Door David Swanson, World BEYOND War, Maart 6, 2023
Spolier Alert: als je een uitstekende film van 30 minuten wilt kijken zonder te weten wat er gebeurt, scrol dan naar beneden en bekijk hem voordat je een van deze woorden leest.
We hebben wist dat al lang Amerikaanse massaschutters zijn onevenredig getraind in schieten door het Amerikaanse leger. Ik weet niet of hetzelfde geldt voor degenen die in de VS doden met bommen. Het zou me niet verbazen als de connectie nog groter zou zijn.
De voor een Oscar genomineerde korte film Vreemdeling aan de poort vertelt het verhaal van een man die vanuit een moeilijke jeugd op 18-jarige leeftijd rechtstreeks in het Amerikaanse leger ging.
Toen hij leerde schieten op papieren doelen, maakte hij zich zorgen over het doden van echte mensen. Hij vertelt dat hij het advies kreeg dat als hij naar hen kon kijken, hij zou doden als iets anders dan een mens, hij geen problemen zou hebben. Dus dat, zegt hij, is wat hij deed.
Maar mensen conditioneren om gedachteloos te doden, biedt hen natuurlijk geen enkele manier om weer onvoorwaardelijk te zijn, om comfortabel op te houden zelfbedriegende moordenaars te zijn.
Deze man ging naar Amerikaanse oorlogen waar hij mensen vermoordde die hij als moslims beschouwde. De karakterisering van de gedode mensen als behorend tot een slechte religie was grotendeels een spel van militaire propaganda. De werkelijke motivaties van degenen die de oorlogen kozen, hadden meestal meer te maken met macht, wereldwijde overheersing, winst en politiek. Maar onverdraagzaamheid is altijd gebruikt om de achterban ertoe te bewegen te doen wat gewenst is.
Welnu, deze goede soldaat deed zijn werk en keerde terug naar de Verenigde Staten in de overtuiging dat hij zijn werk had gedaan en dat het zijn taak was om moslims te doden vanwege het kwaad van moslims. Er was geen uit-schakelaar.
Hij was verontrust. Hij was dronken. De leugens waren niet gemakkelijk. Maar de leugens hadden meer grip dan de waarheid. Toen hij zag dat er moslims in zijn geboorteplaats waren, geloofde hij dat hij ze moest doden. Toch begreep hij dat hij er niet langer voor geprezen zou worden, dat hij er nu voor veroordeeld zou worden. Toch geloofde hij nog steeds in de zaak. Hij besloot dat hij naar het Islamitisch Centrum zou gaan en bewijs zou vinden van het kwaad van de moslims dat hij aan iedereen kon laten zien, en dan zou hij de zaak opblazen. Hij hoopte minstens 200 mensen (of niet-mensen) te doden.
De mannen en vrouwen van het Islamitisch Centrum verwelkomden hem en transformeerden hem.
In de Verenigde Staten zou men deze regel vandaag misschien willen herschrijven:
"Vergeet niet gastvrijheid te betonen aan vreemden, want door dit te doen hebben sommige mensen engelen ontvangen zonder het te weten."
op deze manier:
"Vergeet niet gastvrijheid te tonen aan vreemden, want door dat te doen hebben sommige mensen potentiële massamoordenaars vermaakt zonder het te weten."
Hoeveel?
Niemand weet.
One Response
Wat een ontroerend verhaal en een waardevolle les! Er is zoveel onwetendheid in de wereld over mensen die anders zijn dan wij, wat vaak verandert in haat. Het leger buit die onwetendheid uit. Ik weet niet zeker hoe dat op grote schaal wordt afgeleerd, maar in dit geval wel. Het doet me denken aan toen ik een bed & breakfast runde en we mensen van over de hele wereld hadden met alle verschillende religies en kleuren. We zouden zwarten, blanken, Aziaten, joden, christenen, moslims, enz. allemaal samen rond de ontbijttafel hebben zitten. We zouden uren praten. Je voelde de muren van onwetendheid naar beneden vallen. Het was iets moois.