Door Ruth Thomas, 30 juni 2017.
reposted uit Oorlog is een misdaad op juli 1, 2017.
De federale overheid heeft in het geheim gewerkt aan een plan om zeer radioactieve vloeistof van Chalk River, Ontario, Canada, naar de Savannah River Site in Aiken, SC te transporteren – een afstand van meer dan 1,100 kilometer. Het Department of Energy (DOE) heeft een reeks van 250 vrachtwagenladingen gepland. Interstate 85 is een van de hoofdroutes.
Gebaseerd op gepubliceerde gegevens van de Amerikaanse Environmental Protection Agency, zou een paar ons van deze vloeistof de watervoorziening van een hele stad kunnen vernietigen.
Deze vloeistoftransporten zijn onnodig. Het radioactieve afval kan ter plaatse worden vermengd tot een vaste stof. Bij Chalk River wordt dit al jaren gedaan. Gegevens uit het verleden zijn heel duidelijk over deze vloeistof en hoe deze moet worden beheerd. Het rapport “Detailed Statement on the Environmental Considerations By the Division of Material Licensing, US Atomic Energy Commission” (14 december 1970) – dat de aanvraag van de Allied General voor de kernbrandstofcentrale van Barnwell bevat (Docket nr. 50-332) – beschrijft het afval dat in die faciliteit wordt gegenereerd, en beschrijft hoe het afval moet worden beheerd. Ik kende dit rapport vanwege de succesvolle juridische betwisting van deze instelling in de jaren zeventig waaraan ik deelnam. Hier volgt een overzicht van de benodigde criteria:
- Zorg voor absolute opsluiting van HLLW door meerdere barrières (HLLW – “vloeibaar afval op hoog niveau”)
- Zorg voor koeling om de zelfopwekkende hitte van het splijtingsproduct te verwijderen door redundante koelsystemen
- Zorg voor voldoende ruimte in de opslagtank…
- Beheers corrosie door passende ontwerp- en operationele maatregelen
- Beheers niet-condenseerbare gassen en deeltjes in de lucht, inclusief radiolytisch waterstof H2
- Bewaar in vorm om toekomstige stolling te vergemakkelijken
Het merendeel hiervan is niet mogelijk tijdens het transport. Bovendien, als dit 250 keer wordt herhaald, kan slechts een kleine fout, menselijk of materieel, desastreus zijn. En fouten zijn te verwachten. Bij de eerste zending (en tot nu toe) hadden ze bijvoorbeeld een hotspot in de transportcontainer, en op de Savannah River Site moesten ze deze omdraaien zodat ze naar de muur gericht waren, zogenaamd om de arbeiders niet bloot te stellen.
Mary Olson van Nuclear Information Resource Service, een van de aanklagers in een rechtszaak tegen deze zendingen, legt uit dat “zelfs zonder enige lekkage van de inhoud mensen zullen worden blootgesteld aan indringende gammastraling en schadelijke neutronenstraling, alleen al door in het verkeer naast een van de deze transportwagens. En omdat de vloeistof uranium van wapenkwaliteit bevat, bestaat er een altijd aanwezige mogelijkheid van een spontane kettingreactie waarbij een krachtige explosie van levensbedreigende neutronen in alle richtingen ontstaat – een zogenaamd ‘criticality’-ongeluk.”
Ondanks de rechtszaak, ondanks alle brieven, ondanks e-mail, ondanks petities van duizenden bezorgde burgers, beweert de DOE dat de impact ‘onbeduidend’ is. Hoewel de wet dit vereist, heeft de DOE geen milieueffectrapport opgesteld.
Er is een beperkte hoeveelheid berichtgeving geweest; Daarom weten veel mensen die door een ongeval getroffen zouden worden, niet dat dit gebeurt.
Dit moet gestopt worden. Vraag de gouverneur alstublieft om deze zendingen buiten de staat te houden.
