Het grootste militaire basisimperium ter wereld

Door Greta Zarro, World BEYOND War, Augustus 23, 2024

Amerikaanse buitenlandse militaire bases lokken oorlog uit, vervuilen gemeenschappen en stelen land van inheemse volkeren.

De Verenigde Staten van Amerika onderhouden, in tegenstelling tot enig ander land op aarde, een enorm netwerk van buitenlandse militaire bases over de hele wereld. meer dan 900 bases in meer dan 90 landen en gebieden. Als de vredesbeweging serieus een einde wil maken aan de oorlogsvoering van de Verenigde Staten en hun bondgenoten, dan moet deze mondiale constellatie van bases worden ingeperkt.

De permanente stationering van ruim 220,000 Amerikaanse troepen, wapenarsenalen en duizenden vliegtuigen, tanks en schepen in alle uithoeken van de wereld maken de logistiek voor de Amerikaanse agressie, en die van zijn bondgenoten, sneller en efficiënter. Bases vergemakkelijken ook de verspreiding van kernwapens, waarbij de Verenigde Staten kernbommen binnenhouden vijf NAVO-lidstatenen vliegtuigen, schepen en raketwerpers met nucleaire capaciteit in vele andere landen. Omdat de VS voortdurend plannen maken voor militaire acties over de hele wereld, en omdat het Amerikaanse leger altijd een aantal troepen ‘klaar’ heeft staan, is het initiëren van gevechtsoperaties eenvoudiger.

Om nog maar te zwijgen van het feit dat deze bases fungeren als een provocatie voor omringende landen. Hun aanwezigheid is een permanente herinnering aan de militaire capaciteit van de VS. In plaats van potentiële tegenstanders af te schrikken, werken Amerikaanse bases andere landen tegen tot grotere militaire uitgaven en agressie. Rusland bijvoorbeeld rechtvaardigt zijn interventies in Georgië en Oekraïne door te wijzen op het binnendringen van Amerikaanse bases in Oost-Europa. China voelt zich omringd door de meer dan 200 Amerikaanse bases in de Pacific-regio, wat leidt tot een assertiever beleid in de Zuid-Chinese Zee. Met veel meer buitenlandse militaire bases dan enig ander land op aarde moeten de VS logischerwijs het voortouw nemen in een omgekeerde wapenwedloop.

Bovendien bestendigt het Amerikaanse netwerk van buitenlandse militaire bases het imperium – een voortdurende vorm van kolonialisme die de inheemse bevolking van hun land berooft. Van Guam naar Puerto Rico naar Okinawa naar tientallen andere locaties in de wereld heeft het leger waardevol land van de lokale bevolking afgepakt, waarbij vaak de inheemse bevolking wordt verdreven, zonder hun toestemming en zonder herstelbetalingen. Tussen 1967 en 1973 was bijvoorbeeld de gehele bevolking van de Chagos-eilanden werd door Groot-Brittannië met geweld verwijderd van het eiland Diego Garcia, zodat het aan de VS kon worden verhuurd als vliegbasis. Het Chagossiaanse volk werd met geweld van hun eiland gehaald en vervoerd onder omstandigheden die vergelijkbaar waren met die van slavenschepen. Ondanks een overweldigende stemming van de Algemene Vergadering van de VN en een advies van het Internationale Gerechtshof in Den Haag dat het eiland moet worden teruggegeven aan de Chagossiërs, heeft Groot-Brittannië geweigerd en zetten de VS vandaag de operaties vanuit Diego Garcia voort.

Elke basis heeft zijn eigen verhaal van onrecht en vernietiging, met gevolgen voor de lokale economie, gemeenschap en milieu. Het Amerikaanse leger heeft een beruchte erfenis van seksueel geweld, inclusief ontvoering, verkrachting en moord op vrouwen en meisjes. Toch worden Amerikaanse troepen in het buitenland vaak straffeloos gestraft voor hun misdaden dankzij Status of Forces Agreements (SOFA’s) met het zogenaamde ‘gastland’. Het gebrek aan respect voor de levens en lichamen van de inheemse bevolking is een ander product van ongelijke machtsverhoudingen tussen het Amerikaanse leger en de mensen wier land zij bezetten. In wezen is de aanwezigheid van Amerikaanse buitenlandse bases creëert apartheidszones, waarin de bezette bevolking, met een tweederangsstatus, de basis binnenkomt om het werk van koken, schoonmaken en landschapsarchitectuur uit te voeren. Verder is de stijging van de onroerendgoedbelasting en de inflatie in gebieden rond Amerikaanse bases is bekend dat het de lokale bevolking verdrijft.

