorlog investeren en dramatisch minder oorlogswapens verspreiden dan de Verenigde Staten. Als oorlog de "menselijke natuur" is, kan het geen oorlog zijn op Amerikaans niveau. Met andere woorden, als je de uitdrukking 'menselijke natuur' wilt gebruiken, die nooit een samenhangende definitie heeft gekregen, kun je die niet gebruiken voor wat 4% van de mensheid toevallig doet, laat staan wat een relatief handjevol machtige mensen onder die 4% van de mensheid gebeurt dit. Maar door de VS terug te brengen naar het Chinese niveau van investeren in oorlog, en vervolgens de twee terug naar het Saoedische niveau, enzovoort, zou waarschijnlijk een omgekeerde wapenwedloop ontstaan die verbale overtuiging van de pleidooi voor het afschaffen van oorlog overbodig zou maken en veel overtuigender.

Onze genen:

Oorlog, zoals antropologen leuk vinden Douglas Fry betogen, is waarschijnlijk alleen rond geweest voor de meest recente fractie van het bestaan van onze soort. We zijn er niet mee geëvolueerd. Maar we evolueerden met gewoonten van samenwerking en altruïsme. Tijdens deze meest recente 10,000-jaren was oorlog sporadisch. Sommige samenlevingen hebben oorlog niet gekend. Sommigen hebben het geweten en hebben het toen verlaten.

Zelfs in de afgelopen millennia hebben een groot deel van Australië, het Noordpoolgebied, Noordoost-Mexico, het Grote Bekken van Noord-Amerika en zelfs Europa vóór de opkomst van de patriarchische krijgersculturen het grotendeels of geheel zonder oorlog gedaan. recente voorbeelden in overvloed. In 1614 sloot Japan zich af van het Westen en van grote oorlogsvoering tot 1853 toen de Amerikaanse marine binnendrong. Tijdens zulke periodes van vrede bloeit de cultuur. De kolonie Pennsylvania koos er een tijdlang voor om de inheemse volkeren te respecteren, tenminste in vergelijking met andere kolonies, en kende vrede en bloeide.

Net zoals sommigen van ons het moeilijk vinden om een wereld zonder oorlog of moord voor te stellen, hebben sommige menselijke samenlevingen het moeilijk gevonden zich een wereld voor te stellen met die dingen. Een man in Maleisië vroeg waarom hij geen pijl op slavenladers zou schieten en antwoordde: "Omdat het hen zou doden." Hij kon niet bevatten dat iemand ervoor kon kiezen om te doden. Het is gemakkelijk om hem te verdenken van een gebrek aan verbeeldingskracht, maar hoe gemakkelijk is het ons een cultuur voor te stellen waarin vrijwel niemand ooit zou kiezen om te doden en oorlog zou onbekend zijn? Of het nu gemakkelijk of moeilijk voor te stellen of te creëren is, dit is beslist een kwestie van cultuur en niet van DNA.

Volgens de mythe is oorlog "natuurlijk". Toch is er veel conditionering nodig om de meeste mensen voor te bereiden om deel te nemen aan oorlog, en veel van het mentale lijden is normaal voor degenen die hebben deelgenomen. Geen enkele persoon staat daarentegen bekend als een diepe morele spijt of een posttraumatische stressstoornis door oorlogsgebrek.

In sommige samenlevingen zijn vrouwen eeuwenlang vrijwel uitgesloten van oorlogsvoering en vervolgens opgenomen. Het is duidelijk dat dit een kwestie van cultuur is, niet van genetische make-up. Oorlog is optioneel, niet onvermijdelijk, zowel voor mannen als vrouwen.

Sommige landen investeren veel meer in militarisme dan de meesten en nemen deel aan nog veel meer oorlogen. Sommige naties spelen onder dwang een ondergeschikte rol in de oorlogen van anderen. Sommige landen hebben de oorlog volledig verlaten. Sommigen hebben eeuwenlang geen ander land aangevallen. Sommigen hebben hun leger in een museum geplaatst.

In de Verklaring van Sevilla over geweld (PDF), weerleggen 's werelds meest vooraanstaande gedragswetenschappers het idee dat georganiseerd menselijk geweld [bijv. oorlog] biologisch bepaald is. De verklaring is aangenomen door de UNESCO.

