Luke Addison is een 26-jarige vredesactivist. Zijn vredeswerk begon aan de universiteit waar hij Engels en Drama studeerde en raakte al snel geïnteresseerd in het gebruik van Drama als een instrument om lokale en internationale sociale kwesties aan te pakken en erover na te denken. Door middel van zijn Drama-workshops heeft hij gewerkt met ouderen, kwetsbare jongeren en vluchtelingen, en heeft hij Drama gebruikt als een manier om belangrijke kwesties te verkennen en erover na te denken, waarbij hij naar beide kanten van een kwestie en oplossingen kijkt. Door zijn werk voor drama- en vredeseducatie raakte hij betrokken bij Rotary International en richtte al snel een jongerengroep op aan de universiteit die zich bezighield met het oplossen van lokale en internationale problemen. Hij werd al snel de nationale voorzitter van Rotaract UK en hierdoor maakte hij kennis met de organisatie PeaceJam, een internationale groep voor vredeseducatie die werkt met jongeren en Nobelprijswinnaars voor de vrede. Hij en anderen organiseerden een PeaceJam aan de Universiteit van Winchester en hielden hun vijfde jaarlijkse conferentie in maart van dit jaar, en volgend jaar wordt er nog een bevestigd. Hij is ook de vicevoorzitter van Uniting for Peace, een ngo die sinds 1979 werkt aan het creëren en promoten van een wereldwijde cultuur van vrede, geweldloosheid en armoedebestrijding. Hij is een zeer actief commissielid en organiseert samen met voorzitter Vijay Mehta evenementen, seminars en workshops. Naast zijn vredeswerk werkt hij als bejaardenverzorger, journalist en dichter.
Leah Bolger ging in 2000 met pensioen bij de Amerikaanse marine in de rang van commandant na twintig jaar actieve dienst. Haar carrière omvatte standplaatsen in IJsland, Bermuda, Japan en Tunesië en in 1997 werd ze gekozen als de Navy Military Fellow bij het MIT Security Studies-programma. Leah behaalde in 1994 een MA in Nationale Veiligheid en Strategische Zaken aan het Naval War College. Na haar pensionering werd ze zeer actief in Veterans For Peace, waaronder de verkiezing tot de eerste vrouwelijke nationale president in 2012. Later dat jaar maakte ze deel uit van een 20-koppige delegatie naar Pakistan om de slachtoffers van Amerikaanse drone-aanvallen te ontmoeten. Ze is de maker en coördinator van het 'Drones Quilt Project', een reizende tentoonstelling die dient om het publiek voor te lichten en de slachtoffers van Amerikaanse gevechtsdrones te erkennen. In 2013 werd ze geselecteerd om de Ava Helen en Linus Pauling Memorial Peace Lecture te presenteren aan de Oregon State University. Momenteel is ze de voorzitter van de raad van bestuur van World BEYOND War. Vind haar op FaceBook en Twitter.
Heinrich Buecker, geboren in 1954 in West-Duitsland, verhuisde na zijn schooltijd in 1973 naar West-Berlijn om niet te worden opgeroepen voor de Bundeswehr, het West-Duitse leger, dat destijds verplicht was. West-Berlijn was toen een toevluchtsoord voor velen die probeerden weg te blijven van een opnieuw opkomend Duits militarisme, aangezien de stad verboden terrein was voor de Bundeswehr. Tussen de eerste banen in de bouw, politiek activisme, enkele universitaire studies en uitgebreide reizen door, begon Heinrich een verhuisbedrijf op te bouwen en ging hij antiek verkopen op vlooienmarkten en antiekshows. Tussendoor reisde hij door vele landen, werkte als taxichauffeur, verkocht souvenirs aan de Berlijnse Muur en verhuisde begin jaren 90 naar Japan, waar hij een paar jaar bleef verkopen op vlooienmarkten. In 2000 keerde hij terug naar Berlijn, werd al snel actief in de anti-oorlogsbeweging, organiseerde een vredeskamp voor de Amerikaanse ambassade toen de oorlog tegen Irak in 2003 begon, richtte een anti-oorlogsgalerie op in het legendarische Tacheles Arthouse en opende in 2005 het Coop Anti-War Cafe in het centrum van Berlijn, dat een knooppunt is geworden voor lokale en internationale vredescampagnes, activisten en kunstenaars. Heinrich is de afgelopen jaren actief betrokken geweest bij de World BEYOND War beweging en vertegenwoordigt WBW in Berlijn.
