Latijns-Amerika werkt aan het beëindigen van de Monroe-doctrine

Door David Swanson, World BEYOND War, Februari 20, 2023

David Swanson is de auteur van het nieuwe boek De Monroe-doctrine op 200 en wat deze te vervangen.

De geschiedenis lijkt een gedeeltelijk voordeel voor Latijns-Amerika te laten zien op momenten dat de Verenigde Staten anderszins werden afgeleid, zoals door de burgeroorlog en andere oorlogen. Dit is een moment waarop de Amerikaanse regering op zijn minst enigszins wordt afgeleid door Oekraïne en bereid is om Venezolaanse olie te kopen als zij denkt dat dit bijdraagt ​​aan het kwetsen van Rusland. En het is een moment van enorme prestatie en ambitie in Latijns-Amerika.

De Latijns-Amerikaanse verkiezingen zijn steeds meer ingegaan tegen onderdanigheid aan de Amerikaanse macht. Na de 'Bolivariaanse revolutie' van Hugo Chavez werd Néstor Carlos Kirchner in 2003 in Argentinië gekozen en in 2003 Luiz Inácio Lula da Silva in Brazilië. In januari 2006 nam de onafhankelijkheidsgezinde president van Bolivia Evo Morales de macht over. Onafhankelijkheidsgezinde president van Ecuador Rafael Correa kwam in januari 2007 aan de macht. Correa kondigde aan dat als de Verenigde Staten nog langer een militaire basis in Ecuador willen behouden, Ecuador toestemming moet krijgen om zijn eigen basis in Miami, Florida te behouden. In Nicaragua is de in 1990 verdreven Sandinistische leider Daniel Ortega weer aan de macht van 2007 tot vandaag, hoewel zijn beleid duidelijk is veranderd en zijn machtsmisbruik niet allemaal verzinsels van de Amerikaanse media zijn. Andrés Manuel López Obrador (AMLO) werd in 2018 gekozen in Mexico. Na tegenslagen, waaronder een staatsgreep in Bolivia in 2019 (met steun van de VS en het VK) en een verzonnen vervolging in Brazilië, zag 2022 de lijst van ” regeringen uitgebreid met Venezuela, Bolivia, Ecuador, Nicaragua, Brazilië, Argentinië, Mexico, Peru, Chili, Colombia en Honduras – en natuurlijk Cuba. Voor Colombia zag 2022 de eerste verkiezing van een linkse president ooit. Voor Honduras zag 2021 de verkiezing tot president van de voormalige first lady Xiomara Castro de Zelaya, die was afgezet door de staatsgreep van 2009 tegen haar echtgenoot en nu first gentleman Manuel Zelaya.

Natuurlijk zitten deze landen vol verschillen, net als hun regeringen en presidenten. Natuurlijk zijn die regeringen en presidenten zeer gebrekkig, net als alle regeringen op aarde, ongeacht of de Amerikaanse media al dan niet overdrijven of liegen over hun gebreken. Desalniettemin suggereren de Latijns-Amerikaanse verkiezingen (en het verzet tegen couppogingen) een trend in de richting van Latijns-Amerika die een einde maakt aan de Monroe-doctrine, of de Verenigde Staten het nu leuk vinden of niet.

In 2013 hield Gallup peilingen in Argentinië, Mexico, Brazilië en Peru, en in elk geval vond de Verenigde Staten het beste antwoord op "Welk land vormt de grootste bedreiging voor de vrede in de wereld?" In 2017 hield Pew peilingen in Mexico, Chili, Argentinië, Brazilië, Venezuela, Colombia en Peru, en ontdekte tussen 56% en 85% dat de Verenigde Staten een bedreiging voor hun land vormden. Als de Monroe-doctrine verdwenen of welwillend is, waarom heeft geen van de mensen die erdoor beïnvloed zijn, daarvan gehoord?

In 2022, op de door de Verenigde Staten georganiseerde Top van Amerika, stuurden slechts 23 van de 35 landen vertegenwoordigers. De Verenigde Staten hadden drie landen uitgesloten, terwijl verschillende andere landen boycotten, waaronder Mexico, Bolivia, Honduras, Guatemala, El Salvador en Antigua en Barbuda.

Natuurlijk beweert de Amerikaanse regering altijd dat ze naties uitsluit of bestraft of probeert omver te werpen omdat ze dictaturen zijn, niet omdat ze de Amerikaanse belangen trotseren. Maar zoals ik heb gedocumenteerd in mijn boek uit 2020 20 dictators die momenteel worden ondersteund door de Verenigde Staten, van de 50 meest onderdrukkende regeringen ter wereld in die tijd, naar eigen inzicht van de Amerikaanse regering, steunden de Verenigde Staten er 48 militair, waarbij ze wapenverkoop toestonden (of zelfs financierden) aan 41 van hen, militaire training gaven aan 44 van hen, en het verstrekken van financiering aan de legers van 33 van hen.

Latijns-Amerika heeft nooit Amerikaanse militaire bases nodig gehad en ze zouden nu allemaal moeten worden gesloten. Latijns-Amerika zou altijd beter af zijn geweest zonder het militarisme van de VS (of het militarisme van iemand anders) en zou onmiddellijk van de ziekte moeten worden bevrijd. Geen wapenverkoop meer. Geen wapencadeaus meer. Geen militaire training of financiering meer. Geen door de VS gemilitariseerde training van Latijns-Amerikaanse politie of gevangenisbewakers meer. Nooit meer het rampzalige project van massale opsluiting naar het zuiden exporteren. (Een wetsvoorstel in het Congres, zoals de Berta Caceres Act, dat de financiering van de VS voor het leger en de politie in Honduras stopzet zolang deze zich bezighouden met schendingen van de mensenrechten, moet worden uitgebreid naar heel Latijns-Amerika en de rest van de wereld, en permanent zonder voorwaarden; hulp moet de vorm aannemen van financiële steun, geen gewapende troepen.) Geen oorlog meer tegen drugs, in het buitenland of in eigen land. Geen gebruik meer van een oorlog tegen drugs namens militarisme. Nooit meer de slechte kwaliteit van leven of de slechte kwaliteit van de gezondheidszorg negeren die drugsmisbruik veroorzaken en in stand houden. Geen milieu- en menselijk destructieve handelsovereenkomsten meer. Geen viering meer van economische "groei" op zichzelf. Geen concurrentie meer met China of wie dan ook, commercieel of martiaal. Geen schulden meer. (Annuleren!) Geen hulp meer met addertjes onder het gras. Geen collectieve bestraffing meer via sancties. Geen grensmuren meer of zinloze belemmeringen voor vrij verkeer. Geen tweederangs burgerschap meer. Geen omleiding meer van middelen weg van milieu- en menselijke crises naar bijgewerkte versies van de archaïsche praktijk van verovering. Latijns-Amerika heeft nooit het Amerikaanse kolonialisme nodig gehad. Puerto Rico, en alle Amerikaanse territoria, zouden moeten kunnen kiezen voor onafhankelijkheid of staat, en samen met beide keuzen, herstelbetalingen.

David Swanson is de auteur van het nieuwe boek De Monroe-doctrine op 200 en wat deze te vervangen.