Krachten in onze cultuur:

Oorlog duurt lang vóór het kapitalisme, en Zwitserland is zeker een type kapitalistische natie zoals de Verenigde Staten dat zijn. Maar er is een wijdverspreid geloof dat een cultuur van kapitalisme - of van een bepaald type en mate van hebzucht en vernietiging en kortzichtigheid - oorlog vereist. Een antwoord op deze zorg is het volgende: elk kenmerk van een samenleving die oorlog noodzakelijk maakt, kan worden veranderd en is zelf niet onvermijdelijk. Het militair-industriële complex is geen eeuwige en onoverwinnelijke kracht. Omgevingsvernietiging en economische structuren gebaseerd op hebzucht zijn niet onveranderlijk.

Er is een gevoel waarin dit onbelangrijk is; namelijk, we moeten de vernietiging van het milieu stoppen en de corrupte regering hervormen net zoals we de oorlog moeten beëindigen, ongeacht of een van deze veranderingen afhankelijk is van de anderen om te slagen. Bovendien, door dergelijke campagnes te verenigen in een alomvattende beweging voor verandering, zal de kracht in aantallen ervoor zorgen dat iedereen meer kans van slagen heeft.

Maar er is een ander gevoel waarin dit belangrijk is; namelijk, we moeten oorlog begrijpen als de culturele creatie die het is en niet langer denken dat het ons is opgelegd door krachten buiten onze controle. In die zin is het belangrijk om te erkennen dat geen wet van de natuurkunde of sociologie vereist dat we oorlog hebben omdat we een andere instelling hebben. In feite is oorlog niet vereist door een bepaalde levensstijl of levensstandaard, omdat elke levensstijl kan worden veranderd, omdat niet-duurzame praktijken per definitie eindigen met of zonder oorlog, en omdat oorlog eigenlijk verarmt maatschappijen die het gebruiken.

Crises buiten onze controle:

Oorlog in de geschiedenis van de mensheid heeft dit tot nu toe niet gecorreleerd met bevolkingsdichtheid of schaarste van hulpbronnen. Het idee dat klimaatverandering en de resulterende catastrofes onvermijdelijk oorlogen zullen veroorzaken, zou een self-fulfilling prophecy kunnen zijn. Het is geen voorspelling op basis van feiten.

De groeiende en dreigende klimaatcrisis is een goede reden voor ons om onze cultuur van oorlog te ontgroeien, zodat we bereid zijn om crises met andere, minder destructieve middelen aan te pakken. En ombuigen sommige of alle enorme sommen geld en energie die gaan naar oorlog en oorlog voorbereiden op het dringende werk van het beschermen van het klimaat kan een groot verschil maken, zowel door een van onze meest ecologisch destructief activiteiten en door financiering van een overgang naar duurzame praktijken.

Daarentegen, de verkeerde veronderstelling dat oorlogen de klimaatchaos moeten volgen, zal investeringen in militaire paraatheid aanmoedigen, waardoor de klimaatcrisis wordt verergerd en het waarschijnlijker wordt dat één soort catastrofe samen met een andere catastrofe wordt.

Het einde van de oorlog is mogelijk:

Het idee om honger uit de wereld te elimineren, werd ooit als belachelijk beschouwd. Nu wordt algemeen erkend dat honger kan worden afgeschaft - en voor een heel klein deel van wat wordt besteed aan oorlog. Hoewel nucleaire wapens niet allemaal zijn ontmanteld en geëlimineerd, bestaat er een populaire beweging die precies dat doet.

Het einde van alle oorlog is een idee dat op verschillende tijden en plaatsen grote acceptatie heeft gevonden. Het was populairder in de Verenigde Staten, bijvoorbeeld in de 1920s en 1930s. Polling wordt niet vaak gedaan op steun voor de afschaffing van oorlog. hier is een zaak toen het in Groot-Brittannië werd gedaan.

In de afgelopen decennia is het idee gepropageerd dat oorlog permanent is. Dat idee is nieuw, radicaal en feitelijk ongegrond.