NAVO en een voorspelde oorlog

CODEPINK Tighe Barry bij NAVO-protest. Krediet: Getty Images

Door Medea Benjamin en Nicolas JS Davies, World BEYOND War, Juni 27, 2022

Terwijl de NAVO op 28-30 juni haar Top in Madrid houdt, staat de oorlog in Oekraïne centraal. Tijdens een pre-Top 22 juni gesprek met Politico, NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg opgeschept over hoe goed de NAVO was voorbereid op deze strijd, omdat hij zei: "Dit was een invasie die was voorspeld, voorzien door onze inlichtingendiensten." Stoltenberg had het over voorspellingen van westerse inlichtingendiensten in de maanden voorafgaand aan de invasie van 24 februari, toen Rusland volhield dat het niet zou aanvallen. Stoltenberg had het echter heel goed kunnen hebben over voorspellingen die niet alleen maanden voor de invasie teruggingen, maar tientallen jaren.

Stoltenberg had helemaal terug kunnen kijken naar de tijd dat de USSR aan het oplossen was, en een staatsdepartement uit 1990 naar voren hebben gebracht memo waarschuwing dat het creëren van een "anti-Sovjet-coalitie" van NAVO-landen langs de grens van de USSR "door de Sovjets zeer negatief zou worden ervaren."

Stoltenberg had kunnen nadenken over de gevolgen van alle gebroken beloften van westerse functionarissen dat de NAVO niet naar het oosten zou uitbreiden. De beroemde verzekering van minister van Buitenlandse Zaken James Baker aan de Sovjet-president Gorbatsjov was slechts één voorbeeld. Vrijgegeven VS, Sovjet, Duits, Brits en Frans documenten gepost door het National Security Archive onthullen meerdere garanties van westerse leiders aan Gorbatsjov en andere Sovjetfunctionarissen tijdens het proces van Duitse eenwording in 1990 en 1991.

De NAVO-secretaris-generaal had zich de brief uit 1997 van 50 vooraanstaande deskundigen op het gebied van buitenlands beleid kunnen herinneren, bellen De plannen van president Clinton om de NAVO uit te breiden een beleidsfout van "historische proporties" die "de Europese stabiliteit in gevaar zouden brengen". Maar Clinton had al toegezegd Polen in de club uit te nodigen, naar verluidt uit bezorgdheid dat als hij 'nee' tegen Polen zou zeggen, hij kritieke Pools-Amerikaanse stemmen in het Midwesten zou verliezen bij de verkiezingen van 1996.

Stoltenberg had zich de voorspelling kunnen herinneren van George Kennan, de intellectuele vader van het Amerikaanse inperkingsbeleid tijdens de Koude Oorlog, toen de NAVO doorging en in 1998 Polen, Tsjechië en Hongarije opnam. In een New York Times interview , noemde Kennan de uitbreiding van de NAVO een “tragische fout” die het begin markeerde van een nieuwe Koude Oorlog, en waarschuwde hij dat de Russen “geleidelijk behoorlijk negatief zouden reageren”.

Nadat in 2004 nog zeven Oost-Europese landen tot de NAVO waren toegetreden, waaronder de Baltische staten Estland, Letland en Litouwen, die eigenlijk deel hadden uitgemaakt van de voormalige Sovjet-Unie, nam de vijandigheid verder toe. Stoltenberg had gewoon de woorden van president Poetin zelf kunnen overwegen, die bij vele gelegenheden zei dat de uitbreiding van de NAVO "een serieuze provocatie" was. In 2007, op de Veiligheidsconferentie van München, sprak Poetin gevraagd, "Wat is er gebeurd met de garanties die onze westerse partners hebben gedaan na de ontbinding van het Warschaupact?"

Maar het was de NAVO-top van 2008, toen de NAVO de felle oppositie van Rusland negeerde en beloofde dat Oekraïne zich bij de NAVO zou voegen, die echt alarmbellen deed rinkelen.

William Burns, toen de Amerikaanse ambassadeur in Moskou, stuurde een dringend bericht memo aan minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice. "Oekraïense toetreding tot de NAVO is de helderste van alle rode lijnen voor de Russische elite (niet alleen Poetin)", schreef hij. “In meer dan twee en een half jaar van gesprekken met belangrijke Russische spelers, van knokkels in de donkere uithoeken van het Kremlin tot Poetins scherpste liberale critici, heb ik nog niemand gevonden die Oekraïne in de NAVO ziet als iets anders dan een directe uitdaging voor de Russische belangen.”