Glenda Cimino werd geboren in Atlanta, Georgia, en studeerde en woonde in Florida, Zuid-Amerika en New York City voordat ze in 1972 naar Ierland verhuisde. Ze woont momenteel in Dublin. Soms een socioloog, een leraar, een uitgever, een dichter, een sociaal historicus, een acteur, een journalist, een redacteur, een filmmaker en een thuisverzorger, is ze nu een freelanceschrijver en een activist bij de Irish Anti-War Movement en een aanhanger van People before Profit. Ze is sinds de jaren zestig betrokken bij antiracistische, antinucleaire, milieuvriendelijke en antioorlogsactiviteiten. Tijdens de beroemde opstanden van 1960 was ze een afgestudeerde student aan de Columbia University en nam ze deel aan de protesten daar, en zat ze in een straattheatergroep in NYC. Ze nam vele malen deel aan marsen naar Washington. In 1968 sneed ze suikerriet in Cuba met de Venceremos Brigade en werkte later mee aan een boek over de ervaring. In Ierland heeft ze zich uitgesproken tijdens anti-oorlogsdemonstraties, is ze geïnterviewd op de radio, zat ze IAWM-paneldiscussies voor, gaf ze lezingen en gaf ze workshops. Ze is van mening dat oorlog zelf als een misdaad moet worden behandeld, dat we dringende, grote veranderingen moeten aanbrengen in de manier waarop we op deze planeet leven, en dat oorlog - en niet andere mensen - de vijand is van de mensheid en het milieu. Ze speelt een heel kleine rol in een heel grote strijd voor gelijkheid, rechtvaardigheid, respect voor al het leven op aarde en vrede.
Roger Cole is voorzitter van de Peace & Neutrality Alliance die in 1996 werd opgericht om te pleiten voor het recht van het Ierse volk op een eigen onafhankelijk buitenlands beleid, met positieve neutraliteit als belangrijkste component, dat voornamelijk wordt nagestreefd via een hervormde Verenigde Naties. Hij was Chief Steward en een van de belangrijkste organisatoren van de meer dan 100,000 mars in Dublin op 15 februari 2003 tegen de oorlog in Irak. Hij voerde actief campagne tegen de verdragen van Amsterdam, Nice en Lissabon die Ierland hebben geïntegreerd in de militaire structuren van de EU/VS/NAVO. Roger Cole streeft naar een Europa inclusief Rusland dat een partnerschap is van soevereine staten zonder militaire dimensie en om de rol van de Verenigde Naties als de enige inclusieve mondiale instelling met verantwoordelijkheid voor vrede en veiligheid te bevestigen.
Clare Daly is een Ierse politica die sinds juli 2019 lid is van het Europees Parlement (MEP) uit Ierland voor het kiesdistrict Dublin. Ze is lid van Independents 4 Change, onderdeel van Europees Unitair Links-Noords Groen Links. Ze was een Teachta Dála (TD) van 2011 tot 2019. Clare is jarenlang een vooraanstaand campagnevoerder geweest op het gebied van mensenrechtenkwesties, waaronder toegang tot abortus en Right2Water, en een consistente stem voor Ierse neutraliteit en tegen het Amerikaanse militaire gebruik van Shannon Airport. Ze heeft een voortrekkersrol gespeeld bij de strijd voor de hervorming van An Garda Síochána en tegen wanpraktijken in de Garda. In 2014 werden zij en haar collega Mick Wallace gearresteerd omdat ze probeerden toegang te krijgen tot een militair vliegtuig op de luchthaven van Shannon om voor eens en voor altijd de aanwezigheid van militaire wapens op Amerikaanse vliegtuigen die door Ierland vlogen te bewijzen. Ze blijft campagne voeren tegen de erosie van de Ierse neutraliteit en tegen de Amerikaanse oorlogszucht en het imperialisme.
Pat Elder is lid van World BEYOND War's Raad van Bestuur. Hij is de auteur van Militaire rekrutering in de Verenigde Staten, en de directeur van de Nationale Coalitie ter Bescherming van de Privacy van Studenten. De coalitie probeert de alarmerende militarisering van de middelbare scholen in de Verenigde Staten tegen te gaan.
Pat schrijft ook voor World BEYOND War en Civilian Exposure, een organisatie die volgt hoe het leger mensen over de hele wereld vergiftigt. Pat's focus ligt op het documenteren van besmetting veroorzaakt door het gebruik door het Amerikaanse leger van per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS) in routinematige brandbestrijdingsoefeningen.
Joseph Essertier organiseert Japan voor een World BEYOND War. Joseph is een Amerikaan die in Japan woont en zich tijdens de Kosovo-oorlog in 1998 actief tegen de oorlog begon te verzetten. Vervolgens kwam hij uit tegen de oorlogen van Washington in Afghanistan en Irak, en in 2016 tegen de bouw in Henoko en Takae waar de anti-basis Okinawanen zich hardnekkig tegen hebben verzet en met succes hebben vertraagd. Hij heeft onlangs geschreven en gesproken over Japanse activisten die hun medeburgers over geschiedenis informeren en zich verzetten tegen de ontkenning van de oorlog tussen Azië en de Stille Oceaan. Zijn onderzoek was vooral gericht op taalhervormingsbewegingen tussen de jaren 1880 en 1930 in Japan die democratie, inclusiviteit, culturele diversiteit in Japan en daarbuiten, en schrijven door vrouwen mogelijk maakten. Hij is momenteel universitair hoofddocent aan het Nagoya Institute of Technology.
