Hé, hé, VS! Hoeveel bommen heb je vandaag laten vallen?

Augustus 2021 Amerikaanse drone-aanval in Kabul doodde 10 Afghaanse burgers. Credits: Getty Images

Door Medea Benjamin en Nicolas JS Davies, World BEYOND WarJanuari 10, 2022

Het Pentagon heeft eindelijk zijn eerste gepubliceerd Luchtmacht Samenvatting sinds president Biden bijna een jaar geleden aantrad. Deze maandelijkse rapporten worden sinds 2007 gepubliceerd om het aantal bommen en raketten te documenteren dat sinds 2004 door de door de VS geleide luchtmachten in Afghanistan, Irak en Syrië is afgeworpen. Maar president Trump stopte met de publicatie ervan na februari 2020, waardoor de voortdurende Amerikaanse bombardementen in het geheim werden gehuld.

In de afgelopen 20 jaar hebben de Amerikaanse en geallieerde luchtmachten, zoals gedocumenteerd in de onderstaande tabel, meer dan 337,000 bommen en raketten op andere landen gedropt. Dat zijn gemiddeld 46 stakingen per dag gedurende 20 jaar. Dit eindeloze bombardement is niet alleen dodelijk en verwoestend geweest voor de slachtoffers, maar wordt algemeen erkend als een ernstige ondermijning van de internationale vrede en veiligheid en een aantasting van de positie van Amerika in de wereld.

De Amerikaanse regering en het politieke establishment zijn er opmerkelijk goed in geslaagd het Amerikaanse publiek in het ongewisse te houden over de gruwelijke gevolgen van deze langdurige campagnes van massavernietiging, waardoor ze de illusie in stand kunnen houden van het Amerikaanse militarisme als een kracht ten goede in de wereld in hun binnenlandse politieke retoriek.

Nu, zelfs in het licht van de Taliban-overname in Afghanistan, verdubbelen ze hun succes bij het verkopen van dit contrafeitelijke verhaal aan het Amerikaanse publiek om hun oude Koude Oorlog met Rusland en China nieuw leven in te blazen, waardoor het risico op een nucleaire oorlog dramatisch en voorspelbaar toeneemt.

De nieuwe Luchtmacht Samenvatting Uit gegevens blijkt dat de Verenigde Staten sinds februari 3,246 nog eens 2,068 bommen en raketten hebben gedropt op Afghanistan, Irak en Syrië (1,178 onder Trump en 2020 onder Biden).

Het goede nieuws is dat de bombardementen van de VS op die 3 landen aanzienlijk zijn afgenomen ten opzichte van de meer dan 12,000 bommen en raketten die het in 2019 op hen heeft laten vallen. Sinds de terugtrekking van de Amerikaanse bezettingstroepen uit Afghanistan in augustus heeft het Amerikaanse leger officieel geen luchtaanvallen daar, en liet slechts 13 bommen of raketten vallen op Irak en Syrië – hoewel dit niet uitsluit dat nog meer ongemelde aanvallen door troepen onder bevel of controle van de CIA plaatsvinden.

Presidenten Trump en Biden verdienen allebei de eer voor het erkennen dat eindeloze bombardementen en bezetting geen overwinning in Afghanistan konden opleveren. De snelheid waarmee de door de VS geïnstalleerde regering in handen viel van de Taliban toen de terugtrekking van de VS aan de gang was, bevestigde hoe 20 jaar vijandige militaire bezetting, luchtbombardementen en steun aan corrupte regeringen er uiteindelijk alleen maar toe dienden om de oorlogsmoe bevolking van Afghanistan terug te drijven naar Taliban heerschappij.

Het harteloze besluit van Biden om twintig jaar koloniale bezetting en luchtbombardementen in Afghanistan te volgen met dezelfde soort meedogenloze economische belegeringsoorlog die de Verenigde Staten hebben toegebracht aan Cuba, Iran, Noord-Korea en Venezuela, kan Amerika in de ogen van de wereld alleen maar verder in diskrediet brengen.

