Door David Swanson
Een paar weken geleden was ik op een dag Sint-Augustinus aan het lezen terwijl ik naar de plaatselijke supermarkt reed, en ik reed per ongeluk dwars door de glazen wand aan de voorkant van de winkel, waarbij ik wat planken met junkfood kapot maakte. Nadat ik mijn aankopen had gedaan, hield een politieagent me tegen en vroeg of ik van plan was de winkel in te rijden. 'O, helemaal niet', antwoordde ik. “Ik was van plan om hier zo snel mogelijk te komen en tegelijkertijd mezelf zo snel mogelijk op te leiden. Ik wist natuurlijk dat ik zou crashen, maar dat was niet mijn bedoeling."
'Nou,' antwoordde de agent. "Waar moeten we de cheque voor uw autoreparatie naartoe sturen?"
'Ik laat het je weten,' antwoordde ik, een beetje geïrriteerd door het gedoe.
Mijn zwager repareerde mijn auto voor niet veel meer dan $ 100,000, en het enige dat nog nodig was, was opnieuw gespoten worden. Dus nam ik een gigantische verfspuit mee. Ik parkeerde de auto voor het huis van mijn buurman, die met de luidruchtige hond. Toen ik klaar was met het schilderen van de auto, was er een ruwe vorm van het profiel aan de voorkant van het huis van mijn buurman, omringd door verse paarse verf. Ik spelde een briefje op de deur om hem te laten weten dat het alleen mijn bedoeling was geweest om de auto te schilderen en niet zijn huis.
De nieuwe wetten voor nevenschade waar we het afgelopen jaar onder hebben geleefd, hebben wat mij betreft echt goed uitgepakt. We laten het echter niet uit de hand lopen. Alleen materiële schade is verschoonbaar met behulp van middeleeuwse onzinargumenten over wat we 'echt van plan waren' en wat we 'slechts wisten dat er zou gebeuren'. Schade of dood van mensen of dieren valt niet onder de wet.
Ik heb echter horen vertellen dat er ergens een andere wereld is waarin, geloof het of niet, precies het tegenovergestelde waar is. In die wereld, als ik iemands eigendom zou beschadigen en een lading paardenmest zou trekken over "rechtvaardige bedoelingen" of "proportionele nevenschade", zou ik worden gestraft voor de vernietiging die ik had veroorzaakt en mogelijk opgesloten voor mijn waanvoorstellingen gemoedstoestand.
Maar in schril contrast, als ik een arme kerel zou opblazen die zich verdacht kleedde met een raket van een drone, ook al stonden er 8 andere jongens die zich acceptabel kleedden naast hem, nou dat zou helemaal cool zijn. Of als ik een hele stadsflat zou bombarderen omdat de mensen leden onder het bewind van een wrede dictator die ik vorige maand niet meer steunde en bewapende, zou dat gewoon goed patriottisch burgerschap zijn.
Ik ga je niet zweren dat deze gekke wereld bestaat, maar ik heb er rapporten over van talloze geloofwaardige bronnen. Ik heb zelfs recente berichten van verschillende mensen dat een oude instelling in deze wereld – ze noemen het de katholieke kerk – haar steun voor het gebruik van “bijkomende schade” als excuus voor moord laat vallen, terwijl de rest van de samenleving gewoon doorgaat met gedachteloos accepteren het hoe dan ook, zelfs zonder de steun van zijn oorspronkelijke sluwe bedenkers.
Ongeacht of zo'n plek echt is, de manier waarop de gebruiken ons schokken, zou ons moeten wekken voor de mogelijkheid dat onze eigen gebruiken iemand anders kunnen schokken, en dat we nooit traditionele gebruiken mogen accepteren zonder er zelf over na te denken.
