Dylaniserend Exceptionalisme

Book Review

==========

Uitzonderlijkheid genezen: Wat is er mis met hoe we over de Verenigde Staten denken? Wat kunnen we eraan doen? Door David Swanson.

==========

Van Pat Elder

Ik herinner me dat ik ongeveer 50 jaar geleden een Bob Dylan-album kocht en dat ding kwam met een grote poster van de geweldige songwriter.

De songteksten van de Nobelprijswinnaar over het "klokkenspel van knipperende vrijheid" weerklinken in Swansons boek over het genezen van Amerikaans exceptionisme. Je hoort dat klokkenspel tijdens het lezen van dit boek.

Knipperend voor de krijgers wiens kracht niet is om te vechten

Knipperend voor de vluchtelingen op de ongewapende weg van de vlucht

Een 'voor elke underdog-soldaat in de nacht

En we staarden naar het knipperende klokkenspel van de vrijheid

Swanson, trots onder verhitte wenkbrauwen, flitst de hoop om het gevaarlijke idee van Amerikaans exceptionisme op zijn weg van vlucht te sturen. Dit boek is een briljante, flitsende klokkenspel van vrijheid. Swanson en Dylan zijn oogverblindend, maar Swanson krijgt de eer om dingen uit te zoeken. Dylan haalt zijn schouders op terwijl hij schrijft Het is goed, ma (ik bloed alleen maar):

Duisternis bij het aanbreken van middag

Schaduwen zelfs de zilveren lepel

Het handgemaakte mes, de ballon van het kind

Verduistert zowel de zon als de maan

Om te begrijpen dat je te snel weet

Het heeft geen zin om te proberen

Swanson probeert – en begrijpt veel dingen in dit boek. Na een uitputtende zoektocht kan hij geen rechtvaardiging vinden voor de bewering "het grootste land ter wereld". Net als Dylan, die het geluid van een donderslag hoorde die een waarschuwing uitbracht, brult Swanson een duidelijke boodschap uit dat het Amerikaanse exceptionistische denken veel schade toebrengt aan de planeet en iedereen die erop leeft. Swanson en Dylan kennen hun liedjes goed.

Swanson spoort ons aan om onszelf te trainen om op alternatieve manieren te denken en te spreken, om exceptioneel denken tegen te gaan. Hij schrijft bijvoorbeeld: "In exceptioneel nationalisme, zoals misschien in al het nationalisme, moeten" wij" een meervoudige identiteit van de eerste persoon aannemen die eeuwenlang leeft, zodat "we tegen de Britten vochten" en "we de Koude Oorlog wonnen". Swanson vervolgt: "Deze zelfidentificatie heeft gelovigen gefocust op nobele dingen die "wij" deden, en weg van beschamende dingen die "we" deden, ook al verdient hij of zij persoonlijk noch de eer voor het eerste, noch de schuld voor het laatste."

Dit is klassiek Swanson. We moeten op die vervelende voornaamwoorden letten! Dit soort thema's loopt door Swanson's tien jaar boeken schrijven. "Wij" hebben tenslotte niet de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki laten vallen of miljoenen in Vietnam gedood. De regering van de Verenigde Staten deed dat, de laatste keer dat ik het controleerde.

Swanson schrijft boeken die geschreven moeten worden, zoals Oorlog is een leugen

Wat nog belangrijker is, ze moeten gelezen worden. In de houding van een soldaat richt Swanson zijn hand op de bastaardhonden die lesgeven, niet bang dat hij de vijand zou worden op het moment dat hij predikte. Goed en slecht, hij definieert deze termen op de een of andere manier heel duidelijk.

Genezen Exceptionalism is het beste boek van Swanson tot nu toe.

David Swanson stort zich met vuur op vlammende wegen met ideeën als zijn kaarten, terwijl hij de ene statistiek na de andere afvinkt, wat suggereert dat de VS "vrijwel redelijk tot gemiddeld" is wat betreft "grootheidsscores". Hij schrijft: “De VS heeft de grootste hoeveelheid geld en is het meest ongelijk verdeeld van alle welvarende naties. – waardoor de VS de grootste verzameling miljardairs ter wereld heeft. De kindersterftecijfers in de VS waren in 2013 de hoogste in de ontwikkelde wereld. De VS hadden de hoogste prevalentie van obesitas in de ontwikkelde wereld. Amerika heeft het hoogste aantal opsluitingen ter wereld. – bijna 5 keer het OESO-gemiddelde. Het armoedecijfer onder jongeren in de VS is het hoogste in de hele OESO: een kwart van de jongeren leeft in armoede. De VS komt binnen op 43^rd van de 201 landen wat de levensverwachting betreft. Het is allesbehalve uitzonderlijk. De moordcijfers in de VS waren 7 keer hoger dan in andere landen met een hoog inkomen. Vergeleken met andere landen met een hoog inkomen, kwam 82% van alle mensen die door vuurwapens werden gedood uit de VS.”

Gedesillusioneerde woorden als blaffende kogels? Idiote wind? Nepnieuws? Dylan beschreef het als volgt: "De zon is niet geel - het is kip."