Laura Hassler is oprichter en directeur van Musicians Without Borders. Ze groeide op in een multiculturele, artistieke gemeenschap in New York, een kind van twee professionals in de internationale beweging voor vrede en geweldloosheid. Ze was van jongs af aan actief in de Amerikaanse burgerrechten- en vredesbewegingen en studeerde culturele antropologie en muziek aan het Swarthmore College, waar ze academici combineerde met activisme en muziek. In de jaren zeventig werkte ze voor het Friends (Quaker) Peace Committee en het Committee of Responsibility on Vietnam in Philadelphia; voor de Vietnamese boeddhistische vredesdelegatie van Thich Nhat Hanh in Parijs; en de Amerikaanse Fellowship of Reconciliation in New York. Laura verhuisde in 1970 naar Nederland, waar ze een carrière als muzikant ontwikkelde en muziek koppelde aan maatschappelijke doelen. Ze specialiseerde zich in culturele diversiteit in de kunsten, richtte een World Music School op en werkte als diversiteitsadviseur voor kunstinstellingen terwijl ze zangles gaf en vocale groepen leidde. Laura maakte deel uit van een groot netwerk van sociaal bewuste muzikanten en mobiliseerde dit netwerk om Musicians Without Borders op te richten in 1977. Vandaag de dag, nog steeds grotendeels puttend uit de talenten van dit steeds groter wordende netwerk, is Musicians Without Borders een van 's werelds pioniers geworden in het gebruik van muziek om scheidslijnen te overbruggen, gemeenschap op te bouwen en oorlogswonden te helen. Laura zingt met een van MWB's muzikale ambassadeurs, Fearless Rose.
Edward Horgan PhD, ging met pensioen bij de Ierse strijdkrachten met de rang van commandant na 22 jaar dienst waaronder vredesmissies bij de Verenigde Naties in Cyprus en het Midden-Oosten. Hij heeft gewerkt aan meer dan 20 verkiezingswaarnemingsmissies in Oost-Europa, de Balkan, Azië en Afrika. Hij is internationaal secretaris bij de Irish Peace and Neutrality Alliance, voorzitter en oprichter van Veterans For Peace Ireland, en vredesactivist bij Shannonwatch. Zijn vele vredesactiviteiten omvatten de zaak van Horgan tegen Ierland, waarin hij de Ierse regering voor het Hooggerechtshof daagde wegens schendingen van de Ierse neutraliteit en het Amerikaanse militaire gebruik van de luchthaven van Shannon, en een spraakmakende rechtszaak als gevolg van zijn poging om de Amerikaanse president George W. Bush in 2004 in Ierland te arresteren. Hij doceert parttime politiek en internationale betrekkingen aan de Universiteit van Limerick. Hij promoveerde in 2008 op een proefschrift over de hervorming van de Verenigde Naties en heeft een masterdiploma in vredesstudies en een BA in geschiedenis, politiek en sociale studies. Hij is actief betrokken bij een campagne om zoveel mogelijk van de tot een miljoen te herdenken en te noemen kinderen die zijn omgekomen als gevolg van oorlogen in het Midden-Oosten sinds de eerste Golfoorlog in 1991.
Foad Izadi is lid van World BEYOND War's Raad van Bestuur gevestigd in Iran. Zijn onderzoeks- en onderwijsinteresses zijn interdisciplinair en richten zich op de betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Iran en de Amerikaanse publieke diplomatie. Zijn boek, Publieksdiplomatie van de Verenigde Staten naar Iran, bespreekt de communicatie-inspanningen van de VS in Iran tijdens de regeringen van George W. Bush en Obama. Izadi heeft talrijke studies gepubliceerd in nationale en internationale wetenschappelijke tijdschriften en belangrijke handboeken, waaronder: Journal of Communication Inquiry, Journal of Arts Management, Law, and Society, Routledge Handbook of Public Diplomacy en Edward Elgar Handbook of Cultural Security. Dr. Foad Izadi is faculteitslid bij de afdeling American Studies, faculteit Wereldstudies, Universiteit van Teheran, waar hij MA en Ph.D. doceert. cursussen Amerikaanse studies. Izadi ontving zijn Ph.D. van de Louisiana State University. Hij behaalde een BS in economie en een MA in massacommunicatie aan de Universiteit van Houston. Izadi is politiek commentator geweest op CNN, RT (Russia Today), CCTV, Press TV, Sky News, ITV News, Al Jazeera, Euronews, IRIB, France 24, TRT World, NPR en andere internationale media. Hij is geciteerd in vele publicaties, waaronder The New York Times, The Guardian, China Daily, The Tehran Times, The Toronto Star, El Mundo, The Daily Telegraph, The Independent, The New Yorker, en Newsweek.
