Van John Reuwer, VTdigger.org, Februari 18, 2022
Dit commentaar is van John Reuwer, MD, uit South Burlington, een lid van de Physicians for Social Responsibility Committee to Abolish Nuclear Weapons en de raad van bestuur van World Beyond War.
De oorlogsdreiging tussen de Verenigde Staten en Rusland over het conflict in Oekraïne laat ons duidelijk zien dat het bezit van 90 procent van 's werelds kernwapens geen van beide landen een veilig gevoel geeft.
Mocht er een conventionele oorlog uitbreken in Oost-Europa en een van de partijen begint zwaar te verliezen, wie zou er dan verbaasd zijn als kleine tactische kernwapens zouden worden gebruikt om een nederlaag te voorkomen?
Als de nucleaire drempel voor het eerst sinds 1945 zou worden overschreden, wat zou dan een escalatie naar strategische wapens en nucleair Armageddon voorkomen? De enige zekere manier om die ramp te voorkomen, is door de wapens te verminderen en te elimineren.
Ondanks zogenaamd onvoldoende middelen om zoveel crises aan te pakken die ons in het gezicht staren, worden tientallen miljarden belastinggelden uitgegeven aan het bouwen van nieuwe kernwapens, alsof ze bescherming boden.
Ondanks dromen over 'Star Wars' heeft niemand een betrouwbare verdediging tegen kernwapens. Als ons ongelooflijke geluk volhoudt om niet in een ongebreidelde catastrofe te belanden, laat de productie van deze wapens een spoor van milieuvernietiging achter dat bijna onmogelijk schoon te maken is.
Maar het risico van een nucleaire oorlog en de vergiftiging van de aarde die nodig is om ons erop voor te bereiden, zijn bedreigingen die we in relatief korte tijd kunnen oplossen. Kernwapens zijn geen daden van God. Ze zijn een beleidskeuze over hoe we ons belastinggeld moeten besteden. Ze zijn door mensen gemaakt en kunnen door mensen worden afgebroken.
Sterker nog, Rusland en de VS hebben sinds 80 1980% van hen ontmanteld. Voelt iemand zich minder veilig nu Rusland 25,000 kernkoppen heeft? Het geld dat wordt bespaard door geen nieuwe wapens te bouwen, kan worden gebruikt om banen te creëren voor het ontmantelen van oude (aan alle kanten), het opruimen van de giftige puinhoop die ze hebben gemaakt en het financieren van diplomatieke initiatieven om oorlog te voorkomen. We zouden waarschijnlijk geld overhouden om medische zorg beter beschikbaar te maken of om klimaatproblemen aan te pakken.
De VS zouden de andere nucleair bewapende mogendheden kunnen leiden tot een multilaterale, verifieerbare overeenkomst zoals het Verdrag inzake het verbod op kernwapens dat vorig jaar van kracht werd. Toch leert de geschiedenis ons dat regeringen niet zullen onderhandelen over ontwapening, tenzij ze daartoe door gewone mensen onder druk worden gezet. Dit is waar we binnenkomen.
Vermont speelde een belangrijke rol in de Nuclear Freeze-beweging van de jaren tachtig die tot die reducties leidde, en kan opnieuw leiden in deze nieuwe poging om onze toekomst veilig te stellen. Honderden steden in Vermont namen destijds anti-nucleaire resoluties aan, en zijn daarmee weer begonnen, waarbij ze de federale regering opriepen om beleid te voeren dat ons terugbrengt van de rand van oorlog. Drie jaar geleden passeerde de Senaat van Vermont de zeer machtige SR-5, verzet tegen overbrengingssystemen voor kernwapens in de staat. Een soortgelijk wetsvoorstel ligt in de Tweede Kamer.
Eenentwintig leden van het Vermont House zijn dat wel medesponsor JRH 7. Deelnemen aan de Senaat bij het aannemen van deze resolutie zou betekenen dat Vermont zich met een verenigde stem uitspreekt tegen de voorbereidingen voor het voeren van een nucleaire oorlog. Wij kunnen dit mogelijk maken.
Ik dring er bij iedereen op aan om contact op te nemen met de vertegenwoordigers van het staatshuis en hen te vragen deze resolutie verder aan te nemen. Laten we ons uitspreken en de toekomst voor onze kinderen en kleinkinderen vrijwaren.
