Duitse vredesactivist onder strafrechtelijk onderzoek wegens spreken tegen oorlog

Door David Swanson, World BEYOND War, December 14, 2022

De Berlijnse anti-oorlogsactivist Heinrich Buecker riskeert een boete of maximaal drie jaar gevangenisstraf voor het houden van een openbare toespraak tegen de steun van Duitsland aan de oorlog in Oekraïne.

Hier is een video op YouTube van de toespraak in het Duits. Een transcriptie vertaald naar het Engels en geleverd door Buecker staat hieronder.

Buecker heeft hierover op zijn blog gepost hier. Hij heeft geschreven: “Volgens een brief van de Berlijnse recherche van 19 oktober 2022 heeft een Berlijnse advocaat mij ervan beschuldigd een misdrijf te hebben begaan. Een [It?] verwijst naar § 140 StGB „Beloning en goedkeuring van strafbare feiten“. Dit kan worden bestraft met een gevangenisstraf van maximaal drie jaar of met een geldboete.”

De desbetreffende wet is hier en hier.

Hier is een robotvertaling van de wet:
Misdaden belonen en goedkeuren
Elke persoon die: een van de onwettige handelingen bedoeld in § 138 (1) nummers 2 tot 4 en 5 laatste alternatief of in § 126 (1) of een onwettige handeling op grond van § 176 (1) of op grond van §§ 176c en 176d
1.beloond nadat het op een criminele manier is gepleegd of geprobeerd, of
2. op een manier die de openbare orde kan verstoren, in het openbaar, tijdens een vergadering of door het verspreiden van inhoud (§ 11, lid 3),
wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaar of geldboete.

Of een "Berlijnse advocaat" die u beschuldigt van een misdrijf resulteert in een strafrechtelijke vervolging is onduidelijk, maar blijkbaar resulteert het wel in een lang uitgestelde brief van de politie en een formeel onderzoek naar een misdrijf. En dat zou heel duidelijk niet moeten.

Heinrich is een vriend en bondgenoot geweest en af ​​en toe actief met World BEYOND War en andere vredesgroepen jarenlang. Ik ben het behoorlijk met hem oneens geweest. Voor zover ik me herinner, wilde hij dat president Donald Trump werd aangekondigd als een vredestichter, en ik wilde een gemengde recensie waarin de goede, slechte en afschuwelijk slechte punten van Trump werden vermeld. Ik heb de neiging om de standpunten van Heinrich te simplistisch te vinden. Hij heeft veel te zeggen over het onrecht van de VS, Duitsland en de NAVO, naar mijn mening vrijwel allemaal nauwkeurig en belangrijk, en nooit een hard woord voor Rusland, wat naar mijn mening een onvergeeflijke omissie lijkt. Maar wat heeft mijn mening te maken met iemand vervolgen wegens praten? Wat heeft de mening van Heinrich Buecker te maken met het vervolgen van hem wegens praten? Het zou er niets mee te maken moeten hebben. Er is hier geen schreeuwend vuur in een druk theater. Er is geen aanzetten tot of zelfs maar pleiten voor geweld. Er is geen onthulling van kostbare overheidsgeheimen. Er is geen laster. Er is niets anders dan een mening die iemand niet leuk vindt.

Heinrich beschuldigt Duitsland van een nazi-verleden. Dat is overal een gevoelig onderwerp, ook in de Verenigde Staten, aangezien de New York Times vermeld gisteren, maar in Duitsland is het de ontkenning van het nazi-verleden die ervoor kan zorgen dat je wordt vervolgd voor een misdaad (of ontslagen als u de ambassadeur van Oekraïne bent), geen erkenning ervan.

Heinrich bespreekt echter de nazi's die momenteel actief zijn in het Oekraïense leger. Zijn het er minder dan hij denkt? Zijn hun eisen minder doorslaggevend dan hij denkt? Wie kan het schelen! Wat als ze helemaal niet bestonden? Of wat als ze deze hele ramp hebben bepaald door Zelensky's vroege pogingen tot vrede te blokkeren en hem effectief onder hun bevel te plaatsen? Wie kan het schelen! Het is niet relevant om iemand te vervolgen voor spreken.

