De volgende keer dat iemand zegt dat er niets meer in de VS wordt gemaakt, laat ze dit dan zien

Door JP Sottile, AntiMedia

Wie zegt dat er niets meer in de VS wordt gemaakt?

Zeker niet de welgestelde bewoners van het diplomatieke corps van het ministerie van Buitenlandse Zaken. En ze zouden het moeten weten. Dat komt omdat ze gestationeerd zijn in de frontlinies van de voortdurende strijd om Uncle Sam's dominante marktaandeel van de wereldwijde wapenhandel te behouden. Gelukkig voor het Militair-Industrieel Complex blijkt dat "Made In the USA" veel merkentrouw inspireert, ook al daadwerkelijk loyaliteit is vaak moeilijker te verkopen (paging Saudi-Arabië). Amerika was namelijk niet alleen in 2014 de grootste wapenhandelaar ter wereld $ 36.2 miljard in de verkoop, maar het overtrof die omzetstijging van 35% in 2013 met nog een andere winstgevende piek $ 46.6 miljard in 2015.

Zoals het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) vaststelde in zijn recent verslag Wat de wereldwijde wapenhandel betreft, behouden de Verenigde Staten een indrukwekkend "aandeel van 33% in de totale wapenexport" en zijn ze al vijf jaar op rij de bestverkochte ter wereld. En het klantenbestand omvat "minstens" 96 landen, dat wil zeggen bijna de helft van alle landen ter wereld. Een robuust 40% van die export eindigen in het Midden-Oosten. Misschien is dat de reden waarom het ministerie van Buitenlandse Zaken zo optimistisch is over de vooruitzichten van Uncle Sam's bloeiende bedrijf om dingen te verkopen die "boem!"

Dat is de afhaalmaaltijd van a recent verslag in Verdediging Nieuws aandacht voor de marketingpush door "Commercial Officers" gestationeerd op de Amerikaanse ambassade in Jordanië. Ze bewerkten de menigte op de elfde tweejaarlijkse bijeenkomst van het koninkrijkSpecial Operations Forces Tentoonstelling en Conferentie (SOFEX). Zoals velen van de bijna 100 "handelsbeurzen" met een militair thema over de hele wereld gehoudendit jaar alleen, bood SOFEX de profiteurs van de ondergang de kans om hun handelswaar te tonen en deals te sluiten met oorlogszuchtige browsers die klaar stonden om de trekker over te halen voor een dodelijke impulsaankoop. Sommige van de grotere, "blits” Beurzen - zoals de Internationale Defensie Expositie en Conferentie(IDEX) die jaarlijks in Abu Dhabi worden gehouden – zijn volledige one-stop-shopping-bestemmingen voor de opkomende militaire macht in beweging, de nieuw geslagen pro-westerse junta die graag bepantsering wil, en de vooruitstrevende denken “Coalitie Partner” op zoek naar het nieuwste in “kinetische oorlogsvoering. '

Als er niets anders is, bieden handelsbeurzen defensie-aannemers een kans om uit te delen "promotionele tchotchkes” aan potentiële toekomstige klanten die misschien worden overgehaald om te verdubbelen door een camouflagetas met merknaam of Digi Camo Militaire Bert Stressverlichter. Het is ongetwijfeld een vervelende aangelegenheid, maar de presentatoren die achter de displays zwoegen, zijn niet de enigen op het slagveld van de commercie. Dat was zeker het geval bij SOFEX, waar de Amerikaanse ambassadezette Senior Commercial Officer Geoffrey Bogart en Regional Safety and Security chief Cherine Maher in om op te treden als verkoopkrachtvermenigvuldigers voor de Amerikaanse militaire geldmakers. Als Jen Judson gedetailleerd, Bogart en Maher spoorden verkoopaanwijzingen op in een regio die in de greep was van chaos sinds Amerika moedwillig een omstander-natie vernietigde onder valse voorwendselen (ook bekend als Irak). Hier zijn Judsons hoogtepunten uit Bogart en Maher's magische ellende-tour langs de winstgevende marktkrachten die momenteel het onlangs hervormde Midden-Oosten van Amerika vormgeven:

JORDANIË: "We zijn erg hoog op de veiligheids- en beveiligingsmarkt in Jordanië", zei Geoffrey Bogart, een commercieel ambtenaar bij de Amerikaanse ambassade. Bogart zei dat er een overvloed aan marktvooruitzichten is voor Amerikaanse bedrijven om zaken te doen in Jordanië, onder meer op het gebied van grensbeveiliging, cyberbeveiliging, commando- en controlecentra, telecommunicatieapparatuur, militaire voertuigen, artillerie, tactische apparatuur, bom- en metaaldetectoren en gesloten circuits. televisie (CCTV) en toegangscontrole.

EGYPTE: "Egypte staat voor veel uitdagingen, vooral op het gebied van grenscontrole en of het nu vanuit het westen of het oosten of het noorden of het zuiden komt, dus het belangrijkste project dat gaande is, is grens- en perimetercontrole", zei Maher, wat betekent het land wil echt bomdetectie, stoorzenders en geïmproviseerde explosievenverspreiders.

LIBIË: De huidige instabiliteit in Libië heeft volgens Maher geleid tot uitdagingen voor Amerikaanse bedrijven; er is echter veel vraag naar producten van Amerikaanse bedrijven. "De kunst is om de markt te betreden, aan wie te verkopen en om zeker te zijn van een exportvergunning", zei ze, eraan toevoegend dat voor sommige producten die aan Libië mochten worden verkocht, nu beperkingen gelden.

Tunesië: Er is een continue groei in de defensiemarkt van Tunesië, zei Maher. Tunesië verhoogde zijn budget voor veiligheidstroepen in 2016 als gevolg van toenemende terroristische dreigingen in de regio. Het land wil zijn strijdkrachtcapaciteit opbouwen om regionale dreigingen af ​​te schrikken, defensieve capaciteiten te versterken en terrorismebestrijdingsoperaties te ondersteunen.

LIBANON: Libanon is geïnteresseerd in grensbeveiliging; het is echter vooral geïnteresseerd in het beveiligen van openbare gebouwen en het bieden van civiele bescherming vanwege de aanhoudende onveiligheid in sommige dorpen en steden in de buurt van Beiroet, zei Maher.

IRAK: Maher zei dat Irak een bijzonder "dynamische" markt heeft die in 2014 werd geschat op ongeveer $ 7.6 miljard, wat ongeveer 3.44 procent van het BBP is. Met de voortdurende oorlog tegen de Islamitische Staatsgroep wordt verwacht dat Irak binnenkort ongeveer $ 19 miljard zal uitgeven, wat ongeveer 18 tot 20 procent van zijn BBP zou uitmaken. Net als alle andere landen in de regio investeert Irak zwaar in veiligheids- en beveiligingsapparatuur en wil het ook persoonlijke beschermingsmiddelen en beveiligingssystemen voor woon- en commerciële gebouwen, aldus Maher.

Een “dynamische” markt heeft gelijk … tenminste, als je General Dynamics bent. Of Lockheed Martin. Of Boeing. Of een van de zes grote defensie-aannemers die samen $ 90.29 miljard mee naar huis namen meer dan $ 175 miljard waarde van belastinggeld vorig jaar uitgedeeld aan de top 100 militaire aannemers. Het is niet toevallig dat zeven van de acht beste aannemers van de Amerikaanse overheid defensiebedrijven zijn, met alleen zorgaanbieder McKessonlangs een falanx van defensiewielers en dealers komen.

Het is een ijle wereld die vorig jaar is ingevet door $ 127.39 miljoen van vrijgevigheid lobbyen en nog een $ 32.66 miljoen tot nu toe dit jaar uitgegeven, volgensOpenSecrets.org. Lobbyen biedt natuurlijk veel waar voor je geld als het gaat om het stimuleren van de verkoop. A MapLight-analyse eerder dit jaar gevondendat "grote aannemers van de Amerikaanse overheid hebben $ 1,171 aan belastinggeld ontvangen voor elke $ 1 die in het afgelopen decennium is geïnvesteerd in lobbywerk en bijdragen aan politieke actiecomités. '

Dat is een serieuze ROI!