Kristine Karch is een Duitse feministische, vrede en milieu-activist die nationaal en internationaal werkt aan gender- en milieurechtvaardigheid, vrouwen en militarisering, militarisering en milieu, delegitimisatie van de NAVO, kernwapens en het sluiten van militaire bases.
Ze is medevoorzitter van het internationale netwerk No to War – No to NATO, lid van het coördinatiecomité van de campagne Stop Air Base Ramstein, bestuurslid van het International Network of Engineers and Scientists for Global Responsibility (INES), en stichtend lid en actief in de vrouwen- en milieugroep EcoMujer, een gedachtewisseling tussen vrouwen uit Cuba, Latijns-Amerika en Duitsland.
Tarak Kauff is een voormalig V.S. Parachutist van het leger die diende van 1959 - 1962. Hij is lid van Veterans For Peace, de hoofdredacteur van Peace in Our Times, VFP's driemaandelijkse krant, en was zes jaar lid van de VFP National Board of Directors.
Hij heeft delegaties van veteranen naar Okinawa georganiseerd en geleid; Jeju-eiland, Zuid-Korea; Palestina; Ferguson, Missouri; Staande rots; en Ierland.
Hij wacht momenteel samen met Ken Mayers op zijn proces in Ierland voor het blootleggen van Amerikaanse oorlogsmisdaden en de schending van de Ierse neutraliteit op Shannon Airport.
Peadar King is presentator/producent en af en toe regisseur van de RTÉ Global Affairs-serie “What in the World?”
Hij is auteur van Wat ter wereld, politieke reizen in Afrika, Azië en Amerika en werkt momenteel aan een ander boek: Als olifanten vechten... Het is het gras dat lijdt.
John Lannon (@jclannon) is een van de oprichters van Shannonwatch die campagne voert om een einde te maken aan het Amerikaanse militaire gebruik van Shannon Airport (Ierland). Hij heeft meegewerkt aan 'Shannon Airport en de oorlog van de 21e eeuw' met Roger Cole van PANA, en heeft opmerkingen over het misbruik van Shannon Airport opgesteld voor tal van nationale en internationale instanties. Hij is tevens voorzitter van Doras, een onafhankelijke niet-gouvernementele organisatie die zich inzet voor de bevordering en bescherming van de mensenrechten van migranten. John is docent en onderzoeker in de onderzoeksgroep Human Rights and Development Practice aan de Universiteit van Limerick. Hij is medevoorzitter van het Sanctuary-programma van de universiteit dat asielzoekers en vluchtelingen toegang geeft tot hoger onderwijs.
John Maguire, emeritus hoogleraar sociologie aan de UCC, National University of Ireland, is bestuurslid van de liefdadigheidsinstelling voor vrede en gerechtigheid Afri/Action uit Ierland. Hij is al lange tijd een schrijver en activist over het verraad van de Ierse neutraliteit, met name door het misbruik van Shannon Airport, en tegen de militarisering van de EU.
Hij is de auteur van Maastricht en Neutraliteit (1992, met Joe Noonan), van Vrede verdedigen: de rol van Ierland in een veranderend Europa (Cork UP 2002), en van een bijdrage aan PESCO: Ierse neutraliteit en de militarisering van de EU, gepubliceerd in januari 2019 door Clare Daly TD en anderen.
Mairead (Corrigan) Maguire - Nobelprijswinnaar voor de vrede, medeoprichter, Peace People – Noord-Ierland 1976 — werd geboren in 1944, in een gezin van acht kinderen in West-Belfast. Op 14-jarige leeftijd werd Mairead vrijwilliger bij een lekenorganisatie en begon ze in haar vrije tijd te werken in haar lokale gemeenschap. Maireads vrijwilligerswerk gaf haar de kans om met gezinnen te werken en te helpen bij het opzetten van het eerste centrum voor gehandicapte kinderen, dagopvang en jeugdcentra voor het opleiden van lokale jongeren in vreedzame taakstraf. Toen Internment in 1971 door de Britse regering werd ingevoerd, bezochten Mairead en haar metgezellen het Long Kesh Internment-kamp om gevangenen en hun families te bezoeken, die zwaar leden onder vele vormen van geweld. Mairead, was de tante van de drie Maguire-kinderen die in augustus 1976 stierven als gevolg van een aanrijding door een IRA-vluchtauto nadat de bestuurder ervan was neergeschoten door een Britse soldaat. Mairead (een pacifist) reageerde op het geweld waarmee haar familie en gemeenschap te maken hadden door samen met Betty Williams en Ciaran McKeown massale vredesdemonstraties te organiseren waarin werd opgeroepen tot een einde aan het bloedvergieten en een geweldloze oplossing voor het conflict. Samen richtten de drie de Peace People op, een beweging die zich inzet voor de opbouw van een rechtvaardige en geweldloze samenleving in Noord-Ierland. The Peace People organiseerden zes maanden lang wekelijks vredesbijeenkomsten in heel Ierland en het VK. Deze werden bijgewoond door vele duizenden mensen, en gedurende deze tijd was er een afname van 70% in het aantal gewelddadigheden. In 1976 ontving Mairead samen met Betty Williams de Nobelprijs voor de Vrede voor hun inspanningen om vrede tot stand te brengen en een einde te maken aan het geweld dat voortvloeit uit het etnisch/politieke conflict in hun geboorteland Noord-Ierland. Sinds het ontvangen van de Nobelprijs voor de vrede is Mairead blijven werken aan de bevordering van dialoog, vrede en ontwapening, zowel in Noord-Ierland als in de rest van de wereld. Mairead heeft veel landen bezocht, waaronder de VS, Rusland, Palestina, Noord-/Zuid-Korea, Afghanistan, Gaza, Iran, Syrië, Congo, Irak.
