Door David Swanson, Laten we de democratie proberen.
Geïnspireerd door de Black Lives Matter-beweging heeft de gemeenteraad van Charlottesville, Va., gestemd om een imposant standbeeld van Robert E. Lee (en het paard waarop hij nooit reed) uit Lee Park te verwijderen en de park.
Het standbeeld van deze niet-Charlottesvillian was in de jaren twintig in een park voor alleen blanken neergezet in de opwelling van een extreem rijke en racistische persoon. Dus voor een representatieve regering om te stemmen, is het volgen van een zeer openbaar beraadslagingsproces met omvangrijke en diverse inbreng van stadsbewoners - in ieder geval - een stap in de richting van democratie.
Ik denk dat het ook veel meer is. Er staan hier twee kwesties op het spel, geen van beide dode kwesties uit het verleden. Een daarvan is ras. De andere is oorlog.
Na de stemming van de gemeenteraad, twee Republikeinse kandidaten voor gouverneur Corey Stewart en Denver Riggleman gedeclareerd hun verontwaardiging. “Je kunt de geschiedenis niet herzien. Alleen tirannen proberen de geschiedenis uit te wissen. Dit komt neer op het aan de kaak stellen van je eigen erfgoed. Ik zal doen wat nodig is, zowel nu als als gouverneur, om dit historisch vandalisme te stoppen. We moeten vechten om het erfgoed van Virginia te beschermen', zei Stewart. “Deze voortdurende aanval van democraten op de geschiedenis en het erfgoed van Virginia is onaanvaardbaar. Als gouverneur zal ik de monumenten van ons erfgoed beschermen, maar niet alleen van de Burgeroorlog, let wel. . . . Ze zijn niet alleen in strijd met een aantal wetten van Virginia, maar ze spugen veteranen van elk conflict in het gezicht - geen enkele herinnering aan een opoffering door een veteraan van welk conflict dan ook mag door de liberale gedachtepolitie worden neergehaald', zei hij. Riggleman.
Charlottesville is hier al eeuwen. Het heeft maar heel weinig openbare monumenten, vrijwel allemaal voor oorlogsmakers. Er is George Rogers Clark te paard op weg om deel te nemen aan genocide. Er zijn Lewis en Clark op verkenning, terwijl Sacagawea als een hond naast hen knielt. Er zijn de gigantische ruiterstandbeelden van Robert E. Lee en ook Thomas "Stonewall" Jackson, plus de traditionele generieke Zuidelijke soldaat. Er is het monument voor de moord op 6 miljoen Zuidoost-Aziaten in de oorlog in Vietnam. Er zijn een paar standbeelden bij UVA, een van Thomas Jefferson, een van een piloot die stierf in een oorlog. En dat is het zo'n beetje. Dus vrijwel de hele geschiedenis van Charlottesville, goed en slecht en onverschillig, ontbreekt.
Waar zijn alle grote academici en kunstenaars en burgerrechtenactivisten en milieuactivisten en artiesten en dichters en suffragettes en abolitionisten en atleten? Waar is trouwens koningin Charlotte zelf (het gerucht gaat al lang, nauwkeurig of niet, dat ze van Afrikaanse afkomst is)? Waar is de geschiedenis van de indianen die hier leefden zonder het klimaat op aarde te verwoesten? Waar is de geschiedenis van het onderwijs, van de industrie, van slavernij, van segregatie, van pleidooien voor vrede, van relaties tussen zustersteden, van het verwelkomen van vluchtelingen? Waar zijn vrouwen, kinderen, dokters, verpleegsters, zakenmensen, beroemdheden, daklozen? Waar is de politie of de demonstranten? Waar zijn brandweerlieden? Waar zijn straatmuzikanten? Waar is de Dave Matthews Band? Waar is Julian Bond? Waar is Edgar Allan Poe? Waar is William Faulkner? Waar is Georgia O'Keefe? Men zou eeuwig kunnen doorgaan.
Claims van "het wissen van de geschiedenis" zijn belachelijk. Ervoor kiezen om enkele kleine stukjes geschiedenis te verheerlijken en te herdenken, is het enige dat ooit wordt gedaan wanneer monumenten worden toegevoegd, verwijderd of verwisseld voor andere - of wanneer ze blijven staan. Het grootste deel van de geschiedenis zal altijd onherdenkbaar blijven in onze openbare ruimte. Het toevoegen van nieuwe gedenktekens terwijl Lee en Jackson op hun plaats blijven, zou nog steeds neerkomen op het ondersteunen van wat Lee en Jackson-monumenten communiceren. En de beslissing om Jackson daar achter te laten doet precies dat. Het communiceert voornamelijk twee dingen: racisme en oorlog. Afgezien van de kunstzinnigheid van de sculpturen, afgezien van de persoonlijkheden van de dode soldaten, zijn dit uitspraken over racisme en oorlog. En het doet ertoe.
Een land dat iemand als Jefferson Beauregard Sessions III tot procureur-generaal kan maken, worstelt voortdurend met racisme. Symbolen die al tientallen jaren staan voor racisme, symbolen van een oorlog die is uitgevochten voor het recht om de slavernij uit te breiden, moeten terzijde worden geschoven als we vooruit willen.
Een land dat mensen als Steve Bannon sterker maakt, heeft een probleem met de beperking van de geschiedenis tot oorlogen. Bannon beweert dat de geschiedenis cycli doorloopt, waarbij elke cyclus begon met een ergere oorlog dan de vorige, met een nieuwe om de hoek. (En als de geschiedenis niet wil, hoopt Bannon zijn steentje bij te dragen om het zogenaamd onvermijdelijke te vergemakkelijken.)
Verplichte raaklijn voor partijdige lezers: de belangrijkste verbreider van het militarisme gedurende de afgelopen acht jaar was, onnodig te zeggen, een heer genaamd Barack Obama.
Het grootste deel van de geschiedenis van Charlottesville is geen oorlog geweest. Er is niets onvermijdelijks, natuurlijks of glorieus aan oorlog. De overgrote meerderheid van de oorlogen in de VS heeft geen gedenktekens in Charlottesville. Alle lokale en Amerikaanse inspanningen voor vrede hebben geen publieke erkenning in Charlottesville. Sommigen stellen voor dat herontworpen parken er een paar bevatten aanwijzing aspiraties en strijd voor vrede. Dat zou volgens mij een vooruitgang zijn.
