Is Fred Warmbier aan het rouwen of aan het oorlogszuchtig?

Door David Swanson, 6 februari 2018, Laten we de democratie proberen.

Fred Warmbier, wiens zoon Otto Warmbier, een student hier aan de Universiteit van Virginia in Charlottesville, stierf kort na zijn terugkeer uit Noord-Korea, reist naar verluidt naar de Olympische Winterspelen met de Amerikaanse vice-president Mike Pence.

Het is moeilijk voor te stellen hoeveel verdriet het heeft om een ​​zoon te verliezen en een zoon te hebben zien lijden. Ik zou niet het risico lopen gezien te worden alsof ik een vader adviseer hoe te rouwen, ware het niet dat ik het risico zie tientallen miljoenen meer van zulke rouwende ouders te creëren.

Ik kan me voorstellen dat het voor sommige mensen moeilijk is om nee te zeggen tegen een vice-president of een president, hoewel ik het in een oogwenk zou doen en een aantal Philadelphia Eagles het blijkbaar gelukt zijn. Voor sommige mensen is het misschien gemakkelijker om te denken dat ja zeggen geen betekenis heeft, terwijl nee zeggen een soort statement zou zijn. Ik denk integendeel dat een rouwende familie een kant-en-klaar beleefd excuus heeft om af te zien van reizen naar het buitenland of zelfs om als rekwisiet te dienen bij State of the Union-adressen. De Washington Post beschreef de scène bij Trump's State of the Union:

“'Jullie zijn machtige getuigen van een dreiging die onze wereld bedreigt, en jullie kracht inspireert ons echt allemaal', zei Trump tegen de Warmbiers terwijl ze in het publiek zaten, hun jongere kinderen Austin en Greta achter hen. 'Vanavond beloven we Otto's nagedachtenis te eren met totale Amerikaanse vastberadenheid.'”

Think The Telegraph:

“De heer Warmbier is op reis als gast van de vice-president en zijn aanwezigheid wordt gezien als een signaal aan Pyongyang dat Washington niet van plan is de druk op het regime van Kim Jong-un te verlichten vanwege de mensenrechtensituatie. . . . Pence vertelde verslaggevers dat hij zijn reis naar Zuid-Korea zou gebruiken om duidelijk te maken dat 'alle opties op tafel liggen' om het hoofd te bieden aan de dreiging die uitgaat van Noord-Korea. . . . De heer Pence heeft het gedrag van Noord-Korea in de afgelopen weken ook beschreven als een 'schertsvertoning' die bedoeld is om de schijnwerpers weg te nemen [sic] Zuid-Korea's gastheer van de spelen. Een belangrijk onderdeel daarvan zal zijn om de wereld eraan te herinneren dat Noord-Korea 'het meest tirannieke en onderdrukkende regime ter wereld' is, zei een medewerker van Pence. The Korea Times. '

In Trump's State of the Union ging hij dieper in op het thema van het gebruik van oorlog als reactie op acties die niets met oorlog te maken hebben:

“Over de hele wereld hebben we te maken met malafide regimes, terroristische groeperingen en rivalen zoals China en Rusland die onze belangen, onze economie en onze waarden op de proef stellen. Bij het confronteren van deze vreselijke gevaren weten we dat zwakte de zekerste weg naar conflicten is en dat ongeëvenaarde kracht het zekerste middel is voor onze ware en grote verdediging.

Nu, een rivaal is gewoon iets dat je een rivaal noemt, en ik veronderstel dat het je 'waarden' kan uitdagen door ze gewoon niet te delen. Misschien kan het uw "belangen" en "economie" uitdagen door middel van handelsovereenkomsten. Maar dat zijn geen oorlogshandelingen. Ze vereisen of rechtvaardigen geen oorlogshandelingen als reactie.