Ken Mayers werd geboren in New York City en groeide op op Long Island voordat hij naar Princeton University ging. Na zijn afstuderen in 1958 kreeg hij de opdracht als tweede luitenant bij de United States Marine Corps, waar hij uiteindelijk opklom tot de rang van majoor.
Hij nam eind 1966 ontslag uit afschuw van het Amerikaanse buitenlands beleid en keerde terug naar de University of California in Berkeley, waar hij een Ph.D. in de politicologie.
Sindsdien is hij een activist voor vrede en gerechtigheid. Hij is zes jaar lid geweest van de raad van bestuur van Veterans For Peace, waarvan vijf jaar als nationale penningmeester.
Vijay Mehta is een auteur en vredesactivist. Hij is voorzitter van Uniting for Peace en oprichter van Fortune Forum Charity. Zijn opmerkelijke boeken zijn 'The Economics of Killing' (Pluto Press, 2012) en 'Peace Beyond Borders' (New Internationalist, 2016). Zijn huidige boek is 'How Not To Go To War' (New Internationalist, 2019). De Sunday Times beschreef hem als een “oude activist voor vrede, ontwikkeling, mensenrechten en het milieu, die samen met zijn dochter Renu Mehta een precedent heeft geschapen voor het streven om de wereld te veranderen” (The Sunday Times, 01 februari 2009). In 2014 verscheen Vijay Mehta's bio "The Audacity of Dreams" in de boekvorm "Karma Kurry", uitgegeven door Jaico Publishing House, India met een voorwoord bij het boek van Nelson Mandela. “Bedankt voor alles wat je doet Vijay – zowel de organisatie Uniting for Peace als jijzelf zijn inspiratie en geven ons allemaal hoop dat zowel jijzelf als de organisatie een wereld zonder oorlog kunnen brengen. Het kan inderdaad, ook in onze tijd.” – Mairead Corrigan Maguire, Nobelprijswinnaar voor de vrede 1976. "Vijay Mehta stelt in zijn boek How Not To Go To War voor dat in landen en gemeenschappen, in regeringen, particuliere instellingen en media, vredesdepartementen en vredescentra worden opgericht om verslag uit te brengen over vrede en deze te bevorderen." Jose Ramos-Horta, Nobelprijswinnaar voor de vrede 1996 en voormalig president van Timor-Liste.
Al heeft deelgenomen aan een breed scala aan kwesties op het gebied van sociale rechtvaardigheid. In 2008 rondde hij het negen maanden durende JustFaith-programma af, dat gericht is op het bouwen aan een meer rechtvaardige en vreedzame wereld, en besefte dat hij zich wilde concentreren op kwesties als geweldloosheid, vrede en alternatieven voor oorlog. Hij is zeer actief geweest in Pax Christi en World BEYOND War. Hij dient als coördinator voor de Central Florida-afdeling van World BEYOND War. Hij is ook een van de oprichters van een nieuw hoofdstuk van Veterans For Peace. Al vroeg in zijn leven vervulde Al een middelbare schooldroom om een aanstelling te krijgen om naar de US Air Force Academy te gaan. Als cadet raakte hij gedesillusioneerd door de moraliteit en effectiviteit van oorlog en het Amerikaanse militarisme en ontving hij eervol ontslag van de Academie. Hij voltooide een Master of Social Work-graad en bracht zijn werkende carrière door als oprichter en leidinggevende bij lokale gezondheidsplannen. Hij woont met zijn vrouw in The Villages, Florida. Zijn vier volwassen kinderen en hun echtgenoten en tien kinderen houden Al en zijn vrouw bezig en reizend.
CHRIS NEGENHAM
Chris Nineham is een van de oprichters van de Stop the War Coalition. Hij was een van de organisatoren van de twee miljoen mensen tellende demonstratie op 15 februari 2003 in Londen en stond centraal in de internationale coördinatie die leidde tot wereldwijde protesten. Hij was ook een internationale organisator van de G8-protesten in Genua in 2001 en speelde een centrale rol in de coördinatie van het Europees Sociaal Forum in Florence (2002), Parijs (2003) en Londen (2004) en was tevens coördinator van de WSF-assemblee van sociale bewegingen. Chris Nineham schrijft voor Stop the War en Counterfire en andere verkooppunten en verschijnt regelmatig in de media.