Toch is niets vergelijkbaar met het kweekreactoreffect dat voortkomt uit het gebruik van dure militaire hardware om regimes te vernietigen in een nooit eindigende wereldwijde oorlog tegen een tactiek. Regimeverandering leidde tot een burgeroorlog in Irak. Dat verspreidde zich naar Syrië dat op zijn beurt overstuurde 660,000 vluchtelingen naar de Jordaan en verder een miljoen vluchtelingen naar Libanon … wat allemaal verklaart waarom Bogart en Maher zo optimistisch zijn over de verkoop van veiligheidsgerelateerde producten aan die twee landen en waarom de hele regio midden in een militaire koopwoede zit.

Dan is er de chaotische nasleep van de regimewisseling in Libië, die dreigt over te slaan naar nog twee bloeiende markten: Tunesië en Egypte. Natuurlijk had Egypte zijn eigen door de VS goedgekeurde interne regimeverandering door toedoen van een loyale klant en langdurige ontvanger van Amerikaanse "hulp" - het Egyptische leger. Het was echt een 'staatsgreep', maar de Amerikaanse wet zou de verkoop van traangasflessen van de militaire junta van Egypte met de opdruk 'Gemaakt in Amerika” (onder andere) als het officieel een staatsgreep was, dus de regering-Obama gewoon noemde het geen staatsgreep.

Nu, volgens mevrouw Maher, is het Egyptische leger op de markt voor nog meer militaire hardware dan, volgens een nieuw GAO-rapport gedetailleerd door Het snijpunt, wordt niet correct of wettelijk doorgelicht door het ministerie van Buitenlandse Zaken. Die aankopen kunnen gemakkelijk worden gefinancierd door de $ 6.4 miljard aan Amerikaanse hulp sinds de staatsgreep in 2011. En (zie figuur) Egyptes verlanglijst is deels gerechtvaardigd door de plotselinge noodzaak om indringers uit het door het regime veranderde Libië af te weren, dat volgens de voornoemde mevrouw Maher, is nog steeds een gloeiend hete markt voor Amerikaanse wapenhandelaren … als ze de exportvergunningen kunnen krijgen.

En zo draait de dynamische markt maar door – met belastingdollars die de salarissen betalen van de “Commercial Officers” van het ministerie van Buitenlandse Zaken die voor de zwaar gesubsidieerde Amerikaanse defensie-industrie werken als verkopers op overzeese markten die gedestabiliseerd zijn door door de belastingbetaler gefinancierde oorlogen die worden uitgevochten door door de belastingbetaler gesteunde gewapende Amerikaanse soldaten. met wapens gekocht van diezelfde defensie-industrie met - je raadt het al - meer belastinggeld.

De "diplomaten" van het ministerie van Buitenlandse Zaken fungeren als belangrijke tussenpersonen in het proces en helpen "klanten" bij het navigeren door de militair-industriële complexiteit van eindgebruikerscertificaten, exportvergunningen en mensenrechtenbeperkingen, zodat ze door de belastingbetaler gefinancierde VS kunnen uitgeven. hulp” die steevast terugkomt in de schatkist van Lockheed, Boeing, Raytheon, enzovoort.

Zodra het geld terugkomt naar de defensie-industrie, investeren die bedrijven een deel van hun meevallers in lobbyen, in SuperPACS, in beide politieke partijen, en rechtstreeks in campagnes van de congresvrienden die plichtsgetrouw het defensiebudget goedkeuren dat de defensie-industrie verrijkt. Tot nu toe hebben ze dit jaar gegoten meer dan $ 17 miljoen in die inspanningen en op hun beurt hebben ze de brandstof geleverd om de 'dynamische' eeuwigdurende machine te laten draaien waarin het ministerie van Buitenlandse Zaken een vitaal radertje is.

En daarom weten de mensen van het ministerie van Buitenlandse Zaken heel goed dat Amerika in feite nog steeds iets maakt - het is 's werelds grootste oorlogsfabrikant.