Waarom mensen fans van een senator willen worden in plaats van senatoren te pushen om het publiek te dienen, is mij een raadsel.
Waarom mensen twee jaar activisme willen afleiden en wegnemen, terwijl de planeet in zo'n gevaar verkeert, fantaseren over het kiezen van een messias is mij een raadsel.
En wanneer mensen die iemand als hun messias hebben gekozen die niet eens kandidaat is voor het kantoor waar ze geobsedeerd door zijn, reageren op kritiek met "Nou, wie is er nog meer?" - dat slaat nergens op. Ze hebben de lijst gemaakt en zouden het anders kunnen maken.
Maar dit is wat er zo gek is aan praten met Elizabeth-Warren-For-Presidenters. Als je klaagt dat ze het militaire budget nog niet heeft opgemerkt, vertellen ze je dat dit haar de verkiezingen zou kosten. En als je die bewering verwerpt, vertellen ze je dat oorlogen slechts een klein probleem zijn onder de vele.
Nu, toen het Congres een Grand Bargain aan het voorbereiden was om de schuldencrisis op te lossen, verwierpen mensen die werden ondervraagd bijna universeel alle aanvaardbare oplossingen die in overweging werden genomen, zoals het vernietigen van de sociale zekerheid. In plaats daarvan zeiden ze dat ze wilden dat de rijken werden belast en dat het leger bezuinigd werd. Als opiniepeilers aan de Universiteit van Maryland mensen de federale begroting laten zien, wil een grote meerderheid forse bezuinigingen op het leger. Dit is niets nieuws. Mensen zijn voorstander van bezuinigingen op oorlogsuitgaven. Mensen die Obama verkozen, geloofden (ten onrechte) dat hij van plan was het leger te schrappen.
Een ander en meer onderbouwd argument zou zijn dat het keren tegen militaire uitgaven Warren de steun van rijke geldschieters en de tolerantie van mediapoortwachters zou kosten. Maar dat lijkt niet het argument te zijn dat Warren-For-Presidenters maken.
Het is het "slechts één probleem onder de vele" dat echt gek is. Kijk hiernaar:
Een klein item maakt meer dan de helft van het discretionaire budget uit, de dingen waar een senator over stemt om geld aan uit te geven of niet aan uit te geven. Vindt Warren deze enorme investering in oorlogsvoorbereiding te veel, te weinig of precies genoeg? Wie weet het in hemelsnaam? Is er überhaupt iemand te vinden die erom geeft?
De kosten van één wapensysteem dat niet werkt, kan elke dakloze een groot huis opleveren.
Een klein deel van de militaire uitgaven zou een einde kunnen maken aan de hongersnood in binnen- en buitenland.
The Great Student Loan Struggle speelt zich af in de schaduw van ongeziene militaire uitgaven in landen die de universiteit gewoon gratis maken, landen die niet meer belasting heffen dan de Verenigde Staten, landen die gewoon niet aan oorlogen doen zoals de VS. Je kunt nog veel meer kleine verschillen vinden tussen die landen en de VS, maar geen ervan op de ondoorgrondelijke schaal van militaire uitgaven of zelfs maar in de buurt.
Financieel is oorlog wat de Amerikaanse regering doet. Al het andere is bijzaak.
Bij de typische Amerikaanse congresverkiezingen wordt het militaire budget nooit genoemd door een kandidaat of commentator. Maar het is toch redelijk om senator Warren, met haar grote interesse in financiële kwesties en economische rechtvaardigheid, te vragen of ze weet dat het militaire budget bestaat en wat ze ervan vindt.
Voor zover ik weet heeft niemand het haar gevraagd. Toen haar werd gevraagd naar het feit dat Israël families bombardeerde, antwoordde ze letterlijk rende weg. Toen het opnieuw werd gevraagd, zij gaf haar steun aan de massamoord.
Wanneer een kandidaat nooit naar een onderwerp wordt gevraagd, stellen de meeste mensen zich gewoon voor dat de kandidaat zijn eigen mening deelt. Daarom is het belangrijk om te vragen.
Natuurlijk denken veel mensen eigenlijk dat oorlog slechts een klein probleem is tussen vele andere en dat bijvoorbeeld het financieren van scholen totaal niets te maken heeft met het dumpen van meer dan de helft van het budget in een criminele onderneming. Tegen hen zeg ik: kijk alsjeblieft goed naar de afbeelding hierboven.
