Moeders die ik heb ontmoet

Meer dan honderd moeders hebben in de loop der jaren contact met me opgenomen, verontrust over de relaties die hun tienerkinderen aan het ontwikkelen waren met militaire rekruteerders op school. Ze wilden weten wat ze eraan konden doen. Ze waren boos en maakten zich zorgen.

Het feit dat deze vrouwen contact met mij en andere contra-rekruteringsactivisten hebben opgenomen, toont de mate van alarm die ze ervoeren. Ze waren bang dat hun kwetsbare kinderen tegen hun zin in dienst zouden nemen. Ze waren doodsbang dat hun kind zou worden vermoord terwijl ze toekeken. Dit was de drijvende kracht achter hun verzet.

Verschillende moeders vertelden me dat ze een diepe hekel hadden aan de aanwezigheid van militaire rekruteerders op de school van hun kind en ze beschreven de invloed die rekruteerders hadden op het denken en gedrag van hun kind. Ze spraken over moeilijke relaties die ze hadden met hun kinderen. Sommigen zeiden dat hun kind al meer dan twee jaar een hechte band had met recruiters op school. Deze moeders waren er zeker van dat hun zonen dienst zouden nemen omdat hun jongens wisten hoeveel pijn het hun moeders zou bezorgen.

In Amerika zijn slechts enkelen bereid publieke minachting te riskeren voor hun verzet tegen het Amerikaanse leger of oorlog in het algemeen. Veel van deze moeders waren echter vijandig, zoals in het nauw gedreven prooien die hun jongen beschermden.  

Deze geweldige vrouwen hekelden het ongelijke psychologische voordeel dat wervers hadden ten opzichte van hun kinderen en het gebrek aan steun dat ze tegenkwamen nadat ze de schooldirectie hadden geconfronteerd. Ze waren angstig en bedroefd over het maken van golven en sommigen beschreven gevoelens van paranoia die voortkwamen uit de wrok die ze in hun gemeenschap tegenkwamen vanwege hun verzet tegen het leger. Ze handelden uit liefde voor hun kinderen.

Gender speelt een rol in de rekruteringsnachtmerrie die zich in het hele land afspeelt. Vaders zijn meestal niet betrokken bij het verzet tegen het leger op middelbare scholen. Het zijn de moeders. Ondertussen hebben moeders nooit contact met me opgenomen omdat ze bang waren dat hun dochters in dienst zouden treden.

Misschien wel het meest angstaanjagende, zeiden veel moeders dat hun kinderen op zo'n jonge leeftijd niet in staat waren om een ​​beslissing van zo'n omvang te nemen. Het is niet verwonderlijk. De Amerikaanse Vereniging voor Volksgezondheid APHA zegt dat er significant bewijs is dat het brein van adolescenten niet is toegerust om nauwkeurige risicoberekeningen te maken met betrekking tot militaire dienstneming.

APHA wijst op de grotere kans dat de jongste soldaten verhoogde risico's voor de geestelijke gezondheid zullen ervaren, waaronder stress, middelenmisbruik, angstsyndromen, depressie, posttraumatische stressstoornis en zelfmoord. APHA zegt dat recruiters agressief gedrag vertonen in een poging het vertrouwen van een kind te winnen. Recruiters zijn buitengewoon charmant, maar respecteren duidelijke grenzen niet.

Deze moeders vechten venijnig. Soms kunnen ze hun kinderen ervan weerhouden dienst te nemen; soms kunnen ze dat niet. Soms zijn ze behulpzaam bij het dwingen van scholen om hun beleid te wijzigen met betrekking tot de toegang die wervers hebben tot studenten op de campus. Soms slagen ze erin de informatiestroom van hun school naar het rekruteringscommando te beperken.

Een moeder in het middenwesten nam contact met me op over haar diepe twijfels over de manier waarop rekruteerders vriendschap sluiten met haar zoon op school. Ze zei dat de rekruteerders een opmerkelijke heerschappij over de school hadden.

