Glacier National Park is druppeldruppels die in een plas druipen.
Mensen, bedrijven en regeringen kappen bomen om ze te verbranden om de planeet te redden van de opwarming van de aarde, waarbij ze de offerbomen vermengen met oh zo schone steenkool, en in Detroit met autobanden, en in North Carolina met kippenpoep.
Anderen hakken oude bossen om om marihuana te verbouwen waar het het minst waarschijnlijk is: nog een groot voordeel van het drugsverbod.
Meer dan 95% van het wild in Californië werd tussen 1865 en 1890 genadeloos afgeslacht.
Ted Turner bevrijdt de overblijfselen van de bizons in het Amerikaanse Westen naar het model van de bevrijding van Bagdad: ze kosten $ 18 per bord.
Ranchers lokken wolven met karkassen van schapen en volgen de radiohalsbanden van wolven zoals een Saoedisch hitteam een journalist volgt, voordat ze American Sniper spelen.
Er wordt net zo wreed op bedreigde diersoorten gejaagd door lobbyisten.
Dennenkevers, niet geplant door de snode Chinezen, maar door de opwarmende temperatuur begrepen door de nationale opperhoofd als een Chinese leugen, kosten zulke prachtige wezens als de grizzly de pijnboompitten die ze nodig hebben. Noten. Gigantische grizzlyberen hebben kleine noten nodig, terwijl nietige mensen de planeet verwoesten door vee te fokken om hun honger naar bloederig vlees te voeden.
Water wordt snel uit de grond en uit de rivieren afgevoerd om het bloederige junkfood te produceren.
Mensen stoppen hun lichaam in de toppen van bomen, worden geconfronteerd met kettingzagen en slaapgebrek die tot een dieptepunt leiden.
Mensen slingeren aan de dakspanten van auditoria en klampen zich vast aan de buitenkant van gebouwen om de bedrijfstaal te doorbreken.
Bomen en boten en huizen vliegen in woeste stormen; stadsblokken worden uitgewist met slechts indirecte hulp van het Pentagon.
Echte mensen besproeien willens en wetens de wrakstukken van de orkaan Harvey met pesticiden en herbouwen vervolgens op het pad van de volgende stormen en van de zelfvergiftiging.
Jarenlange regen wordt snel gedumpt in een deel van de Verenigde Staten, en jarenlang geen druppel in andere delen.
Bossen in het westen branden als Japanse steden, terwijl houtkapbedrijven onmiddellijk beginnen met het rooien van meer bomen op basis van de bewering dat wat de crisis heeft veroorzaakt, deze zal verlichten.
Een explosie van olie spoot als een Niagarawaterval die maandenlang door een tuinslang de Golf van Mexico in werd geblazen, gerepareerd met in wezen luchtverfrisser bestaande uit dodelijk gif.
Dolfijnen worden een baai in Japan binnengelokt en bij honderden afgeslacht, waardoor de zee in bloed verandert.
De oceanen raken zonder vis, en mega-visverwerkingsbedrijven worden groter, niet kleiner, en zoeken voor hun eigenaren en de rest van ons hetzelfde lot dat zichtbaar is in de zeezoogdieren die zich vastklampen aan het zacht wordende ijs.
Er werd een atoombom gebruikt in de Beringzee, waarbij een half eiland instortte; honderden dode papegaaiduikers gevonden met hun poten door hun borst gedreven; zeeleeuwen mijlenver weg met uitgeblazen oogballen. Waarom? Het is niet aan ons om ons af te vragen.
Las Vegas zuigt zijn water leeg met meer afval in verhouding tot de afnemende toevoer, alsof het zal overleven op het model van Monticello, waar Jefferson de put droog dronk maar vervolgens tot slaaf gemaakte mensen dwong water uit beekjes te halen.
Petrochemische en nucleaire installaties worden geteisterd door stormen. Olietanks scheuren. Raffinaderijen overstromen. Waterbronnen zijn voor eeuwig geruïneerd.
Het absolute toppunt van alle menselijke incompetentie, roekeloosheid en corruptie is intens geconcentreerd rond de industrieën van kernenergie (en afval) en kernwapens door een soort die zijn best doet om meneer Magoo te imiteren op crack.
Hele steden vergiftigen zichzelf met lood terwijl ze hun belastinggeld investeren in het voeren van oorlogen in verre landen die hun burgers niet kunnen noemen.
Militaire bases pokdaligen het Land van de Vrijen dat ze zogenaamd "dienen" met rampgebieden en kankerverwekkende chemische zones.
Kankerepidemieën die vóór al deze vooruitgang nog niet waren gezien, woeden nu over de "beschaafde" wereld.
Een ranch buiten Los Angeles vult de atmosfeer met methaan.
Echte oorlogen brengen Noord-Afrika en West- en Centraal-Azië tot een hel, waarbij de planeet wordt gedood, niet alleen de lokale bevolking, laat staan alleen de niet langer gezochte dictator tegen wie elke oorlog doorgaans wordt gelanceerd.
Munitiestortplaatsen, brandwonden in de open lucht, clusterbommen, landmijnen en verarmd uranium spelen een rol in elke sociocide die zich ontwikkelt in de richting van de terracide.
De toppen van bergen worden afgehakt en voorgoed verwijderd om bij een beetje steenkool te komen om de atmosfeer te helpen vernietigen.
Een meerderheid van de zesdeklassers op een school in de buurt van een overleden berg in de One Indispensable Nation is ziek en wordt duidelijk overbodig geacht.
Nucleair afval is eeuwig in beroering, als een eeuwig brandende herinneringsvlam, zij het eeuwig in beroering in krakende en lekkende potten ter grootte van menselijke arrogantie.
Mensen staan op voor waterkanonnen en kettingzagen, bungelen 150 meter hoog in een wervelende storm om een boom te redden, ketenen zich vast aan machines, springen in de oceaan met messen in hun tanden om zeedieren uit netten te redden, werpen zichzelf vooraan van politie-soldaten, en zich anderszins onderscheiden van de overgrote meerderheid van mensen die naar sport op televisie kijken.
Deze apocalyptische hel is echt en nu; de rustgevende rust op het tv-nieuws is denkbeeldig. De video van Barack Obama die voor een menigte in Texas opschept over zijn grote toename van de productie van fossiele brandstoffen, maakt deel uit van een grootse fictieve onderneming waarin het elimineren van de mensheid wordt geprezen door delen van de mensheid. De academische wereld is een door drugs veroorzaakte droom. Bob Dylan is journalist.
“Ik heb gelopen en gekropen op zes bochtige snelwegen
Ik ben in het midden van zeven trieste bossen gestapt
Ik ben voor een dozijn dode oceanen geweest
Ik ben tienduizend mijl in de monding van een kerkhof geweest
En het is moeilijk, het is moeilijk, het is moeilijk, en het is moeilijk
Er gaat een harde regen vallen”
Andere journalisten zijn Jeffrey St. Clair en Joshua Frank wiens boek The Big Heat: Earth on the Brink bracht me de meeste van de bovenstaande afbeeldingen in gedachten.
Lees dit boek. Het onderzoekt de ineenstorting van het milieu op een goed geïnformeerde en vermakelijke manier, waarbij namen worden genoemd zonder politieke voorkeur, en zonder typische milieuactivisten afstand te doen van of immuniteit voor militarisme.
Als er iets mis is met het boek, dan is het wel een schreeuw om wraak op de vervuilers van het bedrijfsleven, maar gezien de tijd die we nog hebben, is het misschien gewoon niet realistisch om je voor te stellen dat onze samenleving die diepste kwade neigingen volledig ontgroeit.