Net als Dylan zit er eigenzinnigheid in het schrijven van Swanson, hoewel ik niet zeker weet of het zo bedoeld is. Swanson schrijft bijvoorbeeld: "Ik heb dergelijke aanspraken op glorie, zoals de meeste geproduceerde kaas, de meeste honden, de meeste katten en de meeste achtbanen, weggelaten, niet vanwege enig vooroordeel tegen dergelijke dingen, maar omdat ze minder belangrijk lijken."

Dylan schreef,

Zoals menselijke goden hun doel nastreven

Alles gemaakt van speelgoedwapens die vonken

Naar vleeskleurige Christussen die oplichten in het donker

Het is gemakkelijk te zien zonder te ver te kijken

Dat niet veel echt heilig is

Ook Swanson: “De grootste component van exceptionisme lijkt totaal los te staan ​​van feiten. Het geloof in een goddelijke missie is een houding, geen observatie.”

De auteur citeert Eliassen Hilde Restad van Newsweek roem om deze observatie vast te leggen: “Amerikanen hebben hun hele geschiedenis door geloofd dat ze een superieur volk zijn, geloofden dat ze een unieke missie hadden, geloofden dat ze nooit zouden zwichten voor de meedogenloze wetten van de geschiedenis. Het belangrijkste is dat het een idee is waar Amerikanen en hun leiders in de wereld vaak naar hebben gehandeld.”

De VS spelen immers met het internationaal recht door te vertrouwen op hun vetorecht en hun vermogen om de autoriteit van het Internationaal Gerechtshof of een VN-verdrag of -actie te verwerpen.

Swanson begint een discussie over de Amerikaanse vlag. Hij merkt wrang op: "Als je in een groot deel van de wereld een vlag ziet, kun je die veilig negeren zonder geschorst te worden van school of uitgesloten te worden van je sportcarrière."

Ook Dylan behandelde deze thema's in zijn 115^th Droom:

Nou, ik klopte op een huis

Met de Amerikaanse vlag op display

Ik zei: "Kun je me helpen

Ik heb onderweg een paar vrienden gekregen'

De man zegt: "Ga weg

Ik scheur je ledemaat van ledemaat"

Ik zei: "Je weet dat ze Jezus ook weigerden"

Hij zei: "Jij bent Hem niet."

De auteur spreekt zijn minachting uit voor president Obama's droevig pathetische toespraak voor de aanvaarding van de Nobelprijs voor de Vrede in 2009. De 44^th De president hekelde het werk van Gandhi en King door in één adem te zeggen: “Zeggen dat geweld soms nodig kan zijn, is geen oproep tot cynisme – het is een erkenning van de geschiedenis; de onvolkomenheden van de mens en de grenzen van de rede.”

Dylans mening? "God zei tegen Abraham: "Dood me, je zoon." Abe zei: "Man, je moet me in de maling nemen."" En: "Soms moet de president van de Verenigde Staten naakt staan."

Swanson trekt er geen doekjes om: “Sinds de Tweede Wereldoorlog, tijdens wat sommige Amerikaanse academici beschouwen als een gouden eeuw van vrede, heeft het Amerikaanse leger ongeveer 20 miljoen mensen gedood of helpen doden, minstens 36 regeringen omvergeworpen, zich bemoeid met minstens 84 buitenlandse verkiezingen, pogingen om meer dan 50 buitenlandse leiders te vermoorden en bommen te laten vallen op mensen in meer dan 30 landen.”

In een paar korte pagina's onderzoekt Swanson verklaringen van president McKinley, vice-president Pence, Dick Cheney, Barack Obama en zelfs Herman Melville, allemaal cheerleaders voor Amerikaans exceptionisme.

Hij schrijft: “We denken vaak dat de Verenigde Staten worstelen om hun nobele idealen waar te maken. De realiteit is natuurlijk dat de Amerikaanse regering en de samenleving nobele en onedele idealen hebben gehad en ernaar hebben gestreefd om beide te ontmoeten en te ontmoeten. Adel en heldhaftigheid zijn vermengd met cynisme, incompetentie en sadisme. En een deel ervan was extreem, uitzonderlijk geweldig of afschuwelijk – en veel ervan werd extreem goed gecommuniceerd, gepromoot en geadverteerd, in voor- en tegenspoed.”

Mocht het vrije academische discours deze donkere eeuw overleven, dan zal Swanson ver in de toekomst door generaties worden bestudeerd.

Swanson stelt dat Amerikaans exceptionisme samenzweert om de Amerikaanse beschaving te bevorderen en tegelijkertijd de rest van de wereld te devalueren. Amerikanen zijn mensen die geloven dat ze het recht, de plicht hebben om hun wil op te leggen aan de rest van de wereld. De pen van Swanson wordt het zwaard: "Exceptionalisme is een houding die vaak arrogantie, onwetendheid en agressie omvat, en deze hebben de neiging om veel schade aan te richten." Ogen wijd open, profeteert Swanson met zijn pen, want de verliezer zal later winnen.

Lees Genezen Exceptionalism: Wat is er mis met hoe we denken over de Verenigde Staten? Wat kunnen we eraan doen?  Door David Swanson.

Pat Elder is lid van de coördinatiecommissie van World Beyond War.