(Ten slotte, Pagina 2 van het Recruiter's Handbook roept op tot "schooleigenaarschap".)

Haar zoon meldde zich tegen haar zin in. Twee jaar later werd hij vermoord in Afghanistan. Ze belde me een paar dagen na het verschrikkelijke nieuws. Ze stemde ermee in dat de begrafenis van haar zoon op Arlington National Cemetery werd gefilmd door een internationale nieuwsorganisatie die verslag deed van haar verzet tegen rekrutering op school. Ze zei dat ze het moest doen. Haar nachtmerrie kwam uit.

Een moeder van Mexicaanse afkomst buiten Denver, die beschreef hoe ze haar tienerzoon zonder vader opvoedde, beschreef verwoed de hechte vriendschap van haar zoon met een militaire rekruteerder van Mexicaanse afkomst die hij bijna elke dag op school zag. De twee brachten uren door met het spelen van een-op-een basketbal en haar kind meldde zich uiteindelijk aan. De rekruteerder van het leger werd 'Als een vaderfiguur'.

Ik kreeg weer een telefoontje van een moeder in Colorado. Verschillende studenten op school, waaronder haar zoon, meldden dat ze een rekruteerder van het leger hadden horen verwijzen naar een kleine groep studenten als "f*ing flikkers", terwijl ze de ASVAB toedienden aan 500 tijdens de jaarlijkse verplichte militaire testsessie van de school. Het resulterende tumult, dat vervolgens in de plaatselijke krant werd vastgelegd, concentreerde zich op de anti-homo-smet, maar besteedde geen aandacht aan het gedwongen testen van 500. Een van de studenten die de opmerking hoorde, zei dat verschillende studenten die niet blij waren dat ze gedwongen werden de test af te leggen, door de rekruteerders werden uitgekozen. "De soldaten hebben ons gepest vanwege hoe we eruit zagen", zei een leerling van de school.

Een radeloze moeder uit North Carolina belde om me te vertellen dat haar zoon en twee anderen weigerden de vereiste ASVAB-test op school af te leggen en voor een dag naar de gevangenis werden gestuurd. De plaatselijke krant stemde ermee in een verhaal te schrijven, in het algemeen de kant kiezend van de school die erop aandrong dat alle studenten het dienstplichtexamen voor het leger moesten afleggen. Daarin legde de directeur uit: "Ik heb niet veel geduld met mensen die weigeren de toets af te leggen - of iets weigeren waaraan hun hele klas deelneemt."

Een moeder van een junior op een middelbare school in Georgia legde in een e-mail uit dat de directeur van haar zoon zei dat de ASVAB wettelijk verplicht was. Ze checkte in om te zien of dit waar was. Dat is het natuurlijk niet.

Door op sociale media te posten en folders uit te delen op de dag van de test, overtuigden twee niet bij naam genoemde 17-jarige senioren de helft van de juniorklas om te weigeren de test af te leggen. Verschillende studenten die voor de test zaten, vulden foutieve informatie in.  

Toria Latnie, een moeder in Florida, vertelde me dat een counselor op de middelbare school van haar zoon in Florida senioren waarschuwde dat de militaire dienstplichttest een vereiste was voor afstuderen. Latnie onderzocht de kwestie en weigerde haar zoon de test te laten afleggen. Latnie was onbevreesd. USA Today meldde dat ze zei: 'Ik was boos, heel boos. Ik voelde me belogen, bedrogen, alsof mensen achter mijn rug om probeerden de privégegevens van mijn kind aan het leger te geven.”

Een moeder uit Oregon stuurde een e-mail met de vraag of het 'legaal' was dat haar zoon de volgende dag op school de militaire dienstplicht moest afleggen. Ik legde uit dat de rol van het leger zonneklaar was. Het was waarschijnlijk binnen de wet, in een wetteloos land, legde ik uit. Het rekruteringscommando zegt dat het niet vereist is dat kinderen de ASVAB nemen. In plaats daarvan zegt het leger dat het zal samenwerken met schoolambtenaren die eisen dat studenten het nemen.  