Aangezien 1976, de Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten heeft van zijn partijen geëist dat "elke oorlogspropaganda bij wet verboden zal zijn." Maar geen enkele natie op aarde heeft daaraan voldaan. De gevangenissen zijn nooit leeggemaakt om plaats te maken voor de mediabestuurders. In feite worden klokkenluiders gevangengezet voor het onthullen van oorlogsleugens. En Buecker zit in de problemen, niet vanwege propaganda voor oorlog, maar omdat hij zich uitspreekt tegen propaganda voor oorlog.

Het probleem is ongetwijfeld dat in het oorlogsdenken elke oppositie tegen de ene kant van een oorlog gelijk staat aan steun voor de andere kant, en alleen de andere kant heeft enige propaganda. Zo ziet Rusland de oppositie tegen de Russische oorlogsvoering, en zo zien velen in de Verenigde Staten de oppositie tegen de Amerikaanse of Oekraïense oorlogsvoering. Maar ik kan dit in de Verenigde Staten schrijven en geen gevangenisstraf riskeren, tenminste zolang ik uit Oekraïne of Duitsland blijf.

Een van de vele punten waarop ik het niet met Heinrich eens ben, is hoeveel hij Duitsland de schuld geeft van de problemen in de wereld; Ik geef de Verenigde Staten meer de schuld. Maar ik geef de Verenigde Staten de eer dat ze niet zo afschuwelijk zijn om mij te beschuldigen van een misdaad omdat ik dat zeg.

Gaat Duitsland Angela Merkel ook onderzoeken? Of de voormalige marinechef die moest ontslag nemen?

Waar is Duitsland bang voor?

Vertaald spraaktranscript:

22 juni 1941 – We zullen het niet vergeten! Sovjetmonument Berlijn – Heiner Bücker, Coop Anti-War Café

De Duits-Sovjetoorlog begon 81 jaar geleden op 22 juni 1941 met de zogenaamde Operatie Barbarossa. Een oorlog van plundering en vernietiging tegen de USSR van onvoorstelbare wreedheid. In de Russische Federatie wordt de oorlog tegen Duitsland de Grote Patriottische Oorlog genoemd.

Tegen de tijd dat Duitsland zich in mei 1945 overgaf, waren ongeveer 27 miljoen burgers van de Sovjet-Unie omgekomen, de meerderheid van hen burgers. Ter vergelijking: Duitsland verloor minder dan 6,350,000 miljoen mensen, waarvan 5,180,000 soldaten. Het was een oorlog die, zoals het fascistische Duitsland verklaarde, gericht was tegen het joodse bolsjewisme en de Slavische ondermensen.

Vandaag, 81 jaar na deze historische datum van de fascistische aanval op de Sovjet-Unie, steunden de leidende kringen van Duitsland opnieuw dezelfde radicaal-rechtse en Russisch-fobe groeperingen in Oekraïne waarmee we tijdens de Tweede Wereldoorlog samenwerkten. Dit keer tegen Rusland.

Ik zou willen laten zien hoeveel hypocrisie en leugens er worden gepraktiseerd door de Duitse media en politici bij het propageren van een nog sterkere bewapening van Oekraïne en de volkomen onrealistische eis dat Oekraïne de oorlog tegen Rusland moet winnen, of dat Oekraïne tenminste moet worden toegestaan ​​om verlies deze oorlog dus niet – terwijl er steeds meer sanctiepakketten tegen Rusland worden aangenomen.

Het rechtse regime dat in het voorjaar van 2014 door een staatsgreep in Oekraïne werd geïnstalleerd, werkte intensief aan de verspreiding van een fascistische ideologie in Oekraïne. De haat tegen alles wat Russisch is, werd voortdurend gekoesterd en nam steeds meer toe.

De aanbidding van extreemrechtse bewegingen en hun leiders die samenwerkten met de Duitse fascisten in de Tweede Wereldoorlog is enorm toegenomen. Bijvoorbeeld voor de paramilitaire organisatie van de Oekraïense Nationalisten (OUN), die de Duitse fascisten hielp duizenden en duizenden Joden te vermoorden, en voor het Oekraïense Opstandelingenleger (UPA), dat tienduizenden Joden en andere minderheden vermoordde. Overigens waren de pogroms ook gericht tegen etnische Polen, Sovjet krijgsgevangenen en pro-Sovjet burgers.

In totaal kwamen 1.5 miljoen, een kwart van alle Joden die in de Holocaust zijn vermoord, uit Oekraïne. Ze werden achtervolgd, opgejaagd en op brute wijze vermoord door Duitse fascisten en hun Oekraïense helpers en handlangers.

