Je nieuwe film, Waar vervolgens binnen te vallen, is erg krachtig, zeker je beste tot nu toe.
Beter worden.
Snel.
We hebben u nodig.
Je hebt een groot aantal zaken in deze film gestopt, met beelden, met persoonlijkheden, met entertainment. Als mensen hier naar kijken, zullen ze leren wat velen van ons moeite hebben gehad om ze te vertellen en meer, want er was genoeg dat ik ook heb geleerd.
Ik moet aannemen dat wanneer het Amerikaanse publiek naar scènes kijkt die dramatisch botsen met hun wereld en toch menselijk en redelijk lijken, ze tot het punt van denken.
U toont ons politieke kandidaten, die niet schreeuwen om meer gevangenissen, maar een verkiezingsdebat op televisie houden in een gevangenis in een poging de stemmen te winnen van de gevangenen, die mogen stemmen. Wat moeten we daarvan denken? Je laat ons ook scènes zien uit Amerikaanse gevangenissen van groteske brutaliteit. Vervolgens toont u ons de effectieve rehabilitatie die is bereikt door Noorse gevangenissen (25% van het recidivepercentage in de VS). Dat druist niet alleen in tegen wat bekend is in de Verenigde Staten, maar ook tegen wat de Verenigde Staten leren over de 'menselijke natuur', namelijk dat criminelen niet kunnen worden gerehabiliteerd. En je legt de drijvende kracht van wraak achter dat pseudo-geloof bloot door de collectieve reactie van vergeving en gezond verstand te tonen waarmee Noorwegen reageerde op een groot terroristisch incident. We weten allemaal hoe de VS daarop hebben gereageerd.
Als we het boek van Steven Hills hebben gelezen Europa's belofte of anderen die het leuk vinden, of in Europa woonden en Europa of andere delen van de wereld bezochten, hebben we een idee van veel van wat je ons laat zien: Italianen en anderen met vele weken betaalde vakantie en ouderschapsverlof plus lunchpauzes van 2 uur, Duitsers met betaalde weken in een kuuroord als ze stress voelen, Finland met torenhoge onderwijsprestaties bereikt door gestandaardiseerde tests en huiswerk te mijden terwijl de schooldag korter wordt, Frankrijk met voedzame gastronomische schoollunches, Slovenië en tientallen andere landen met gratis college, werknemers die de 50% van de raden van bestuur in Duitsland, Portugal legaliseert drugs (beste zin uit de film: "Facebook ook."). Door dit alles op een beknopte, intelligente en onderhoudende manier samen te brengen, heb je ons allemaal een plezier gedaan.
Ik maakte me zorgen, ik zal bekennen. Ik bied mijn excuses aan. Ik heb Bernie Sanders dit soort veranderingen zien voorstellen zonder een echte visie erachter en zonder te durven vermelden dat het geld allemaal in het Amerikaanse leger wordt gedumpt. En ik heb gezien hoe jij, Michael, merkwaardig ondersteunende opmerkingen maakte over Hillary Clinton, die decennialang heeft gewerkt tegen alles waar deze film over gaat. Dus ik maakte me zorgen, maar ik had het mis. U was niet alleen bereid erop te wijzen dat de Verenigde Staten bijna net zoveel belasting betalen als deze andere landen, en nog veel meer als u de extra dingen optelt die buiten de belastingen om worden betaald (universiteit, gezondheidszorg, enz.), maar u nam ook op de olifant in de kamer, de 59% (in het cijfer dat u gebruikte) van de Amerikaanse inkomstenbelasting die naar militarisme gaat. Deze film, omdat je dat fundamentele verschil tussen de Verenigde Staten en andere landen hebt opgenomen, is een geweldige opsteker voor de zaak van oorlog beëindigen. Dat je wijst op het contrast tussen wat Duitsers weten en voelen over de holocaust en wat Amerikaanse Amerikanen weten en voelen over Amerikaanse oorlogen, genocides en slavernij in het verleden, draagt alleen maar bij aan de waarde.
Je hebt in een enkele film van 2 uur, op een duidelijke en ongehaaste manier, niet alleen al het bovenstaande opgenomen, maar ook uitleg van het volksverzet dat nodig was om het te creëren, plus een kritiek op de racistische Amerikaanse drugsoorlog, massale opsluiting, gevangenis arbeid en de doodstraf. U liet ons moslimleiders zien in een overwegend moslimland dat meer ontwikkeld is op het gebied van vrouwenrechten dan de Verenigde Staten. U toonde ons de openheid van talrijke naties voor vrouwen die aan de macht zijn. Ik erken trouwens de goede bedoelingen die kunnen schuilen achter uw interesse in het kiezen van een vrouwelijke president, maar ik vraag u of Margaret Thatcher de zaak naar voren bracht of belemmerde. Creëert het kiezen van vrouwen humane samenlevingen, of kiezen humane samenlevingen minstens evenzeer vrouwen?
Het andere verhaal dat u ons uit IJsland brengt, naast vrouwen aan de macht, is dat bankiers worden vervolgd voor hun misdaden. Vreemd, is het niet? Amerikanen dorsten zo naar wraak dat ze kleine criminelen tientallen jaren gevangen zetten en mishandelen, maar grote criminelen worden beloond. Een verschuiving naar een meer beschaafd rechtssysteem zou in het ene geval de ergernis verminderen, maar straffen opleggen die in het andere geval ontbraken.
Je liet enkele krachtige stemmen spreken in deze film. Een van hen suggereerde dat Amerikanen zouden moeten proberen zich te interesseren voor de rest van de wereld. Als ik in het buitenland woon, heb ik gemerkt dat andere mensen niet alleen meer willen weten over de Verenigde Staten (en overal elders), maar ook willen weten wat Amerikanen van hen vinden. En ik moet altijd met schaamte antwoorden dat Amerikanen eigenlijk helemaal niets van ze denken. We moeten niet alleen nieuwsgierig worden naar anderen, maar we moeten ook nieuwsgierig worden naar wat anderen van ons denken.
Vrede,
David Swanson
PS — Ik ben oud genoeg om me je film over de Irak-leugens van Bush te herinneren, Michael. De leidende Republikeinse presidentskandidaat zegt nu dat Bush heeft gelogen. De achterblijvende Democratische kandidaat niet, en vertelde destijds zelf dezelfde leugens. Je hebt geholpen de Amerikaanse cultuur te maken, nog niet goed genoeg om een einde te maken aan dakloosheid, maar goed genoeg om die vraag goed te beantwoorden. Bedankt.
