Door Brian Terrell, 17 april 2020
"Maar hoe zit het met de prijs van vrede?" vroeg jezuïet, priester en oorlogsvertegenwoordiger Daniel Berrigan, die in 1969 vanuit de federale gevangenis schreef en tijd vrijmaakte voor zijn aandeel in de vernietiging van voorlopige documenten. 'Ik denk aan de goede, fatsoenlijke, vredelievende mensen die ik bij duizenden heb gekend, en ik vraag me af. Hoevelen van hen zijn zo getroffen door de slopende ziekte van normaliteit dat, zelfs als ze de vrede verklaren, hun handen instinctief in de richting van hun geliefden uitstrekken, in de richting van hun comfort, hun huis, hun veiligheid, hun inkomen, hun toekomst, hun plannen - dat twintigjarenplan van gezinsgroei en eenheid, dat vijftigjarenplan van een fatsoenlijk leven en een eervolle natuurlijke dood. "
Vanuit zijn gevangeniscel in een jaar van massale bewegingen om de oorlog in Vietnam te beëindigen en mobilisaties voor nucleaire ontwapening, stelde Daniel Berrigan de diagnose normaliteit als een ziekte en bestempelde het als een obstakel voor vrede. “'Natuurlijk, laten we de vrede hebben', roepen we, 'maar laten we tegelijkertijd normaliteit hebben, laten we niets verliezen, laten we ons leven intact laten, laten we noch de gevangenis weten, noch een slechte reputatie of verstoring van de banden. ' En omdat we dit moeten omvatten en beschermen, en omdat onze hoop koste wat het kost - koste wat kost - volgens schema moet marcheren, en omdat het ongehoord is in de naam van de vrede zou er een zwaard moeten vallen, dat zich losmaakt van dat fijne en sluwe web dat onze levens zijn geweven ... daarom roepen we vrede, vrede, en er is geen vrede. "
Eenenvijftig jaar later wordt als gevolg van de COVID-19-pandemie het idee van normaliteit als nooit tevoren in twijfel getrokken. Terwijl Donald Trump aan het "chomping at the bit" is om de economie zeer snel weer normaal te maken op basis van een metriek in zijn eigen hoofd, zeggen meer reflecterende stemmen dat een terugkeer naar normaal, nu of zelfs in de toekomst, een onduldbare bedreiging is voor zich verzetten. 'Er wordt veel gesproken over het terugkeren naar' normaal 'na de COVID-19-uitbraak', zegt klimaatactiviste Greta Thunberg, 'maar normaal was een crisis.'
In de afgelopen dagen zelfs economen met de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds en columnisten in de New York Times hebben gesproken over de dringende noodzaak om economische en politieke prioriteiten opnieuw te rangschikken naar iets menselijks - alleen de dikste en wreedste geesten van tegenwoordig spreken van een terugkeer naar normaal als een positief resultaat.
In het begin van de pandemie herinnerde de Australische journalist John Pilger de wereld aan de normale norm die COVID-19 verergert: “Er is een pandemie afgekondigd, maar niet voor de 24,600 die elke dag sterven door onnodige honger, en niet voor 3,000 kinderen die sterven elke dag tegen te voorkomen malaria, en niet voor de 10,000 mensen die elke dag sterven omdat hun door de overheid gefinancierde gezondheidszorg wordt geweigerd, en niet voor de honderden Venezolanen en Iraniërs die elke dag sterven omdat de Amerikaanse blokkade hen levensreddende medicijnen ontzegt, en niet want de honderden, voornamelijk kinderen, die elke dag in Jemen worden gebombardeerd of uitgehongerd, in een oorlog die door Amerika en Groot-Brittannië op winstgevende wijze wordt geleverd en voortgezet. Overweeg ze voordat u in paniek raakt. "
Ik begon aan de middelbare school toen Daniel Berrigan zijn vraag stelde en destijds, terwijl er duidelijk oorlogen en onrechtvaardigheden in de wereld waren, leek het alsof we ze niet te serieus namen of te krachtig protesteerden, de American Dream met zijn grenzeloze potentieel werd voor ons verspreid. Speel het spel, en onze hoop zou 'volgens schema marcheren' was een impliciete belofte die er in 1969 voor ons, als jonge blanke Noord-Amerikanen hoe dan ook, zeker uitzag. Een paar jaar later verliet ik het normale leven, stopte na een jaar studeren en sloot me aan bij de Katholieke Arbeidersbeweging, waar ik onder de invloed kwam van Daniel Berrigan en Dorothy Day, maar dit waren bevoorrechte keuzes die ik maakte. Ik verwierp de normaliteit niet omdat ik niet dacht dat het zijn belofte kon waarmaken, maar omdat ik iets anders wilde. Terwijl Greta Thunberg en de vrijdagschoolse stakers voor het klimaat mijn generatie veroordelen, worden maar weinig jongeren, zelfs van voorheen bevoorrechte plaatsen, vandaag met zoveel vertrouwen volwassen in hun toekomst.
De pandemie heeft duidelijk gemaakt wat de dreigingen van wereldwijde vernietiging door klimaatverandering en nucleaire oorlog lang geleden zouden moeten hebben - dat de beloften van normaliteit uiteindelijk nooit zullen uitkomen, dat het leugens zijn die degenen die erop vertrouwen tot de ondergang leiden. Daniel Berrigan zag dit een halve eeuw geleden, normaliteit is een aandoening, een verspillende ziekte die gevaarlijker is voor de slachtoffers en de planeet dan welke virale plaag dan ook.
