Laten we deze tijd gebruiken die we moeten heroverwegen

Door Wolfgang Lieberknecht (Peace Factory Wanfried), 18 maart 2020

Laten we de tijd gebruiken: nu moeten we radicaal heroverwegen: mensen moeten centraal staan ​​in de politiek!

De mensheid geeft jaarlijks 1,800,000,000,000 euro uit aan bewapening tegen elkaar! Bovenaan de bestedingslijst staan ​​de rijke landen, met NAVO-staten op grote afstand van alle andere.

De bevolking van de NAVO-staten komt niet in opstand tegen dit gebruik van hun belastingen. Ze kiezen de politici die deze beslissingen nemen, voorkomen ze niet en vervangen ze niet door politici die andere prioriteiten stellen.

Tot nu toe leken de meeste mensen in de NAVO-landen daar geen enkele reden voor te hebben: hun sociale zekerheid leek veilig, ondanks de honderden miljarden die hun landen aan bewapening uitgeven.

Nu lopen ze echter een existentieel risico waarmee honderden miljoenen mensen in de arme landen van de wereld elke dag moeten leven: geen toegang tot medicijnen, dokters, ziekenhuizen. Nu realiseert iedereen zich hoe belangrijk de samenleving en staten zijn voor elk individu. Want niemand kan zich alleen beschermen tegen Corona! Om elke dag te overleven, zijn we afhankelijk van andere mensen, hun medische diensten en de producten van hun werk. Tegenwoordig zijn we afhankelijk van goederen of grondstoffen die uit bijna elk land ter wereld komen.

Verplaats jezelf in de positie van een moeder wiens kind honger lijdt. Duizenden moeders ervaren dit elke dag. En wie beseft dan dat de rijke landen biljoenen euro's uitgeven aan wapens en soldaten voor hun veiligheid? 1.5 procent van de jaarlijkse militaire uitgaven zou genoeg zijn om honger wereldwijd uit te roeien, zo berekende „World beyond War“. Laten we ons eens in de schoenen van een vader verplaatsen die geen dokter voor zijn kind kan vinden omdat er, in tegenstelling tot de rijke landen, geen landelijk aanbod is. In het land van mijn vrouw, in Ghana, is er één dokter per 10,000 inwoners, in ons land 39.

In het Universele Verklaring Rechten van de Mens, besloten de staten in 1948 om in de toekomst te handelen als één enkele wereldwijde menselijke familie. Ze beloofden wereldwijd als mens zo samen te werken dat iedereen in waardigheid kan leven, want daar heeft hij als mens recht op. In de wereldwijde economische crisis, de dictatuur en vooral de wereldoorlog met 60 miljoen doden had iedereen ervaren dat er niets belangrijker is dan de bescherming van het leven te waarborgen.

Zullen we nu, gezien de gemeenschappelijke uitdaging van de mensheid, de kracht hebben om het mogelijk te maken dat een meerderheid wordt bereikt en uitgevoerd? Zullen we de overheidsbegrotingen kunnen veranderen van confrontatie (militaire bewapening tegen elkaar) in samenwerking (samenwerking voor sociale zekerheid voor iedereen)?

We hebben nu een wereldwijd gemeenschappelijk leerproces nodig om dit te bereiken en af ​​te dwingen tegen degenen die de confrontatie willen aangaan, misschien gewoon omdat ze er goed aan verdienen. Opbouwen in Wanfried als een plaats van bovenregionale en internationale netwerking voor de implementatie van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Wie onder ons overtuigd is van de noodzaak van internationale samenwerking, kan helpen om zelf vertrouwen en samenwerking te creëren.

Wanneer, zo niet nu, is het tijd om samen te werken voor een bekering tot het leven en onze medemensen daarvan te overtuigen? Ook omdat Corona niet de enige wereldwijde dreiging is. Zelfs veiligheid tegen de vernietiging van het wereldklimaat of een nucleaire catastrofe kan alleen door ons als mensheid samen worden gecreëerd, en ook het overwinnen van armoede.