De nieuwe Nuclear Posture Review van het Pentagon stelt kernwapens voor om zelfs "cyberoorlogvoering" tegen te gaan en natuurlijk voor "afschrikking", maar ook voor "het bereiken van Amerikaanse doelstellingen als afschrikking faalt". Een van de auteurs van dat document ooit voorgestelde dat een "geslaagde" oorlog 20 miljoen Amerikanen zou kunnen doden plus een onbeperkt aantal niet-Amerikanen. Hij deed die uitspraak voordat algemeen bekend was dat een nucleaire winter de levensvatbaarheid van de gewassen die miljarden voeden, zou kunnen bedreigen.

Laten we uitgaan van het beste van Otto Warmbier en het slechtste van de Noord-Koreaanse regering. Laten we aannemen dat de jonge man werd gemarteld en vermoord voor een klein vergrijp. Zo'n misdaad is een schande. De Verenigde Staten moeten zich aansluiten bij het Internationaal Strafhof en het onderzoek naar en de vervolging van dergelijke misdrijven voortzetten. Maar zo'n misdaad is op geen enkele manier een wettelijke, morele of praktische rechtvaardiging voor oorlog.

Een dergelijke misdaad is echter prachtige oorlogspropaganda. Het Amerikaanse leger is momenteel grotendeels in Syrië omdat mensen video's van moorden met messen hebben gezien. Voordat de NAVO Libië vernietigde, beweerde het dat er sprake was van verkrachting en marteling, zoals de VS ook met Irak hebben gedaan. Voorafgaand aan de eerste Golfoorlog stonden fictieve verhalen over het verwijderen van baby's uit couveuses centraal. Afghanistan moest 16 jaar lang worden binnengevallen en bezet, deels omdat het de rechten van vrouwen beperkte. Wilde verhalen over vernietigingskampen maakten van Servië een vijand. Panama had bombardementen nodig omdat de heerser drugs gebruikte met prostituees. Amerikaanse drones zijn betrokken bij oorlogsvoering in een half dozijn landen omdat mensen zich voorstellen dat oorlog op de een of andere manier wetshandhaving is zonder al het lastige eerlijke proces (zoals uitzoeken wie je vermoordt). De hele "oorlog tegen het terrorisme" is gebaseerd op de weigering om de misdaden van 9/11 als misdaden te behandelen. En de grootste aanjager van de Amerikaanse wapenverkoop vandaag is een verzameling grieven tegen Rusland, waarvan er maar weinig bewezen zijn, en geen van alle oorlogshandelingen.

Toch is er geen echt verband tussen de ernst van mensenrechtenschendingen en het uitbreken van oorlogen. Als dat zo was, zouden de Verenigde Staten Saudi-Arabië bombarderen in plaats van te helpen bij het bombarderen van Jemen. En er is geen ergere mensenrechtenschending dan het starten van een oorlog.

De sancties die de VS het voortouw nemen bij het opleggen van Noord-Korea zijn beledigend. En natuurlijk Noord-Korea beschuldigt de Verenigde Staten van racistisch, onrechtvaardig, vol armoede en misdaad en massasurveillance en 's werelds grootste gevangenissysteem. Waar of niet waar of hypocriet, zulke beschuldigingen zijn geen rechtvaardiging voor oorlog, en er kan geen grotere beschuldiging zijn dan die van het deelnemen aan of dreigen met oorlog.

Familieleden van degenen die op 11 september 2001 zijn omgekomen, vormden een groep genaamd Peaceful Tomorrows en zeiden dat ze "zich hadden verenigd om ons verdriet om te zetten in actie voor vrede. Door geweldloze opties en acties te ontwikkelen en te bepleiten bij het nastreven van gerechtigheid, hopen we de cycli van geweld veroorzaakt door oorlog en terrorisme te doorbreken. We erkennen onze gemeenschappelijke ervaring met alle mensen die het slachtoffer zijn van geweld over de hele wereld en werken aan het creëren van een veiligere en vreedzamere wereld voor iedereen.”

Ik dring er bij de Warmbiers op aan om geen deel uit te maken van de marketing van welke oorlog dan ook.