Volgens de militaire voorschriften, als de school vereist dat alle studenten van een klas een test afleggen, zal de DOD "het ondersteunen". Zien DOD Regeling Inkoop Personeel 3.1.e. Kinderen op duizend scholen worden gedwongen om de dienstplichttest van het leger af te leggen.

De volgende dag kozen haar zoon en een andere jongen willekeurig antwoorden, waardoor de twee jongens werden verwijderd door de 1st Sergeant die het bevel voerde op de school. Deze moeder zette, net als vele anderen, het verzet van haar zoon aan en moedigde het aan.

Een moeder in het middenwesten bestudeerde plichtsgetrouw de kwestie van gedwongen militaire tests gedurende enkele maanden. Honderd e-mails gingen heen en weer met honderdduizenden woorden die werden uitgewisseld en geconsumeerd. Toen de dag voor verplichte militaire tests aanbrak, organiseerde haar zoon een "Senior Skip Day" die erin slaagde de helft van de laatstejaars van de school ervan te weerhouden de test af te leggen.  

Een moeder in Maryland, die ook als begeleidingsadviseur werkte op de middelbare school waar haar zoon naar toe ging, stuurde me een gemanipuleerd rechtsformulier dat was opgesteld door het plaatselijke rekruteringsbataljon dat ervoor zorgde dat alle ASVAB-testresultaten naar rekruteerders werden gestuurd zonder de school de mogelijkheid te bieden de informatie achter te houden.  

Ik sprak met een verontruste moeder uit Minneapolis die een e-mail stuurde om te zeggen dat haar kind bevriend was met een rekruteerder op school die ook tijd doorbracht bij de lokale Applebee's waar haar zoon parttime werkte.  

Een andere moeder in Washington, DC nam contact op om te zeggen dat haar zoon automatisch in het JROTC-programma op school werd geplaatst toen hij in de 9e naar een openbare school in DC ging.th cijfer. 'Ik wil gewoon niet dat hij met die wapens omgaat,' zei ze.' Ze heeft hem eruit gehaald.

Ik heb contact gehad met een tiental moeders die dachten dat ze de strijd al verloren hadden. Zodra hun kind 18 werd, lieten wervers ze het ondertekenen DD 4 Document voor militaire dienstneming/herinschrijving. Dit plaatste hun kinderen in het Delayed Entry Program (DEP). De DEP stelt senioren van de middelbare school in staat zich aan te melden voor het leger vóór de datum waarop ze vertrekken voor een basisopleiding. De moeders wilden weten of hun kind uit de DEP kon komen.  

Moeders in Texas, Kentucky en Arkansas wier kinderen bij de DEP zaten, zeiden dat recruiters hun zonen hadden verteld dat ze zouden worden gearresteerd als ze zich niet zouden melden bij de basisopleiding. Een recruiter zei dat het niet melden een verplichte gevangenisstraf zou inhouden. Een moeder in Ohio zei dat de rekruteerder bedreigende sms'jes stuurde toen haar zoon zei dat hij niet langer dienst wilde nemen. Al deze moeders waren ongelovig toen ik uitlegde dat de gemakkelijkste manier om uit de DEP te komen is niets doen. Ik legde uit dat het voor een jonge rekruut niet nodig is om het leger te laten weten dat hij niet langer bereid is om lid te worden van de strijdkrachten. Weigering om zich te melden bij de bootcamp betekent dat de nachtmerrie voorbij is.

Amerikaanse militaire rekrutering, vooral op de openbare middelbare scholen, is een verachtelijke, psychologische bezigheid waarbij zorgvuldig geselecteerde soldaten die zijn opgeleid in de psychologie van militaire rekrutering, het opnemen tegen kwetsbare kinderen. Het is een afschuwelijk openbaar beleid en het is tijd om er een einde aan te maken.