Oorlog en kanker behoren tot onze belangrijkste doodsoorzaken over de hele wereld. Sindsdien kunnen ze niet meer strikt gescheiden en vergeleken worden oorlog is een belangrijke oorzaak van kanker, zoals het is oorlogsvoorbereiding. (En een klein deel van het Amerikaanse budget voor oorlogsvoorbereidingen zou kankeronderzoek kunnen financieren, veel meer dan al het geld dat is ingezameld door publieke en private financiering en door alle 5-K races voor een geneesmiddel en andere activiteiten waarmee we vertrouwd zijn geraakt.) en kanker kunnen door hun aard ook niet met dezelfde soort reacties worden aangepakt.
Kankerpreventie, inclusief mogelijk radicale veranderingen in het industrie- en energiebeleid, is tamelijk verboden terrein, terwijl de behandeling van kanker en de zoektocht naar genezing vrijwel zeker onze meest wijdverspreide en publiekelijk zichtbare vorm van altruïstische liefdadigheid en belangenbehartiging is. Wanneer je atleten of beroemdheden ziet die zijn gemarkeerd met felroze, of een openbaar evenement vol met roze shirts of linten, of – langs de weg – een gigantisch roze opblaasbaar iets, denk je nu minder snel: “WTF is dat?” dan “We moeten borstkanker helpen genezen.”
Oorlogspreventie, inclusief het radicaal heroriënteren van onze hulpbronnen en economie, weg van oorlog, heropvoeding weg van de propaganda van nuttig geweld, steun voor geweldloze oplossing van conflicten, en bevordering van het internationaal recht en de vervolging van oorlogsmakers, is eveneens tamelijk verboden terrein. . Maar oorlogsbehandeling en de zoektocht naar een geneesmiddel voor de oorlog die eenmaal begonnen is, lijken beduidend minder nuttig dan de zoektocht naar een geneesmiddel tegen kanker. Oorlog is onbetwistbaar en volledig door de mens veroorzaakt. De meeste dodelijke slachtoffers sterven onmiddellijk. Het stopzetten van een eenmaal begonnen oorlog is veel moeilijker dan het niet beginnen ervan, omdat geen enkele partij het verloop van een oorlog kan bepalen, en steun-de-troepenpropaganda mensen ervan overtuigt dat het beëindigen van een oorlog kwaadaardiger is dan het voortzetten ervan. Zodra een oorlog voorbij is, komt het ongedaan maken van de wrok, de haat en de gewoonten van geweld, de vernietiging van het milieu (en de kankerepidemieën) en de vernietiging van de vrijheden en de democratie neer op een immense – zo niet onmogelijke – taak vergeleken met die van oorlogen vermijden voordat ze zijn begonnen.
Dus als we een publieke vraag vergelijken met kanker afschaffen met één om oorlog afschaffenlijkt het laatste te vereisen dat ons grootste publieke programma moet worden stopgezet, terwijl het eerste ons in staat stelt om met onze SUV's naar Wal-Mart te blijven rijden, zolang we maar een roze lint op de achterkant plakken om aan te geven dat artsen en wetenschappers de grote opmars van voortgang. En dat moeten ze natuurlijk ook doen. We zouden veel meer moeten investeren in het genezen van kanker, om nog maar te zwijgen van de ziekte van Alzheimer, die net zo dodelijk is als kanker, maar waartegen veel minder financiering nodig is (en geen bijzondere bedreiging vormt voor dat favoriete lichaamsdeel: de borst).
Maar het afschaffen van de oorlog zou wel eens de dringender eis kunnen zijn. Kernwapens kunnen opzettelijk of per ongeluk worden gebruikt en ons allemaal vernietigen. De middelen die in oorlogen worden gedumpt, zijn hard nodig voor het afwenden van milieurampen (om nog maar te zwijgen van het genezen van kanker). Wat als een campagne om de oorlog af te schaffen een paar trucjes zou leren van de campagne om borstkanker af te schaffen?
In navolging van de Afghaanse vredesvrijwilligers voerde Campaign Nonviolence World Beyond War, en andere vredesgroepen moedigen iedereen aan om dit te gebruiken hemelsblauwe sjaals en armbanden als symbolen van vrede en steun voor het beëindigen van alle oorlogen. Wat als hemelsblauwe symbolen net zo wijdverspreid zouden worden als roze? Hoe zou dat eruit zien?