Sinds 2014, sinds de staatsgreep, zijn er in een verbazingwekkend tempo monumenten opgericht voor nazi-collaborateurs en holocaustplegers. Er zijn nu honderden monumenten, pleinen en straten die nazi-collaborateurs eren. Meer dan in enig ander land in Europa.

Een van de belangrijkste mensen die in Oekraïne wordt aanbeden, is Stepan Bandera. Bandera, vermoord in München in 1959, was een extreemrechtse politicus en nazi-collaborateur die een factie van de OUN leidde.

In 2016 werd een boulevard in Kiev vernoemd naar Bandera. Vooral obsceen omdat deze weg naar Babi Yar leidt, de kloof aan de rand van Kiev waar Duitse nazi's, met de steun van Oekraïense collaborateurs, in twee dagen tijd meer dan 30,000 Joden vermoordden in een van de grootste slachtingen van de Holocaust.

Talrijke steden hebben ook gedenktekens voor Roman Shukhevych, een andere belangrijke nazi-collaborateur die het bevel voerde over het Oekraïense opstandelingenleger (UPA), verantwoordelijk voor de moord op duizenden Joden en Polen. Tientallen straten zijn naar hem vernoemd.

Een andere belangrijke persoon die door de fascisten wordt vereerd, is Jaroslav Stezko, die in 1941 de zogenaamde Onafhankelijkheidsverklaring van Oekraïne schreef en de Duitse Wehrmacht verwelkomde. Stezko verzekerde in brieven aan Hitler, Mussolini en Franco dat zijn nieuwe staat deel uitmaakte van Hitlers Nieuwe Orde in Europa. Hij verklaarde ook: "Moskou en de Joden zijn de grootste vijanden van Oekraïne." Kort voor de nazi-invasie verzekerde Stetsko (de OUN-B-leider) Stepan Bandera: "We zullen een Oekraïense militie organiseren die ons, de Verwijderde Joden, zal helpen."

Hij hield woord – de Duitse bezetting van Oekraïne ging gepaard met verschrikkelijke pogroms en oorlogsmisdaden, waarbij de OUN-nationalisten in sommige gevallen een leidende rol speelden.

Na de oorlog woonde Stezko tot aan zijn dood in München, vanwaar hij contacten onderhield met vele overblijfselen van nationalistische of fascistische organisaties zoals het Taiwan van Chiang Kai-shek, Frans-Spanje en Kroatië. Hij werd lid van het voorzitterschap van de World Anti-Communist League.

Er is ook een plaquette ter nagedachtenis aan Taras Bulba-Borovets, de door de nazi's aangestelde leider van een militie die talloze pogroms heeft gepleegd en veel joden heeft vermoord. En er zijn een aantal andere monumenten voor hem. Na de oorlog vestigde hij zich, zoals veel nazi-collaborateurs, in Canada, waar hij een Oekraïenstalige krant leidde. Er zijn veel aanhangers van Bandera's nazi-ideologie in de Canadese politiek.

Er is ook een herdenkingscomplex en museum voor Andryi Melnyk, mede-oprichter van de OUN, die ook nauw samenwerkte met de Wehrmacht. De Duitse inval in Oekraïne in 1941 werd gemarkeerd met spandoeken en proclamaties als “Eer Hitler! Glorie aan Melnyk!”. Na de oorlog woonde hij in Luxemburg en was hij een vaste waarde in Oekraïense diasporaorganisaties.

Nu, in 2022, eist zijn naamgenoot Andryi Melnyk, ambassadeur van Oekraïne in Duitsland, voortdurend meer zware wapens. Melnyk is een fervent bewonderaar van Bandera, hij legt bloemen bij zijn graf in München en documenteert het zelfs trots op Twitter. Veel Oekraïners wonen ook in München en verzamelen zich regelmatig bij het graf van Bandera.

Dit zijn allemaal slechts enkele voorbeelden van de fascistische erfenis van Oekraïne. De mensen in Israël zijn zich hiervan bewust en staan ​​misschien daarom niet achter de massale anti-Russische sancties.

