In de loop van de volgende jaren maakte ik steeds meer kennis met de gevaren waarmee onze planeet wordt geconfronteerd en de opwindende oplossingen om ze het hoofd te bieden. Dus verliet ik het klaslokaal en besloot manieren te creëren om deze hoeveelheid kennis, met al zijn mogelijkheden, te verbreden en te verdiepen onder de algemene bevolking van de wereld.

Van het werk van Toffler werd ik al snel geleid naar het werk van Albert Einstein en R. Buckminster Fuller. Vóór Einstein opereerde de wereld op basis van een poel van tradities die ons beeld van de werkelijkheid vormden. Het werk van Fuller onthulde dat de waarheden van deze tradities achterhaald zijn in het licht van de informatie-explosie veroorzaakt door Einstein.

Net als andere eeuwen voor ons, is de twintigste eeuw een tijd geworden van overgang van de ene manier van denken naar de andere. Het doel van dit werk is om de planeet te helpen de aard van deze overgang te begrijpen en het belang van de rol van het individu in de succesvolle uitkomst ervan duidelijk te maken.

Fuller besteedde meer dan 50 jaar van zijn leven aan het ontwikkelen van een technologie gebaseerd op de wetenschap van Einstein. Hij concludeerde dat als we de principes van het echte universum zouden gebruiken bij het ontwerpen van onze technologie, we een rijke, mondiale samenleving kunnen creëren die in vrede leeft met het milieu in plaats van ten koste van het milieu.

Ik heb een weg gecreëerd om deze informatie populair te maken. Our Global Nation is een lezing/workshop met dialoog en dia's. Het programma behandelt de Einstein/Fuller-realiteitsverschuiving en de impact ervan op vier grote tradities: natuurkunde, biologie, economie en politiek. Ik gebruik deze vier om te dienen als de basis van wat we realiteit noemen.

Na jarenlang de lezing te hebben gegeven in de Verenigde Staten en in Rusland, Engeland, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Nederland, Australië en Nieuw-Zeeland, volgde ik het advies van veel mensen op om het allemaal in een boek te schrijven: een boek geschreven in eenvoudige taal om te laten zien dat het nu tijd is om één natie te creëren uit de "landen" van de aarde.

Tegenwoordig worden alle "landen" geconfronteerd met gevaren die ons nationale denkniveau te boven gaan. Waar we mee te maken hebben, vooral met betrekking tot het milieu, bedreigt ons als levende wezens op de planeet. Voortdurende loyaliteit aan deze oude ideeën over de werkelijkheid heeft problemen gecreëerd die echt een einde kunnen maken aan al het leven op aarde.

Als we te maken hebben met mondiale bedreigingen, dan is het niet meer dan logisch om een ​​mondiaal middel te creëren om daarmee om te gaan. Wat volgens Einstein, Fuller en tal van anderen nodig is, is de oprichting van een constitutionele wereldregering, een wereldnatie.

Sommigen zeggen dat de Verenigde Naties er al zijn om mondiale kwesties aan te pakken. De Verenigde Naties zijn echter niet in staat om dat adequaat te doen. In 1783 creëerde de nieuwe Amerikaanse natie een regeringssysteem, net als de Verenigde Naties, om haar problemen het hoofd te bieden. De centrale fout van dit soort regering is dat het geen macht heeft om te regeren. Elke lidstaat behoudt zijn individuele vrijheid van het systeem. Elke staat beslist of het de besluiten van het congres zal gehoorzamen. De overheid heeft niet de macht om bij wet te regeren.

Dezelfde situatie doet zich voor bij de Verenigde Naties. Elk "land" heeft de macht om te gehoorzamen of te negeren wat de Verenigde Naties besluiten. Bij de Verenigde Naties is, net als bij de Amerikaanse regeringsvorm van 1783, elk lid machtiger dan de centrale regering, tenzij de regering met verenigde macht optreedt.

In 1787 besloot de Amerikaanse natie dat het een regering met verenigde macht moest hebben om de natie te laten overleven. De afzonderlijke staten, zoals de "landen" van vandaag, begonnen meningsverschillen te krijgen die dreigden uit te breken in openlijke oorlogvoering. De grondleggers van het Amerikaanse systeem uit 1783 kwamen opnieuw bijeen in Philadelphia om met een ander regeringssysteem te komen.

Ze kwamen al snel tot de conclusie dat hun enige hoop om nationale problemen op te lossen, was om een ​​nationale regering te creëren om het "land" bij wet te regeren. Ze schreven de grondwet om de nieuwe nationale regering de wettelijke bevoegdheid te geven om de problemen van de hele natie het hoofd te bieden. De openingszinnen zeggen het al: "Wij, de mensen, om een ​​perfectere Unie te creëren..."

Vandaag de dag is de situatie hetzelfde, alleen zijn de problemen nu wereldwijd. Net als de jonge Amerikaanse natie van 1787 worden wij, als wereldburgers, geteisterd door problemen waarbij we allemaal betrokken zijn, maar we hebben geen echte regering om ze aan te pakken. Wat nu nodig is, is de oprichting van een echte wereldregering om echte wereldproblemen het hoofd te bieden.

Zoals u ziet, is de kernboodschap dat er in werkelijkheid geen "landen" zijn. Als je onze planeet van een afstand bekijkt, zijn er geen stippellijntjes op het oppervlak met aan de ene kant een 'land' en aan de andere kant een vreemd 'land'. Er is alleen onze kleine planeet in de uitgestrektheid van de ruimte. We leven niet in "landen"; het concept leeft eerder in ons voort als een achterhaalde traditie.

In de periode dat al deze "landen" werden gecreëerd, bedacht iemand het woord patriottisme om loyaliteit aan uw natie te beschrijven in plaats van loyaliteit aan uw staat. Het is gebaseerd op het Latijnse woord voor 'land' en veroverde al snel de harten en geesten van de nieuwe nationale burgers. Ondersteund met vlaggen en emotionele liederen, doorstonden patriotten alle ontberingen, inclusief de dood, voor hun 'land'.

Ik vroeg me af wat een woord zou zijn voor loyaliteit aan de planeet. Omdat ik er geen in het woordenboek vond, nam ik de Griekse wortel van het woord "aarde", uitwissen, en bedacht het woord era-cism (AIR'-uh-cism). Het idee van planetaire loyaliteit begint over de hele wereld te bloeien en miljoenen mensen doorstaan ​​allerlei ontberingen, waaronder de dood, voor het welzijn van onze ware natie, de aarde.

De centrale vraag is: welke rol spelen wij als individuen? Zijn wij een deel van het probleem of een deel van de oplossing? We hebben slechts een korte tijd om te beslissen of we naar een toekomst van ongeëvenaarde vrede en welvaart gaan of naar uitsterven.