Laat een berg in Montenegro niet verloren gaan door een oorlog in Oekraïne

Door David Swanson, World BEYOND War, Maart 31, 2022

Aan de overkant van de Adriatische Zee vanuit Bari in Zuid-Italië zit het kleine, grotendeels landelijke en bergachtige, en prachtig prachtige natie Montenegro. In het midden ligt een enorm bergachtig plateau genaamd Sinjajevina - een van de meest wonderbaarlijk niet-'ontwikkelde' plaatsen in Europa.

Onder onontwikkeld moeten we niet onbewoond verstaan. Schapen, runderen, honden en herders hebben eeuwenlang op Sinjajevina geleefd, blijkbaar in relatieve harmonie met - inderdaad, als onderdeel van - de ecosystemen.

Op Sinjajevina wonen ongeveer 2,000 mensen in zo'n 250 families en acht traditionele stammen. Het zijn orthodoxe christenen en werken om hun feestdagen en gebruiken te handhaven. Het zijn ook Europeanen, betrokken bij de wereld om hen heen, de jongere generatie die de neiging heeft om perfect Engels te spreken.

Ik sprak onlangs via Zoom uit de VS met een groep mensen, jong en oud, uit Sinjajevina. Het enige dat ze allemaal zeiden, was dat ze bereid waren te sterven voor hun berg. Waarom zouden ze zich gedwongen voelen om dat te zeggen? Dit zijn geen soldaten. Ze zeiden niets over enige bereidheid om te doden. Er is geen oorlog in Montenegro. Dit zijn mensen die kaas maken en in kleine houten huisjes wonen en oude gewoonten van ecologische duurzaamheid toepassen.

Sinjajevina maakt deel uit van het biosfeerreservaat Tara Canyon en wordt begrensd door twee UNESCO-werelderfgoedlocaties. Waar wordt het in hemelsnaam door bedreigd? De onze medewerkers organiseren om het te beschermen en petities de Europese Unie om hen te helpen zou waarschijnlijk opkomen voor hun huis als het wordt bedreigd door hotels of de villa's van miljardairs of enige andere vorm van "vooruitgang", maar ze proberen te voorkomen dat Sinjajevina wordt omgezet in een militair oefenterrein .

"Deze berg heeft ons leven gegeven", Milaan Sekulovic verteld mij. De jonge man, president van Save Sinjajevina, zegt dat de landbouw op Sinjajevina zijn schoolopleiding heeft betaald en dat hij - net als iedereen op de berg - zou sterven voordat hij toestond dat er een militaire basis van werd gemaakt.

In het geval dat dat klinkt als ongefundeerde (woordspeling) praat, is het de moeite waard om te weten dat in de herfst van 2020 de regering van Montenegro probeerde de berg te gaan gebruiken als een militair (inclusief artillerie) oefenterrein, en de mensen van de berg vestigden zich een kamp en bleef maandenlang in de weg als menselijke schilden. Ze vormden een menselijke ketting in de graslanden en riskeerden een aanval met scherpe munitie totdat het leger en de regering zich terugtrokken.

Nu rijzen er onmiddellijk twee nieuwe vragen: waarom heeft het kleine, vredige kleine land Montenegro een gigantische oorlogsrepetitieruimte in de bergen nodig, en waarom hoorde bijna niemand over de moedige succesvolle blokkade van de oprichting ervan in 2020? Beide vragen hebben hetzelfde antwoord en het hoofdkantoor is gevestigd in Brussel.

In 2017, zonder publiek referendum, trad de postcommunistische oligarchische regering van Montenegro toe tot de NAVO. Vrijwel onmiddellijk begon het nieuws te lekken over plannen voor een NAVO-oefenterrein. Openbare protesten begonnen in 2018 en in 2019 negeerde het parlement een petitie met meer dan 6,000 handtekeningen die een debat had moeten afdwingen, in plaats daarvan kondigde het gewoon zijn plannen aan. Die plannen zijn niet veranderd; mensen hebben tot nu toe eenvoudigweg de uitvoering ervan verhinderd.

Als het militaire oefenterrein alleen voor Montenegro zou zijn, zouden de mensen die hun leven riskeren voor hun gras en schapen een geweldig verhaal zijn met menselijke interesse - een verhaal waar we waarschijnlijk van hebben gehoord. Als het oefenterrein Russisch was, zouden sommige mensen die het tot nu toe hadden voorkomen waarschijnlijk op weg zijn naar heiligheid of op zijn minst subsidies van de National Endowment for Democracy.

Elke persoon uit Sinjajevina met wie ik heb gesproken, heeft me verteld dat ze niet tegen de NAVO of Rusland of enige andere entiteit in het bijzonder zijn. Ze zijn gewoon tegen oorlog en vernietiging - en het verlies van hun huis ondanks de afwezigheid van oorlog in hun buurt.

Nu zijn ze echter tegen de aanwezigheid van oorlog in Oekraïne. Ze verwelkomen Oekraïense vluchtelingen. Ze maken zich, net als de rest van ons, zorgen over de vernietiging van het milieu, de mogelijke hongersnoden, het ongelooflijke lijden en het risico van een nucleaire apocalyps.

Maar ze hebben ook te maken met de grote impuls die de Russische invasie aan de NAVO heeft gegeven. Het praten in Montenegro is, net als elders, nu veel NAVO-vriendelijker. De Montenegrijnse regering is van plan haar internationale basis te creëren voor training voor meer oorlogen.

Wat zou het een schande zijn als de rampzalige Russische aanval op Oekraïne erin zou slagen Sinjajevina te vernietigen!