Aine O'Gorman was mede-oprichter van de succesvolle Trinity College Dublin Fossil Fuel Divestment Campaign. Vervolgens werkte ze aan studentenmobilisatie en lobby in de succesvolle campagne om de Ierse regering af te stoten van fossiele brandstoffen. Ze was medeoprichter van het All Ireland Student Activist Network. Ze is gepassioneerd door duurzaamheid en welzijn in intersectioneel activisme dat de grondoorzaken van sociale en ecologische onrechtvaardigheid aanpakt.
Tim Pluta organiseert in Spanje voor World BEYOND War. Hij produceerde het luisterboek van World BEYOND War's Een wereldwijd beveiligingssysteem: een alternatief voor oorlog. Tim zet zich in voor het planten en cultiveren van zaden voor geweldloze oplossing van conflicten. Hij zet zich ook in om de huidige oorlogseconomie te beëindigen en te vervangen door een wereldwijd beveiligingssysteem dat al in aanbouw is.
Liz Remmerswaal Hughes is lid van World BEYOND War's Raad van Beheer. Liz is een moeder, journalist, milieuactiviste en voormalig politica, die zes jaar in de regionale raad van Hawke's Bay heeft gediend. De dochter en kleindochter van soldaten, die oorlogen van andere mensen voerden in verre oorden, kwam nooit over de domheid van de oorlog heen en werd een pacifist. Liz is een actieve Quaker en voormalig co-vicevoorzitter van de Women's International League for Peace and Freedom (WILPF) Aotearoa/Nieuw-Zeeland. Ze heeft sterke banden met de Australische vredesbeweging en de Swords into Ploughshares-groep. Liz geeft de voorkeur aan een creatieve en gemeenschapsbenadering van vredestichting, beginnend van binnenuit, en heeft genoten van activiteiten zoals fietsen naar de poorten van de Amerikaanse militaire spionagebasis Pine Gap in Alice Springs, Australië, een olijfboom planten voor vrede in het Vredespaleis in Den Haag op de honderdste verjaardag van Anzac, vredesliederen zingen buiten militaire bases en theekransjes houden naast oorlogsschepen tijdens de 75e verjaardag van de NZ Navy. In 2017 ontving ze de Sonia Davies Peace Award, waarmee ze vredesgeletterdheid kon studeren bij de Nuclear Age Peace Foundation in Santa Barbara, het driejaarlijkse Wilpf-congres in Chicago en een workshop over vrede en geweten in Ann Arbor. Liz woont met haar man op een ruig en stenig strand aan de oostkust van het Noordereiland.
John Reuwer is lid van World BEYOND War's Raad van Bestuur. Hij is een gepensioneerde spoedeisende hulparts wiens praktijk hem ervan overtuigde dat er dringend behoefte was aan alternatieven voor geweld om moeilijke conflicten op te lossen. Dit leidde hem naar de informele studie en het onderwijzen van geweldloosheid gedurende de afgelopen 30 jaar, met veldervaring van vredesteams in Haïti, Colombia, Midden-Amerika, Palestina/Israël en verschillende Amerikaanse binnensteden. Zijn meest recente inzet was bij de Geweldloze Vredesmacht, een van de weinige organisaties die professionele ongewapende civiele vredeshandhaving in Zuid-Soedan uitoefenen, een land wiens lijden de ware aard van oorlog laat zien die zo gemakkelijk verborgen blijft voor degenen die nog steeds geloven dat oorlog een noodzakelijk onderdeel is van politiek. Als adjunct-professor vrede en gerechtigheid aan het St. Michael's College in Vermont, geeft Dr. Reuwer cursussen over conflictoplossing, zowel geweldloze actie als geweldloze communicatie. Hij werkt ook samen met Physicians for Social Responsibility om het publiek en politici voor te lichten over kernwapens, die hij ziet als de ultieme uitdrukking van de waanzin van moderne oorlog, en het Catholic Nonviolence Initiative, dat de miljard katholieken in de wereld wil interesseren voor een moderne versie van de vroege geweldloze kerk.
Marc Eliot Stein is een vader van drie kinderen en een geboren New Yorker. Hij is webontwikkelaar sinds de jaren negentig en heeft in de loop der jaren sites gebouwd voor Bob Dylan, Pearl Jam, de internationale literaire site Words Without Borders, het landgoed Allen Ginsberg, Time Warner, A&E Network/History Channel, het Amerikaanse ministerie van Arbeid, het Center for Disease Control en Meredith Digital Publishing. Hij is ook een schrijver, en jarenlang onderhoudde hij een populaire literaire blog genaamd Literary Kicks met het pseudoniem Levi Asher (hij runt de blog nog steeds, maar heeft het pseudoniem gedumpt). “Ik ben een laatkomer in politiek activisme. Het was de oorlog in Irak en de wreedheden die daarop volgden die me wakker maakten. Ik heb verschillende moeilijke onderwerpen onderzocht op een website die ik in 1990 heb gelanceerd, http://pacifism21.org. Spreken tegen de oorlog kan als een schreeuw in een leegte voelen, dus ik was verrukt om naar mijn eerste te komen World BEYOND War conferentie (NoWar2017) en ontmoet andere mensen die zich al heel lang voor dit doel inzetten.” Marc is lid van World BEYOND War's Raad van Beheer en World BEYOND War's directeur technologie en sociale media.