Status of Forces Agreements (SOFA's) komen ook vaak voor vrijstelling van Amerikaanse buitenlandse militaire bases van het naleven van lokale milieuvoorschriften. De bouw van bases heeft onherstelbare ecologische schade veroorzaakt, zoals de vernietiging van koraalriffen en het milieu voor bedreigde diersoorten in Henoko, Okinawa. Bovendien is dat zo goed gedocumenteerd op honderden locaties over de hele wereld dat militaire bases giftige zogenaamde ‘forever chemicaliën’ in de lokale watervoorzieningen lekken, wat verwoestende gevolgen voor de gezondheid heeft gehad voor nabijgelegen gemeenschappen.

Het sluiten van bases is een noodzakelijke stap om de fouten van het kolonialisme recht te zetten, om de vernietiging van het milieu veroorzaakt door het militarisme te beteugelen, en om het mondiale veiligheidsparadigma te verschuiven naar een gedemilitariseerde aanpak waarin de gemeenschappelijke veiligheid centraal staat – niemand is veilig totdat iedereen veilig is. Van 20 tot 22 september, ter ere van de Internationale Dag van de Vrede, World BEYOND War organiseert haar jaarlijkse Global #NoWar2024 Conferentie gericht op het thema van het Amerikaanse militaire basisimperium – de impact ervan en de oplossingen. Door drie dagen sessies gehouden op vier locaties over de hele wereld (Sydney, Australië; Wanfried, Duitsland; Bogotá, Colombia; en Washington, DC), en gestreamd op Zoom, zullen sprekers de sociale, ecologische, economische en geopolitieke gevolgen van Amerikaanse militaire bases bespreken in hun regio’s, plus de krachtige verhalen over geweldloos verzet om bases te voorkomen, te sluiten en om te zetten in gebruik in vredestijd.

Karina Lester, een Yankunytjatjara Anangu-vrouw uit de Anangu Pitjantjatjara Yankunytjatjara Lands (APY Lands) in het uiterste noordwesten van Zuid-Australië, zal spreken over de gevolgen van kernproeven die haar volk ervaart. Alejandra Rodríguez Peña, lid van het Olga Castillo Collectief in Colombia, zal het werk van het collectief voor gerechtigheid en herstelbetalingen voor slachtoffers van seksueel geweld door Amerikaans militair personeel bespreken. Laura Benítez, een zeebioloog, zal de campagne uiteenzetten die zich verzet tegen de bouw van een Amerikaanse basis op het Colombiaanse eiland Gorgona, dat de thuisbasis is van unieke ecosystemen en rijke dieren in het wild. Ricardo Armando Patiño Aroca, voormalig minister van Buitenlandse Zaken en minister van Defensie van Ecuador tijdens de regering van Rafael Correa, zal vertellen hoe de Amerikaanse basis in Manta, Ecuador effectief werd gesloten. Dr. Cynthia Enloe, bekend van haar werk over gender en militarisme en auteur van Bananen, Stranden en Basissen, zal uitleggen hoe de aanwezigheid van Amerikaanse militaire bases de lokale economie beïnvloedt, de rassenverhoudingen binnen de gemeenschap vormgeeft en de seksuele politiek van een samenleving opnieuw configureert.

Kom op 20 en 22 september virtueel bij ons – of persoonlijk in Australië, Duitsland, Colombia en de VS – voor de #NoWar2024 Conferentie om van deze en vele andere sprekers te horen over de impact van het militaire basisimperium van de VS en hoe te werken aan demilitarisering en dekolonisatie.

Greta Zarro is organisatorisch directeur van World BEYOND War.