Er is geen verantwoording afgelegd voor deze 20 jaar zinloze vernietiging. Zelfs met de publicatie van Airpower Summaries blijft de lelijke realiteit van Amerikaanse bombardementenoorlogen en de massale verliezen die ze toebrengen grotendeels verborgen voor het Amerikaanse volk.

Van hoeveel van de 3,246 aanvallen die sinds februari 2020 in de Airpower-samenvatting zijn gedocumenteerd, was u op de hoogte voordat u dit artikel las? Je hebt waarschijnlijk gehoord van de drone-aanval waarbij in augustus 10 2021 Afghaanse burgers om het leven kwamen in Kabul. Maar hoe zit het met de andere 3,245 bommen en raketten? Wie hebben ze vermoord of verminkt, en wiens huizen hebben ze verwoest?

De december 2021 New York Times blootgesteld van de gevolgen van Amerikaanse luchtaanvallen, het resultaat van een vijf jaar durend onderzoek, was verbluffend, niet alleen vanwege het hoge aantal burgerslachtoffers en militaire leugens dat aan het licht kwam, maar ook omdat het onthulde hoe weinig onderzoeksrapportage de Amerikaanse media hebben gedaan over deze twee decennia van oorlog.

In de geïndustrialiseerde, op afstand bestuurbare luchtoorlogen van Amerika worden zelfs de meest direct en nauw betrokken Amerikaanse militairen beschermd tegen menselijk contact met de mensen wiens leven ze vernietigen, terwijl het voor het grootste deel van het Amerikaanse publiek is alsof deze honderdduizenden van dodelijke explosies is zelfs nooit gebeurd.

Het gebrek aan publieke bewustwording van Amerikaanse luchtaanvallen is niet het gevolg van een gebrek aan bezorgdheid over de massavernietiging die onze regering in onze naam pleegt. In de zeldzame gevallen die we ontdekken, zoals de moorddadige drone-aanval in Kabul in augustus, wil het publiek weten wat er is gebeurd en steunt het de Amerikaanse aansprakelijkheid voor burgerdoden krachtig.

Dus publieke onwetendheid over 99% van de Amerikaanse luchtaanvallen en hun gevolgen is niet het resultaat van publieke apathie, maar van weloverwogen beslissingen van het Amerikaanse leger, politici van beide partijen en bedrijfsmedia om het publiek in het ongewisse te houden. De grotendeels onopgemerkte 21 maanden durende onderdrukking van maandelijkse Airpower Summaries is slechts het nieuwste voorbeeld hiervan.

Nu de nieuwe Airpower-samenvatting de eerder verborgen cijfers voor 2020-21 heeft ingevuld, zijn hier de meest volledige beschikbare gegevens over 20 jaar dodelijke en destructieve Amerikaanse en geallieerde luchtaanvallen.

Aantallen bommen en raketten die sinds 2001 door de Verenigde Staten en hun bondgenoten op andere landen zijn afgeworpen:

Eindtotaal = 337,055 bommen en raketten.

**Andere landen: Libanon, Libië, Pakistan, Palestina, Somalië.

Deze cijfers zijn gebaseerd op de VS Airpower-samenvattingen voor Afghanistan, Irak en Syrië; de telling van het Bureau of Investigative Journalism drone-aanvallen in Pakistan, Somalië en Jemen; de Jemen Data Project aantal bommen en raketten dat op Jemen is gedropt (alleen tot en met september 2021); de database van de New America Foundation van buitenlandse luchtaanvallen in Libië; en andere bronnen.

Er zijn verschillende categorieën luchtaanvallen die niet in deze tabel zijn opgenomen, wat betekent dat het werkelijke aantal ontketende wapens zeker hoger ligt. Deze omvatten:

Helikopteraanvallen: Military Times gepubliceerd een artikel in februari 2017 getiteld: “De statistieken van het Amerikaanse leger over dodelijke luchtaanvallen kloppen niet. Duizenden zijn niet gemeld.” De grootste pool van luchtaanvallen die niet zijn opgenomen in US Airpower Summaries zijn aanvallen door aanvalshelikopters. Het Amerikaanse leger vertelde de auteurs dat hun helikopters in 456 2016 verder niet gerapporteerde luchtaanvallen in Afghanistan hadden uitgevoerd. veel raketten werden afgevuurd bij die 9 aanvallen in Afghanistan in het ene jaar dat ze onderzochten.