David Swanson is een auteur, activist, journalist en radiopresentator. Hij is uitvoerend directeur van World BEYOND War en campagne coördinator voor RootsAction.org. Swanson's boeken omvatten War Is A Lie en Toen de wereld oorlog verboodevenals Genezen Exceptionalism, War is Never Just en War No More: The Case for Abolition. Hij is co-auteur van Een wereldwijd beveiligingssysteem: een alternatief voor oorlog. Hij blogt op DavidSwanson.org en WarIsACrime.org. Hij gastheren Talk Nation Radio. Hij is een 2015, 2016, 2017, 2018, 2019 Nobelprijswinnaar. Swanson werd bekroond met de 2018 Vredesprijs door de Amerikaanse Peace Memorial Foundation. David heeft een masterdiploma in filosofie van de Universiteit van Virginia en woont en werkt al lang in Charlottesville, Virginia. Langere bio. Voorbeeldvideo's. Swanson heeft gesproken over allerlei onderwerpen die verband houden met oorlog en vrede. Zoek hem op Facebook en Twitter.
Barry Sweeney is lid van de raad van bestuur van World BEYOND War. Barry is gevestigd in Ierland, maar is vaak in Vietnam en Italië. Zijn achtergrond ligt in onderwijs en milieubewustzijn. Hij gaf een aantal jaren les als leraar in het basisonderwijs in Ierland, voordat hij in 2009 naar Italië verhuisde om Engelse les te geven.
Zijn liefde voor begrip van het milieu leidde hem tot veel vooruitstrevende projecten in Ierland, Italië en Zweden. Hij raakte meer en meer betrokken bij milieubewustzijn in Ierland en geeft nu al 5 jaar les in een Permaculture Design Certificate-cursus. In meer recent werk heeft hij lesgegeven World BEYOND War's War Abolition-cursus van de afgelopen twee jaar. Ook organiseerde hij in 2017 en 2018 vredessymposia in Ierland, waarbij hij veel van de vredes-/anti-oorlogsgroepen in Ierland samenbracht.
Brian Terrell is al meer dan 40 jaar een vredesactivist, te beginnen toen hij in 1975 op 19-jarige leeftijd lid werd van de Catholic Worker-beweging in New York City. Sinds 1986 woont hij op Strangers and Guests Catholic Worker Farm in het landelijke stadje Maloy, Iowa, waar hij tuiniert en geiten grootbrengt en waar hij van 1992-1995 burgemeester was. Als co-coördinator van Voices for Creative Nonviolence is hij sinds 2010 zeven keer naar Afghanistan gereisd. Hij heeft ook deelgenomen aan delegaties naar Midden-Amerika, Mexico, Palestina, Irak, Bahrein, Korea en Rusland en heeft deelgenomen aan protesten op militaire bases in de Verenigde Staten en daarbuiten, waaronder Palmerola Air Base in Honduras, RAF Menwith Hill in het VK, Jeju Island, Korea, Vieques, Puerto Rico en meest recentelijk deze zomer in Buechel, Duitsland, waar de Luftwa ffe herbergt twintig Amerikaanse B61-bommen in een NAVO-overeenkomst voor het delen van kernwapens. Hij heeft als gevolg van deze protesten meer dan 2 jaar in gevangenissen en gevangenissen doorgebracht en is uit Honduras, Israël en Bahrein gedeporteerd. In april van dit jaar was zijn meest recente gevangenisstraf van vier dagen in Nye County, Nevada, wegens "overtreding" op de Nevada Test Site, protesteren tegen de voorbereidingen voor een nucleaire oorlog en de opslag van nucleair afval daar en uit solidariteit met de verdreven eigenaren van het land, de Western Shoshone National Council. In 2009, net toen de nieuw gekozen president Obama ze tot zijn kenmerkende wapen maakte, werd Brian gearresteerd en berecht in Nevada als een van de 'Creech 14', het eerste protest van bewapende drones en moorden op afstand bestuurd in de VS. Sindsdien heeft hij zich georganiseerd en verzet op dronebases in Iowa, New York, Californië en Missouri. In de afgelopen jaren heeft hij, met Voices for Creative Nonviolence en andere vrienden, geholpen bij het organiseren van vasten, forums, wakes en burgerlijke verzetsacties in New York City om de oorlog in Jemen te beëindigen op de consulaten en VN-missies van de VS, Saoedi-Arabië, de VAE, Bahrein, het VK en Frankrijk, samen met de hoofdkantoren van Lockheed Martin. Brian en andere Voices-activisten hebben de "Kings Bay Ploughshares 7" gesteund, die op 21 oktober in Georgië terechtstaan voor hun ontwapeningsactie op de Trident-onderzeeërbasis daar.
