Door Michael N. Nagler, 7 oktober 2017, Peace Voice.
Hoewel ik geweldloosheid - en dus indirect geweld - al vele jaren bestudeer, is wat ik met jullie wil delen over deze laatste wapentragedie gewoon gezond verstand. En om u niet in spanning te houden, hier is mijn antwoord: deze man slachtte zijn medemensen af omdat hij leeft in een cultuur die geweld verheerlijkt. Een cultuur die het menselijk imago aantast, die twee gaan samen. Hoe moet ik dat weten? Omdat ik in dezelfde cultuur leef; en dat doe jij ook. En dat ongemakkelijke feit gaat ons eigenlijk op weg helpen naar een oplossing.
Noch deze, noch enige schietpartij, zelfs geen enkele uitbarsting van geweld, kan natuurlijk worden herleid tot een bepaalde tv-show of videogame of 'actiefilm', net zomin als een bepaalde orkaan kan worden herleid tot de opwarming van de aarde; maar in beide gevallen het maakt niet uit. Waar het om gaat is dat we een te voorkomen probleem hebben – niet gemakkelijk te voorkomen, maar wel te voorkomen – en als we willen dat deze kwellende, ontsierende aanvallen stoppen, moeten we het echt aanpakken.
We zijn, en doen dat al tientallen jaren, om een collega van mij te citeren, "het geweld op alle mogelijke manieren te vergroten" - vooral, maar niet alleen, via onze machtige massamedia. De wetenschap hieromtrent is overweldigend, maar dat kostbare inzicht zit nutteloos in bibliotheken en boekenkasten van professoren; noch beleidsmakers, noch het grote publiek – en uiteraard ook de programmeurs van de media zelf – hebben de behoefte gevoeld om er ook maar de minste aandacht aan te besteden. Ze negeerden het onderzoek zo grondig dat ergens rond de jaren tachtig de meeste van mijn collega's die in het veld werkten het gewoon opgaven en stopten met publiceren. Klinkt bekend? Net als bij het overweldigende bewijs dat menselijke activiteit klimaatverandering veroorzaakt; we houden niet van het overweldigende bewijs dat gewelddadige beelden (en, we zouden kunnen toevoegen, wapens zelf) gewelddadige actie promoten, dus kijken we weg.
Maar we kunnen niet meer wegkijken. Als Amerikanen hebben we twintig keer meer kans dan de burgers van andere ontwikkelde landen om te sterven door geweerschoten. We kunnen niet langer wegkijken van dit alles en onszelf beschouwen als een beschaafde natie.
Dus ik raad het ten zeerste aan wanneer de media een spervuur van details naar ons gooien - hoeveel geweren, hoeveel munitie, hoe zit het met zijn vriendin - en beweren dat ze tevergeefs zoeken naar een 'motief' dat we even steunen en herformuleer de vraag. De vraag is niet waarom deze specifieke persoon deze specifieke misdaad op deze specifieke manier heeft begaan, maar wat veroorzaakt de epidemie van geweld?
Dit herkaderen is een enorme opluchting, want begraven worden in de details heeft twee ernstige nadelen: vaak kan de vraag niet worden beantwoord, zoals in het onderhavige geval, en meer ter zake, zelfs als dat wel het geval kan zijn. de informatie is nutteloos. We kunnen niets doen aan zijn vriendin of zijn gokken, of het feit dat schutter X net ontslagen was of in een depressie verkeerde.
Er is alles wat we kunnen doen, met voldoende tijd en vastberadenheid, over de onderliggende oorzaak van allen schietpartijen, de cultuur van geweld die zozeer het 'houtwerk' is geworden van ons 'amusement', ons onbewust voorgeselecteerde en scheef gepresenteerde 'nieuws', en ja, ons buitenlands beleid, onze massale opsluiting, onze grove ongelijkheid en de desintegratie van het burgerlijk discours.
Een recente blog heeft ons nuttiger op weg geholpen: "Het enige dat we zeker weten, het enige dat we altijd weten over massaschutters: ze gebruiken geweren." Hier denken we eindelijk aan de universalia, van dit soort geweld tenminste, en niet verdrinken in details die op zijn best niet relevant en in het slechtste geval schadelijk zijn - dat wil zeggen wanneer ze ons verleiden om de misdaad plaatsvervangend na te spelen, verslingerd raken aan de opwinding en ongevoelig worden voor de gruwel. De diagrammen en foto's van de hotelkamer van deze schutter die door één krant worden aangeboden, vallen zeker in deze categorie.
Dus ja, we moeten er absoluut op aandringen dat we ons aansluiten bij de beschaafde wereld en echte wapenwetgeving goedkeuren. Zoals gezegd, de wetenschap is duidelijk dat wapens toename agressiviteit en verlagen veiligheid. Maar zal dat genoeg zijn om de bloedbaden te stoppen? Nee, ik ben bang dat het daar te laat voor is. We moeten ook het geweld in onze eigen geest stoppen. Dat zal ons niet alleen persoonlijk een gezondere geest geven, maar ons ook in een goede positie brengen om anderen op dezelfde manier te helpen. Mijn vuistregel: oefen extreme discriminatie uit in de media die onze gedachten binnendringen, schrijf naar de netwerken om uit te leggen waarom we niet naar hun programma's kijken of de producten van hun adverteerders kopen, en leg hetzelfde uit aan iedereen die wil luisteren. Als het helpt, doe dan een belofte; u kunt een voorbeeld vinden op onze website.
Kort voor het bloedbad in Las Vegas zat ik in de trein die terugkwam van een schrijfsessie toen ik een flard van een gesprek hoorde tussen twee Deense toeristen, jonge mannen in zorgvuldig gescheurde spijkerbroeken die eruitzagen als enkele van de hippe millennials in mijn favoriete coffeeshop, en een geleider. Een van de jongens zei met enige trots: 'Dat doen we niet genoodzaakt bent wapens in Denemarken.” 'O, ik geloof niet dat' antwoordde de dirigent.
Kan er iets tragischer zijn? Een cultuur hebben gecreëerd waarin we niet langer geloven in een wereld waar het leven wordt gewaardeerd en geweld wordt gemeden, waar we naar een concert kunnen gaan – of naar school kunnen gaan – en thuis kunnen komen. Het is tijd om die cultuur en die wereld weer op te bouwen.
Professor Michael N. Nagler, gesyndiceerd door PeaceVoice, is de president van het Metta Center for Nonviolence en de auteur van The Search for a Nonviolent Future.