De president van Oekraïne, Selinsky, wordt in Duitsland het hof gemaakt en verwelkomd in de Bondsdag. Zijn ambassadeur Melnyk is een graag geziene gast in Duitse talkshows en nieuwsprogramma's. Hoe hecht de banden zijn tussen de joodse president Zelensky en het fascistische Azov-regiment bleek bijvoorbeeld toen Zelensky in een videooptreden voor het Griekse parlement rechtse Azov-strijders aan het woord liet. In Griekenland waren de meeste partijen tegen deze belediging.

Zeker niet alle Oekraïners hebben respect voor deze onmenselijke fascistische rolmodellen, maar hun aanhangers zijn in groten getale aanwezig in het Oekraïense leger, de politie, de geheime dienst en in de politiek. Meer dan 10,000 Russisch sprekende mensen hebben sinds 2014 het leven verloren in de Donbass-regio in Oost-Oekraïne vanwege deze haat tegen Russen die door de regering in Kiev is aangewakkerd. En nu, in de afgelopen weken, zijn de aanvallen op Donetsk in de Donbass opnieuw enorm toegenomen. Er zijn honderden doden en zwaargewonden.

Het is voor mij onbegrijpelijk dat de Duitse politiek weer dezelfde Russofobe ideologieën steunt op basis waarvan het Duitse Rijk in 1941 gewillige helpers vond, met wie ze nauw samenwerkten en samen moordden.

Alle fatsoenlijke Duitsers zouden elke samenwerking met deze troepen in Oekraïne moeten afwijzen tegen de achtergrond van de Duitse geschiedenis, de geschiedenis van miljoenen vermoorde Joden en miljoenen en miljoenen vermoorde Sovjetburgers in WO II. We moeten ook de oorlogsretoriek van deze strijdkrachten in Oekraïne krachtig afwijzen. Wij Duitsers mogen nooit meer op welke manier dan ook betrokken raken bij een oorlog tegen Rusland.

We moeten ons verenigen en samen staan ​​tegen deze waanzin.

We moeten open en eerlijk proberen de Russische redenen voor de speciale militaire operatie in Oekraïne te begrijpen en waarom de overgrote meerderheid van de mensen in Rusland hun regering en president daarin steunen.

Persoonlijk wil en kan ik het standpunt in Rusland en dat van de Russische president Vladimir Poetin heel goed begrijpen.

Ik wantrouw Rusland niet, want het afzien van wraak op Duitsers en Duitsland heeft sinds 1945 het Sovjet- en later Russische beleid bepaald.

Het volk van Rusland koesterde, althans niet zo lang geleden, geen wrok tegen ons, ook al heeft bijna elke familie een oorlogsdode om te rouwen. Tot voor kort kon men in Rusland onderscheid maken tussen fascisten en de Duitse bevolking. Maar wat gebeurt er nu?

Alle vriendschappelijke relaties die met veel moeite zijn opgebouwd, dreigen nu te worden verbroken, mogelijk zelfs vernietigd.

Russen willen ongestoord leven in hun land en met andere volkeren – zonder voortdurend bedreigd te worden door westerse staten, noch door de onophoudelijke militaire opbouw van de NAVO voor de Russische grenzen, noch indirect door de achterbakse opbouw van een anti-Russische staat in Oekraïne gebruikt historische nationalistische misvattingen over uitbuiting.

Aan de ene kant gaat het over de pijnlijke en beschamende herinnering aan de schandalige en wrede vernietigingsoorlog die het fascistische Duitsland de hele Sovjet-Unie heeft toegebracht - met name de Oekraïense, Wit-Russische en Russische republieken.

Aan de andere kant de eervolle herdenking van de bevrijding van Europa en Duitsland van het fascisme, die we verschuldigd zijn aan de bevolking van de USSR, inclusief de daaruit voortvloeiende verplichting om op te komen voor een welvarende, redelijke en vreedzame buurt met Rusland in Europa. Ik associeer dit met het begrijpen van Rusland en het (weer) politiek effectief maken van dit begrip van Rusland.

De familie van Vladimir Poetin overleefde het beleg van Leningrad, dat vanaf september 900 1941 dagen duurde en bijna 1 miljoen levens kostte, van wie de meesten stierven van de honger. De moeder van Poetin, vermoedelijk dood, was al weggevoerd toen de gewonde vader, die naar huis terugkeerde, zou hebben opgemerkt dat zijn vrouw nog ademde. Hij redde haar toen van weggevoerd te worden naar een massagraf.

We moeten dit alles vandaag begrijpen en herdenken, en ook met groot respect buigen voor het Sovjetvolk.

Hartelijk dank.