Officiële geheimen: beste film tot nu toe dit jaar

Het waargebeurde verhaal van de Britse klokkenluider Katharine Gun is openbaar. De nieuwe film dramatiseert dat verhaal, met Keira Knightley in de hoofdrol Dit betekent dat we onszelf en onze geliefden praktisch vergiftigen. een thriller. En dat is het ook.

Hoe kan een bekende gebeurtenis worden omgezet in een spannende thriller? Deels is dit mogelijk omdat het verhaal ingewikkeld is waarvan maar weinigen de details kennen, en deels omdat de meeste mensen nergens iets van weten. Er is te veel informatie in de wereld en het meeste is nutteloos of erger. Het verhaal van een klokkenluider die grote risico's nam om de grootst mogelijke misdaden aan het licht te brengen door mensen met de meeste macht ter wereld, is niet het stukje informatie dat de afgelopen 16 jaar sinds het gebeurde het meest is herhaald. Sterker nog, het wordt nauwelijks vermeld in de bedrijfsmedia.

Ik raad aan om niets over Katharine Gun te lezen tot je het ziet Officiële geheimen. En wat ik hier over de film schrijf, zal helemaal niet veel onthullen. Maar voel je vrij om eerst de film te gaan kijken en dan hierop terug te komen.

De film heeft geen gevechten, geen schietpartijen, geen auto-achtervolgingen, geen monsters, geen naaktheid; en wat het het dichtst in de buurt komt van gedemoniseerde schurken die je graag haat, zijn echte politici in echte televisieclips die de personages in de film op hun tv bekijken. En toch is de film spannend. Het is aangrijpend.

De regisseur van de film, Gavin Hood, regisseerde ook een godvergeten stukje propaganda Dit betekent dat we onszelf en onze geliefden praktisch vergiftigen. Oog in de lucht. Hij beweerde hiermee belangrijke morele vragen op te werpen, terwijl het in feite de meest immorele acties probeerde te rechtvaardigen op basis van een fantastisch scenario dat in de echte wereld nooit heeft bestaan ​​en ook nooit zal bestaan. Maar die interesse in morele kwesties heeft nu zijn vruchten afgeworpen. Officiële geheimen is een dramatische confrontatie van morele keuzes, en een belangrijk model omdat de hoofdpersoon telkens een wijze en moedige keuze maakt.

De officiële "trailer" voor Officiële geheimen onthult dat de algemene context is dat de VS en het VK liegen over redenen om Irak in 2003 aan te vallen. Katharine Gun lekt bewijs van wangedrag in een poging een oorlog te voorkomen waarvan ze verwacht dat deze rampzalig zal zijn. Haar collega's handelen niet. Haar superieuren treden niet op. Een klokkenluider is een zeldzaamheid. Maar anderen helpen wel, zonder wie het lek niets had opgeleverd. Vredesactivisten helpen bij het lek. Journalisten werken eraan om het verhaal te bevestigen. Overheidsfunctionarissen helpen om het te bevestigen en ervoor te zorgen dat het wordt gepubliceerd. Een krant die openlijk en expliciet voorstander is van het lanceren van de oorlog, waardeert de nieuwsprimeur als een reden om te overwegen het verhaal te publiceren. Zelfs een advocaat die sindsdien meer heeft gedaan om dronemoorden te rechtvaardigen dan welke film dan ook, komt op voor vrede.

Gun blijft zich zorgen maken over het voorkomen van een oorlog, maar maakt zich ook zorgen over haar collega's die verdacht worden van het lek. Moet ze haar schuld toegeven, haar collega's zuiveren en het verhaal verifiëren? Wat zal het verhaal het beste bevestigen voor het publiek? Wat zal klokkenluiden in de toekomst het beste bevorderen? Weegt het lot van haar collega's wel een rol in een zaak die vele duizenden of miljoenen levens bedreigt? Komt het lot van haar huwelijk of van haar man, die in gevaar zou kunnen komen? Hoe trekt ze het onderscheid dat alle klokkenluiders maken tussen iets dat zo slecht is dat het een grens overschrijdt en al het dubieuze werk dat ze jarenlang zonder protest heeft gedaan? De film dompelt ons onder in al deze vragen en nog veel meer.

Als Gun wordt betrapt, of als ze zichzelf aangeeft, moet ze dan van plan zijn schuld te bekennen en de lichtste straf te krijgen? Of moest ze onschuldig pleiten en via een proces proberen overheidsdocumenten bloot te leggen die de criminaliteit van de oorlog verder zouden blootleggen - met het risico van een lange gevangenisstraf? Wat levert op de lange termijn het beste resultaat op? Als de oorlog toch plaatsvindt, maar beschamend en duidelijk illegaal zonder wereldwijde steun of een VN-stemming, zal dat dan een mislukking zijn? Kan moed anderen inspireren om te fluiten, zelfs als het doel niet wordt bereikt? Wat als de moed snel wordt vergeten? Wat als het potentieel bekend wordt gemaakt aan veel meer dan ooit tevoren, door middel van een film die jaren later veel wordt bekeken?