Door Rivera Zon, World BEYOND War, November 16, 2022
In de miezerige regen ruk ik het bord voor militaire rekrutering uit de grond en gooi het in het hoge gras langs de kant van de weg. Als iemand ernaar vraagt: ik heb geen eigendommen van de overheid "vernietigd". Ik heb het alleen verplaatst. Zie me als een storm. Een vredelievende, geweldloze storm die militaire rekrutering tegengaat.
Wie weet hoeveel levens ik heb gered met deze simpele actie? Misschien redde het de tieners die overwogen om dienst te nemen toen ze twee keer per dag met de schoolbus langs deze borden reden. Misschien helpt het enkele onschuldige burgers overzee die zo vaak de dupe zijn van de oorlogsverslaving van ons land. Misschien zal het de woekerzuchtige oorlogszucht van het militair-industriële complex vertragen om te beseffen dat ze niet kunnen rekenen op rekruteringspercentages.
Het militaire rekruteringsbord was een van de twee die langs de kant van de hoofdweg in mijn plattelandsgemeenschap waren geschoven. De weg loopt dwars door alle zes de steden in onze vallei. Iedereen in onze omgeving rijdt deze weg af om boodschappen te halen, naar de dokter te gaan of bibliotheekboeken op te halen. Elk schoolkind in mijn stad passeert deze militaire rekruteringsborden op weg naar de openbare school. Twee keer per dag zien middelbare scholieren de zwart-gele letters komen en gaan.
De werfborden beloven carrières en avontuur. Ze beloven studenten "gratis" geld voor hbo-opleiding en een "kans om de wereld te zien".
Terugdringen tegen de oorlogscultuur kan zo simpel zijn als deze tuinborden omhoog trekken en uit het zicht in het bos gooien. Ik blader ook door de wervingsposters op de prikborden in de supermarkt. Als ik echt vredelievend ben, zal ik de productplaatsingswaarde van de speelgoedwapens en GI Joe-actiefiguren in de speelgoedwinkel verlagen en ze verbergen achter de skateboards en puzzels.
Elke dag, op talloze manieren, verleidt de oorlogscultuur onze kinderen met hun gewelddadige superhelden, gemilitariseerde sciencefictionfilms, gruwelijk meedogenloze videogames, glanzende rekruteringsadvertenties en militaire saluutschoten bij sportwedstrijden. Wanneer heb je voor het laatst een eerbetoon aan vredesactivisten gezien tijdens de voetbalwedstrijd?
Het in toom houden van de onbetwiste dominantie van de oorlogscultuur maakt een verschil. Dit jaar heeft het Amerikaanse leger zijn rekruteringsdoelstellingen niet gehaald. Dat betekent dat er 15,000 jonge mensen zijn die niet zijn misleid om hun leven te riskeren door mensen in het buitenland te bestrijden voor dubieuze doeleinden. Als het verwijderen van de militaire bordjes uit onze hoofdstraat ook maar één kind uit de dood en vernietiging van oorlog houdt, is het het waard. Ik zie je daarbuiten.
Wil je meer creatieve manieren vinden om de oorlogscultuur te ondermijnen? Meedoen World BEYOND War en Campagne Geweldloosheid in het Peace Culture Team. Laat hier weten dat je geïnteresseerd bent.
2 Reacties
Niets is belangrijker dan activisme op individuele basis te begrijpen, want dit is waar menselijke relaties het meest betekenisvol zijn; het pad van een jongere in concept en werkelijkheid demilitariseren kan het leven redden van een andere jongere aan de andere kant van een conflict. Al deze collectieve individuele daden creëren een bewustzijn voor mededogen, de vijand van alle oorlog.
Ja!!