Auteur en mensenrechtenactivist Arundhati Roy is een van de velen die het gevaar en de belofte van het moment erkent: 'Wat het ook is, het coronavirus heeft het machtige geknield en de wereld tot stilstand gebracht zoals niets anders dat zou kunnen. Onze gedachten racen nog steeds heen en weer, verlangen naar een terugkeer naar 'normaliteit', proberen onze toekomst aan ons verleden te hechten en weigeren de breuk te erkennen. Maar de breuk bestaat. En temidden van deze vreselijke wanhoop biedt het ons de kans om de doemscenario-machine die we voor onszelf hebben gebouwd opnieuw te bekijken. Niets is erger dan een terugkeer naar de normaliteit. Historisch gezien hebben pandemieën mensen gedwongen te breken met het verleden en hun wereld opnieuw voor te stellen. Deze is niet anders. Het is een portaal, een poort tussen de ene wereld en de volgende. '
'Elke crisis biedt zowel gevaar als kansen', zei paus Franciscus over de huidige situatie. “Vandaag denk ik dat we onze productie en consumptie moeten vertragen en dat we de natuurlijke wereld moeten leren begrijpen en overdenken. Dit is de mogelijkheid tot conversie. Ja, ik zie vroege tekenen van een economie die minder liquide is, meer menselijk. Maar laten we ons geheugen niet verliezen als dit allemaal voorbij is, laten we het niet wegvijlen en teruggaan naar waar we waren. '
"Er zijn manieren die we ons nooit hadden voorgesteld - met enorme kosten en met veel leed - maar er zijn mogelijkheden en ik heb enorm veel hoop", zei aartsbisschop van Canterbury, Justin Welby, met Pasen. "Na zoveel leed, zoveel heldendom van belangrijke werknemers en de NHS (National Health Service) in dit land en hun equivalenten over de hele wereld, kunnen we, als deze epidemie eenmaal is overwonnen, niet tevreden zijn om terug te gaan naar wat daarvoor was, alsof alles was normaal. Er moet een opstanding van ons gemeenschappelijk leven zijn, een nieuw normaal, iets dat verband houdt met het oude, maar dat anders en mooier is. ”
In deze gevaarlijke tijden is het noodzakelijk om de beste sociale praktijken te gebruiken en wetenschap en technologie verstandig toe te passen om de huidige COVID-19-pandemie te overleven. De verspillende ziekte van normaliteit is echter de veel grotere existentiële bedreiging en ons voortbestaan vereist dat we die met minstens dezelfde moed, vrijgevigheid en vindingrijkheid ontmoeten.
Brian Terrell is een co-coördinator van Voices for Creative Nonviolence en is in quarantaine geplaatst op een katholieke arbeidersboerderij in Maloy, Iowa
Foto: Daniel Berrigan, geënt tegen normaliteit
4 Reacties
terug naar normaal gaan? Nee! laten we in harmonie leven!
Het poliovaccin was een hoax. Polio wordt verspreid van feces in de watervoorziening, of door onhygiënische omstandigheden, geen handen wassen en het poliovirus kan worden verspreid naar een ander persoon die voedsel heeft gegeten dat is behandeld door een polioslachtoffer dat zijn handen niet goed heeft gewassen nadat ze in contact kwamen met met polio besmette ontlasting.
Er werden filters ontwikkeld, evenals een betere waterbehandeling, wat duidelijk de echte oorzaak is van de bestraling van polio. In de jaren negentig was er een uitbraak van cryptosporidium in het drinkwater door slechte sanitaire voorzieningen. Cryptosporidium is een bacterie, terwijl polio een virus is, maar het is nog steeds niet overdraagbaar via rispiratie, net zoals seksueel overdraagbare aandoeningen en hiv-aids niet via ademhaling worden overgedragen.
Omdat FDR een polioslachtoffer was en polio een kinderziekte, waren Amerikanen en mensen over de hele wereld doodsbang voor polio die kinderen verlamde of doodde.
Het poliovaccin werd waarschijnlijk gecrediteerd voor de bestraling van iets waar het niets mee te maken had. Bill Gates en de WHO hebben kinderen ingeënt om zogenaamd polio te bestralen, wat in wezen zou kunnen worden bestraald met de juiste waterbehandeling en een goede handwas!
Evenzo was het in feite de openbare drinkwatervoorziening die verantwoordelijk was voor de uitbraken van polio in Amerika. Verhoogde sanering, ook verlaagde immuunweerstand tegen polio. 95% van de polioslachtoffers was asymptomatisch. 5% was ziek en herstelde binnen enkele weken en 1% stierf.
Dit kan worden verminderd door water op te pompen. Dit is geen pleidooi voor de wereldgemeenschap om het drinkwater te privatiseren en te beperken in het Midden-Oosten, India of Afrika, waar polio is teruggekeerd van Gates- en WHO-vaccins.
De arme Mark Levine weet niet dat de federale regering sinds haar oprichting bankroet is, met uitzondering van 1835, het enige schuldenvrije jaar van Amerika onder Andrew Jackson, en hij weet ook niet dat Trump elk grondwettelijk recht van elke Amerikaan heeft geschonden, talloze keer! Misschien moet ik gewoon zeggen dat de luisteraars van arme Mark Levine in grote getale die dingen niet weten, terwijl Mark Levine de hele weg lacht om de bank die de grondwettelijke rechten en het financiële welzijn van zijn luisteraars verkoopt in een coöperatieve propagandapsy-op van gasverlichting!