Door Tshepo Phokoje, World BEYOND War, Oktober 21, 2020

Angst

Oh, je aanwezigheid is verlammend, die meerdere mentale veldslagen die je hebt gewonnen.
Je lelijke neef twijfelt en kondigt jubelend je komst aan, maar wie heeft je hier uitgenodigd?

Je infiltreert zowel boerderijen als naties; je wortels zijn diep in onschuldige zielen gegraven.
Hoe lang zullen onze mensen uw bittere vruchten moeten verdragen?
Je bent ijskoud achter de voeten van een aanstaande bruid, waardoor ze het altaar ontvlucht

Bang voor een toekomst zonder voorspelde huwelijksreizen.
Weet je dat ze een man heeft achtergelaten met een gekneusd ego en verbrijzelde dromen?
Je stond daar te kijken naar een andere reeks dromen die in de lucht verdampten Terwijl je schaamteloos je tandeloze grijns liet zien terwijl je je overwinningsdans deed. Je sloop stilletjes de tuin van mijn Timboektoe binnen, in de geest van haar zoon
Hij werd ontslagen van een karige baan, maar hij zag alleen jij, vermomd als het einde
U vertelde hem dat hij klaar was, over hoe nutteloos hij was
En hij werd gevonden hangend aan de palen van zijn moeders hut
Met haar favoriete doek om zijn jonge nek gebonden.
Als je een kleur was, zou je een lelijke grijze tint zijn, zwarte beglazing voor een glanzende toets
Terwijl je je mantel van trots draagt, versierd met spikes en doornige stukjes
Je loopt rond met een doos vol messen terwijl je het vlees vernietigt op weg naar binnen en naar buiten
Het ongemak dat je voelt, bonzend hart, zweterige handpalmen en een mond zo droog als de Kalahari

Een black-out later, nadat je het licht uit een brandende geest hebt gezogen.
Een jaloerse minnaar slaat zijn vrouw tot pulp omdat ze weg wilde, de liefde stierf, ze wilde weg.
Je fluisterde tegen hem: "
Een andere man gaat haar tere huid aanraken, de lippen kussen die je hebt gekust, eten van hetzelfde bord waarin je hebt gegeten ”en hij geloofde je.
Als hij haar niet kon hebben, zou niemand anders dat doen, haar bloed aan zijn handen spatte op zijn witte overhemd, een doek van pijn en spijt, maar het was te laat.
Hij zal de rest van zijn leven rennen, voor zichzelf.

Tshepo Phokoje is een dichter, schrijver en mensenrechtenactivist uit Botswana.