AC-130 wapens: Het Amerikaanse leger heeft Artsen Zonder Grenzen niet vernietigd ziekenhuis in Kunduz, Afghanistan, in 2015 met bommen of raketten, maar met een Lockheed-Boeing AC-130 gunship. Deze massavernietigingsmachines, meestal bemand door speciale operatietroepen van de Amerikaanse luchtmacht, zijn ontworpen om een ​​doel op de grond te omcirkelen, houwitsergranaten en kanonvuur erop te gieten totdat het volledig is vernietigd. De VS hebben AC-130's gebruikt in Afghanistan, Irak, Libië, Somalië en Syrië.

Strafing-runs: US Airpower Summaries voor 2004-2007 bevatten een aantekening dat hun telling van "aanvallen met gedropte munitie ... exclusief 20 mm en 30 mm kanonnen of raketten." Maar de 30 mm kanonnen op A-10 Warthogs en andere grondaanvalvliegtuigen zijn krachtige wapens, oorspronkelijk ontworpen om Sovjet-tanks te vernietigen. A-10's kunnen 65 granaten met verarmd uranium per seconde afvuren om een ​​gebied met dodelijk en willekeurig vuur te bedekken. Maar dat lijkt niet te tellen als een "wapenvrijgave" in US Airpower Summaries.

"Counter-insurgency"- en "counter-terrorism"-operaties in andere delen van de wereld: de Verenigde Staten vormden in 11 een militaire coalitie met 2005 West-Afrikaanse landen en bouwden een dronebasis in Niger, maar we hebben geen systematische boekhouding van Amerikaanse en geallieerde luchtaanvallen in die regio, of in de Filippijnen, Latijns-Amerika of elders.

Het falen van de Amerikaanse regering, politici en bedrijfsmedia om het Amerikaanse publiek eerlijk te informeren en voor te lichten over de systematische massavernietiging die door de strijdkrachten van ons land is aangericht, heeft ervoor gezorgd dat dit bloedbad 20 jaar grotendeels onopgemerkt en ongecontroleerd kon doorgaan.

Het heeft ons ook gevaarlijk kwetsbaar gemaakt voor de heropleving van een anachronistisch, Manicheaans Koude Oorlog-verhaal dat een nog grotere catastrofe riskeert. In dit op zijn kop staande, 'door het kijkglas'-verhaal, bombardeert het land eigenlijk steden in puin en oorlog voeren dat doden miljoenen van mensen, presenteert zichzelf als een goedbedoelende kracht ten goede in de wereld. Vervolgens schildert het landen als China, Rusland en Iran, die begrijpelijkerwijs hun verdediging hebben versterkt om de Verenigde Staten ervan te weerhouden hen aan te vallen, af als bedreigingen voor het Amerikaanse volk en voor de wereldvrede.

De gesprekken op hoog niveau die op 10 januari in Genève tussen de Verenigde Staten en Rusland begint, is een cruciale kans, misschien zelfs een laatste kans, om de escalatie van de huidige Koude Oorlog te beteugelen voordat deze ineenstorting van de Oost-West-relaties onomkeerbaar wordt of overgaat in een militair conflict.

Als we uit dit moeras van militarisme willen komen en het risico van een apocalyptische oorlog met Rusland of China willen vermijden, moet het Amerikaanse publiek het contrafeitelijke verhaal van de Koude Oorlog aanvechten dat Amerikaanse militaire en civiele leiders uitventen om hun steeds toenemende investeringen in kernenergie te rechtvaardigen. wapens en de Amerikaanse oorlogsmachine.

Medea Benjamin is medeoprichter van CODEPINK voor vredeen auteur van verschillende boeken, waaronder Binnen Iran: de echte geschiedenis en politiek van de Islamitische Republiek Iran. 

Nicolas JS Davies is een onafhankelijke journalist, een onderzoeker bij CODEPINK en de auteur van Bloed aan onze handen: de Amerikaanse invasie en vernietiging van Irak.