Als oorlog onvermijdelijk was, zou het weinig zin hebben om het te beëindigen. Als oorlog onvermijdelijk was, zou een morele zaak kunnen worden gemaakt om te proberen de schade te verminderen terwijl het voortduurde. En talrijke parochiale gevallen kunnen worden gemaakt om voorbereid te zijn om onvermijdelijke oorlogen te winnen voor deze of gene zijde.
Oorlog bestaat pas voor het meest recente deel van het bestaan van onze soort. We zijn er niet mee geëvolueerd. Tijdens de laatste 10,000 jaar is er sporadisch oorlog geweest. Sommige samenlevingen hebben geen oorlog gekend. Sommigen hebben het geweten en hebben het vervolgens verlaten. Net zoals sommigen van ons het moeilijk vinden om een wereld zonder oorlog of moord voor te stellen, hebben sommige menselijke samenlevingen het moeilijk gevonden om een wereld met die dingen voor te stellen. Een man in Maleisië, die vroeg waarom hij geen pijl op slavenovervallers zou schieten, antwoordde: "Omdat het hen zou doden." Hij kon niet bevatten dat iemand ervoor kon kiezen om te doden. Het is gemakkelijk om hem te verdenken van een gebrek aan verbeeldingskracht, maar hoe gemakkelijk kunnen we ons een cultuur voorstellen waarin vrijwel niemand ooit zou kiezen om te doden en oorlog onbekend zou zijn? Of het nu gemakkelijk of moeilijk voor te stellen is, of te creëren, dit is beslist een kwestie van cultuur en niet van DNA. Volgens de mythe is oorlog 'natuurlijk'. Toch is er veel conditionering nodig om de meeste mensen voor te bereiden op deelname aan oorlog, en veel mentaal lijden komt vaak voor onder degenen die hebben deelgenomen. Van geen enkele persoon is daarentegen bekend dat hij diepe morele spijt of een posttraumatische stressstoornis heeft geleden door oorlogsgebrek.
In sommige samenlevingen zijn vrouwen eeuwenlang vrijwel uitgesloten van oorlogsvoering en vervolgens opgenomen. Het is duidelijk dat dit een kwestie van cultuur is, niet van genetische make-up. Oorlog is optioneel, niet onvermijdelijk, zowel voor mannen als vrouwen.
Sommige landen investeren veel meer in militarisme dan de meesten en nemen deel aan nog veel meer oorlogen. Sommige naties spelen onder dwang een ondergeschikte rol in de oorlogen van anderen. Sommige landen hebben de oorlog volledig verlaten. Sommigen hebben eeuwenlang geen ander land aangevallen. Sommigen hebben hun leger in een museum geplaatst.
Krachten in onze cultuur:
Oorlog duurt lang vóór het kapitalisme, en Zwitserland is zeker een type kapitalistische natie zoals de Verenigde Staten dat zijn. Maar er is een wijdverspreid geloof dat een cultuur van kapitalisme - of van een bepaald type en mate van hebzucht en vernietiging en kortzichtigheid - oorlog vereist. Een antwoord op deze zorg is het volgende: elk kenmerk van een samenleving die oorlog noodzakelijk maakt, kan worden veranderd en is zelf niet onvermijdelijk. Het militair-industriële complex is geen eeuwige en onoverwinnelijke kracht. Omgevingsvernietiging en economische structuren gebaseerd op hebzucht zijn niet onveranderlijk.
Er is een gevoel waarin dit onbelangrijk is; namelijk, we moeten de vernietiging van het milieu stoppen en de corrupte regering hervormen net zoals we de oorlog moeten beëindigen, ongeacht of een van deze veranderingen afhankelijk is van de anderen om te slagen. Bovendien, door dergelijke campagnes te verenigen in een alomvattende beweging voor verandering, zal de kracht in aantallen ervoor zorgen dat iedereen meer kans van slagen heeft.
Maar er is een ander gevoel waarin dit belangrijk is; namelijk, we moeten oorlog begrijpen als de culturele creatie die het is en niet langer denken dat het ons is opgelegd door krachten buiten onze controle. In die zin is het belangrijk om te erkennen dat geen wet van de natuurkunde of sociologie vereist dat we oorlog hebben omdat we een andere instelling hebben. In feite is oorlog niet vereist door een bepaalde levensstijl of levensstandaard, omdat elke levensstijl kan worden veranderd, omdat niet-duurzame praktijken per definitie eindigen met of zonder oorlog, en omdat oorlog eigenlijk verarmt maatschappijen die het gebruiken.
Crises buiten onze controle:
Oorlog tot nu toe in de menselijke geschiedenis is niet gecorreleerd met bevolkingsdichtheid of schaarste van hulpbronnen. Het idee dat klimaatverandering en de resulterende catastrofes onvermijdelijk oorlogen zullen veroorzaken, zou een zichzelf vervullende voorspelling kunnen zijn. Het is geen voorspelling op basis van feiten.
De groeiende en dreigende klimaatcrisis is een goede reden voor ons om onze cultuur van oorlog te ontgroeien, zodat we bereid zijn om crises met andere, minder destructieve middelen aan te pakken. En ombuigen sommige of alle enorme sommen geld en energie die gaan naar oorlog en oorlog voorbereiden op het dringende werk van het beschermen van het klimaat kan een groot verschil maken, zowel door een van onze meestecologisch destructief activiteiten en door financiering van een overgang naar duurzame praktijken.
Daarentegen, de verkeerde veronderstelling dat oorlogen de klimaatchaos moeten volgen, zal investeringen in militaire paraatheid aanmoedigen, waardoor de klimaatcrisis wordt verergerd en het waarschijnlijker wordt dat één soort catastrofe samen met een andere catastrofe wordt.
Het einde van de oorlog is mogelijk:
Het is bekend dat menselijke samenlevingen instellingen afschaffen die algemeen als permanent werden beschouwd. Deze omvatten menselijke offers, bloedwraak, duelleren, slavernij, de doodstraf en vele anderen. In sommige samenlevingen zijn sommige van deze praktijken grotendeels uitgeroeid, maar ze blijven illegaal in de schaduw en in de marge. Die uitzonderingen neigen er niet toe de meeste mensen te overtuigen dat volledige uitroeiing onmogelijk is, alleen dat het nog niet is bereikt in die samenleving. Het idee om honger van de aardbol te elimineren werd ooit als belachelijk beschouwd. Nu wordt algemeen aangenomen dat honger kan worden afgeschaft - en voor een kleine fractie van wat wordt uitgegeven aan oorlog. Hoewel nucleaire wapens niet allemaal zijn ontmanteld en geëlimineerd, bestaat er een populaire beweging die daarvoor werkt.
Het einde van alle oorlog is een idee dat op verschillende tijden en plaatsen grote acceptatie heeft gevonden. Het was populairder in de Verenigde Staten, bijvoorbeeld in de 1920s en 1930s. In de afgelopen decennia is het idee gepropageerd dat oorlog permanent is. Dat idee is in feite nieuw, radicaal en zonder basis.
Polling gebeurt niet vaak op steun voor de afschaffing van oorlog. hier is een zaak toen het klaar was.
Heel wat landen hebben uitgekozen geen militairen hebben. Hier is een lijst.
Samenvatting van het bovenstaande.
Bronnen met aanvullende informatie.
Andere mythes:
3 Reacties