JEANNIE TOSCHI MARAZZANI VISCONTI
Jean Toschi Marazzani Visconti werd geboren in Milaan uit een Amerikaanse moeder en een Italiaanse vader. Ze begon te werken als assistent-regisseur voor theater en film bij filmregisseurs als Damiano Damiani, Pietro Germi en Eriprando Visconti. Later legde ze zich toe op communicatie en richtte in 1980 haar eigen bureau op. In 1992 organiseerde ze met een internationale commissie de reis van schrijver Elie Wiesel (Nobelprijs voor de Vrede 1986) naar Joegoslavië. Sinds die tijd stak Jean verschillende keren de oorlogsfronten over - van Kroatië tot Sarajevo, van de Servische Republiek Krajina tot Montenegro, tot Kosovo - en ontmoette verschillende hoofdrolspelers van de Balkanpolitiek en was getuige van cruciale gebeurtenissen zoals de eerste NAVO-bombardementen op Servië in maart 1999. Ze schreef erover in Il Manifesto, Limes, Avvenimenti, Balkan Infos, Duga en Maiz, en werd freelance journalist. Haar boeken zijn: « Le temps du réveil » (Editions L'âge d'homme, Lausanne 1993), “Reis naar de waanzin van een oorlog” (Europublic, Belgrado 1994), "De gang. Reis naar Joegoslavië in oorlog”, voorwoord van Aleksandr Zinov'ev (La Città del Sole 2006). Voor Zambon Verlag redigeerde ze “Mannen en geen mannen. De oorlog in Bosnië en Herzegovina in de getuigenis van een Joegoslavische officier door Goran Jelisić” (2013) en zij schreef “De toegangspoort van de islam, Bosnië-Herzegovina een onbestuurbaar land". (2016). Sinds 2016 is ze lid van Comitato No Guerra No NATO (CNGNN) van Italië, waar ze verantwoordelijk is voor Internationale Betrekkingen.
Dave Webb is een voormalig lid van de World BEYOND War Coördinatiecommissie en voorzitter van de UK Campaign for Nuclear Disarmament (CND), vice-president van het International Peace Bureau (IPB), en de organisator van het Global Network Against Weapons and Nuclear Power in Space.
Webb is emeritus hoogleraar vredes- en conflictstudies aan de Leeds Beckett University (voorheen Leeds Metropolitan University). Webb is betrokken geweest bij de campagne om het Britse Trident-kernwapensysteem te schrappen en heeft zich ook gericht op campagnes om twee Amerikaanse bases in Yorkshire (waar hij woont) te sluiten: Fylingdales (een raketverdedigingsradarbasis) en Menwith Hill (de enorme spionagebasis van de NSA).
Dr. Hakim, (Dr. Teck Young, Wee) is een arts uit Singapore die al meer dan 10 jaar humanitair en sociaal ondernemingswerk verricht in Afghanistan, onder meer als mentor van de Afghaanse vredesvrijwilligers, een interetnische groep jonge Afghanen die zich inzet voor het bouwen van geweldloze alternatieven voor oorlog.
Hij is de ontvanger van de International Pfeffer Peace Prize in 2012 en de ontvanger van de Singapore Medical Association Merit Award in 2017 voor bijdragen aan sociale dienstverlening aan gemeenschappen.
Hakim is lid van World BEYOND War's Raad van Advies.
Greta Zarro is organisatorisch directeur van World BEYOND War. Ze heeft een achtergrond in het organiseren van probleemgebaseerde gemeenschappen. Haar ervaring omvat het werven en betrekken van vrijwilligers, het organiseren van evenementen, coalitievorming, wetgevende en media-outreach en spreken in het openbaar. Greta studeerde af als afscheidsmedewerker aan het St. Michael's College met een bachelordiploma in sociologie / antropologie. Daarna volgde ze een master Food Studies aan de New York University voordat ze een fulltime baan als organisatie voor de gemeenschap accepteerde bij de toonaangevende non-profit Food & Water Watch. Daar werkte ze aan kwesties die verband hielden met fracking, genetisch gemanipuleerd voedsel, klimaatverandering en de controle door bedrijven over onze gemeenschappelijke hulpbronnen. Greta omschrijft zichzelf als een vegetarische socioloog-milieuactivist. Ze is geïnteresseerd in de onderlinge verbanden van sociaal-ecologische systemen en ziet de losbandigheid van het militair-industriële complex, als onderdeel van de grotere corporatocratie, als de wortel van vele culturele en ecologische kwalen. Zij en haar partner wonen momenteel in een klein huisje op hun biologische groente- en fruitboerderij in Upstate New York.