In plaats van het gevaar te begrijpen van het overschrijden van 'de slimste van alle rode lijnen', hield president George W. Bush vol en drong hij door interne oppositie binnen de NAVO om in 2008 te verkondigen dat Oekraïne inderdaad het lidmaatschap zou krijgen, maar op een niet-gespecificeerde datum. Stoltenberg had het huidige conflict kunnen herleiden tot die NAVO-top – een top die plaatsvond ruim voor de Euromaidan-coup van 2014 of de Russische inbeslagname van de Krim of het mislukken van de Minsk-akkoorden om een ​​einde te maken aan de burgeroorlog in de Donbas.

Dit was inderdaad een voorspelde oorlog. Dertig jaar waarschuwingen en voorspellingen bleken maar al te nauwkeurig. Maar ze werden allemaal genegeerd door een instelling die zijn succes alleen afgemeten aan zijn eigen eindeloze expansie in plaats van aan de veiligheid die het beloofde maar herhaaldelijk niet kon waarmaken, vooral aan de slachtoffers van zijn eigen agressie in Servië, Afghanistan en Libië.

Nu is Rusland een meedogenloze, illegale oorlog begonnen die miljoenen onschuldige Oekraïners uit hun huizen heeft verdreven, duizenden burgers heeft gedood en verwond en elke dag het leven kost aan meer dan honderd Oekraïense soldaten. De NAVO is vastbesloten om enorme hoeveelheden wapens te blijven sturen om de oorlog te voeden, terwijl miljoenen over de hele wereld lijden onder de groeiende economische gevolgen van het conflict.

We kunnen niet teruggaan en de catastrofale beslissing van Rusland om Oekraïne binnen te vallen of de historische blunders van de NAVO ongedaan maken. Maar westerse leiders kunnen in de toekomst verstandigere strategische beslissingen nemen. Die zouden een toezegging moeten omvatten om Oekraïne in staat te stellen een neutrale, niet-NAVO-staat te worden, iets waar president Zelenskyy zelf in principe al vroeg in de oorlog mee instemde.

En in plaats van deze crisis uit te buiten om nog verder uit te breiden, zou de NAVO alle nieuwe of hangende lidmaatschapsaanvragen moeten opschorten totdat de huidige crisis is opgelost. Dat is wat een echte onderlinge veiligheidsorganisatie zou doen, in schril contrast met het opportunistische gedrag van dit agressieve militaire bondgenootschap.

Maar we zullen onze eigen voorspelling doen op basis van het gedrag van de NAVO in het verleden. In plaats van aan alle kanten op te roepen tot compromissen om het bloedvergieten te beëindigen, zal dit gevaarlijke Bondgenootschap in plaats daarvan een eindeloze voorraad wapens beloven om Oekraïne te helpen een niet te winnen oorlog te ‘winnen’, en zal het elke kans blijven zoeken en grijpen om zich ten koste van zichzelf te volzuigen van mensenlevens en mondiale veiligheid.

Terwijl de wereld bepaalt hoe Rusland verantwoordelijk wordt gehouden voor de verschrikkingen die het in Oekraïne begaat, zouden de NAVO-leden eens eerlijk aan zelfreflectie moeten doen. Ze moeten beseffen dat de enige permanente oplossing voor de vijandigheid die door deze exclusieve, verdeeldheid zaaiende alliantie wordt veroorzaakt, is de NAVO te ontmantelen en te vervangen door een inclusief raamwerk dat veiligheid biedt aan alle Europese landen en mensen, zonder Rusland te bedreigen of de Verenigde Staten blindelings te volgen in hun strijd. zijn onverzadigbare en anachronistische, hegemonische ambities.

Medea Benjamin is medeoprichter van CODEPINK for Peace, en auteur van verschillende boeken, waaronder Kingdom of the Unjust: Behind the US-Saudi Connection.

Nicolas JS Davies is een onderzoeker bij CODEPINK, en de auteur van Blood On Our Hands: de Amerikaanse invasie en vernietiging van Irak.