Door David Swanson, World BEYOND War, November 9, 2022
Opmerkingen van deze webinar.
Soms probeer ik voor de lol te bedenken wat ik moet geloven. Ik moet zeker geloven dat ik kan kiezen wat ik wil geloven op basis van wat me bevalt. Maar ik moet ook geloven dat ik de plicht heb om de juiste dingen te geloven. Ik denk dat ik het volgende moet geloven: Het grootste gevaar in de wereld is de verkeerde politieke partij in het land waarin ik leef. De tweede grootste bedreiging voor de wereld is Vladimir Poetin. De op twee na grootste bedreiging voor de wereld is de opwarming van de aarde, maar die wordt aangepakt door onderwijzers en recyclingtrucks en humanitaire ondernemers en toegewijde wetenschappers en kiezers. Een ding dat helemaal geen serieuze bedreiging is, is een nucleaire oorlog, want dat gevaar is zo'n 30 jaar geleden uitgeschakeld. Poetin is misschien wel de op één na grootste bedreiging op aarde, maar het is geen nucleaire bedreiging, het is een bedreiging om je sociale media-accounts te censureren en LGBTQ-rechten te beperken en je winkelmogelijkheden te beperken.
Andere keren stop ik gewoon omdat ik een masochist ben en probeer erachter te komen wat ik werkelijk geloof - wat eigenlijk juist lijkt te zijn. Ik geloof dat het gevaar van een nucleaire oorlog/nucleaire winter en het gevaar van een ineenstorting van het klimaat beide al tientallen jaren bekend zijn, en de mensheid heeft er alles aan gedaan om een van beide te elimineren. Maar er is ons verteld dat die niet echt bestaat. En ons is verteld dat de ander heel echt en serieus is, dus we moeten elektrische auto's kopen en grappige dingen over ExxonMobil tweeten. Er is ons verteld dat oorlog een gerechtvaardigde overheidsactiviteit is, in feite buiten twijfel. Maar vernietiging van het milieu is een ongerechtvaardigde verontwaardiging waar we als individuen, consumenten en kiezers iets tegen moeten doen. De realiteit lijkt te zijn dat regeringen - en over het algemeen een zeer klein aantal regeringen - en aanzienlijk door de voorbereiding op en het voeren van oorlogen - de belangrijkste vernietigers van het milieu zijn.
Dit is natuurlijk een ongepaste gedachte omdat het de noodzaak van collectieve actie suggereert. Het denkt als een activist, dacht zelfs dat het alleen maar nadenkt over wat er werkelijk aan de hand is en komt tot het onvermijdelijke feit dat we massaal geweldloos activisme nodig hebben, dat het gebruik van de juiste gloeilampen in onze huizen ons niet zal redden, dat lobbyen bij onze regeringen terwijl juichen voor hun oorlogen zal ons niet redden.
Maar deze manier van denken zou niet zo schokkend moeten zijn. Als het beschadigen van de aarde een probleem is, dan zou het niet als een verrassing moeten komen dat bommen en raketten en mijnen en kogels - zelfs als ze worden gebruikt in de heilige naam van de democratie - deel uitmaken van het probleem. Als auto's een probleem zijn, moeten we dan verbaasd zijn dat straaljagers ook een klein beetje problematisch zijn? Als we de manier waarop we met de aarde omgaan moeten veranderen, kunnen we dan echt verbaasd zijn dat het dumpen van een enorm percentage van onze hulpbronnen in het slopen en vergiftigen van de aarde niet de oplossing is?
De COP27-bijeenkomst is aan de gang in Egypte - de 27e jaarlijkse poging om de ineenstorting van het klimaat wereldwijd aan te pakken, waarbij de eerste 26 volledig is mislukt, en met oorlog die de wereld verdeelt op een manier die samenwerking verhindert. De Verenigde Staten sturen congresleden om kernenergie te stimuleren, dat altijd een bijproduct is geweest van en een paard van Troje voor kernwapens, evenals zogenaamd "aardgas" dat niet natuurlijk is maar gas is. En toch worden beperkingen op de uitstoot van congresleden niet eens overwogen. De NAVO neemt aan de bijeenkomsten deel alsof het een regering is en een deel van de oplossing in plaats van het probleem. En Egypte, bewapend door dezelfde bedrijven als de NAVO, is gastheer van de poppenkast.
Oorlog en voorbereidingen voor oorlog zijn niet alleen de put waarin biljoenen dollars die kunnen worden gebruikt om te voorkomen dat milieuschade wordt gestort, maar ook een belangrijke directe oorzaak van die milieuschade.
Militarisme is minder dan 10% van de totale wereldwijde uitstoot van fossiele brandstoffen, maar het is voldoende dat regeringen het buiten hun verplichtingen willen houden - vooral bepaalde regeringen. De uitstoot van broeikasgassen van het Amerikaanse leger is groter dan die van de meeste hele landen, waardoor het de enige grootste institutionele boosdoener, erger dan een enkel bedrijf, maar niet erger dan verschillende hele industrieën. Precies wat militairen vrijgeven, zou gemakkelijker te weten zijn met rapportagevereisten. Maar we weten dat het meer dan tal van industrieën zijn waarvan de vervuiling zeer serieus wordt behandeld en aangepakt door klimaatovereenkomsten.
Bij de schade van de vervuiling door militairen moet die van de wapenfabrikanten komen, evenals de enorme vernietiging van oorlogen: de olierampen, oliebranden, gezonken olietankers, methaanlekken, enz. In het militarisme hebben we het over een top vernietiger van land en water en lucht en ecosystemen - evenals het klimaat, evenals de belangrijkste belemmering voor wereldwijde samenwerking op het gebied van klimaat, evenals het primaire zinkgat voor fondsen die naar klimaatbescherming zouden kunnen gaan (ruim meer dan de helft van de Amerikaanse belastingdollars , ga bijvoorbeeld naar militarisme - meer dan de hele economie van de meeste landen).
Als gevolg van de laatste eisen van de Amerikaanse regering tijdens de onderhandelingen over het Kyoto-verdrag van 1997, werden de militaire broeikasgasemissies vrijgesteld van klimaatonderhandelingen. Die traditie is voortgezet. De Overeenkomst van Parijs van 2015 liet het terugdringen van de uitstoot van militaire broeikasgassen over aan de discretie van individuele landen. Het VN-Raamverdrag inzake klimaatverandering verplicht ondertekenaars om de jaarlijkse uitstoot van broeikasgassen te publiceren, maar rapportage over militaire emissies is vrijwillig en vaak niet inbegrepen. Toch is er geen extra aarde om te vernietigen met militaire emissies. Er is maar één planeet.
Probeer te bedenken wat het allerergste zou zijn om te doen en je zult dicht bij de benadering komen die vergevorderd is, namelijk die van het gebruik van legers en oorlogen om klimaatverandering aan te pakken, in plaats van ze uit te schakelen om klimaatverandering aan te pakken. Door te verklaren dat klimaatverandering oorlog veroorzaakt, wordt voorbijgegaan aan de realiteit dat mensen oorlog veroorzaken, en dat tenzij we leren om crises geweldloos aan te pakken, we ze alleen maar erger zullen maken. Door de slachtoffers van de ineenstorting van het klimaat als vijanden te behandelen, wordt voorbijgegaan aan het feit dat de ineenstorting van het klimaat het leven van ons allemaal zal beëindigen, aan het feit dat de ineenstorting van het klimaat zelf als een vijand moet worden beschouwd, een oorlog die als een vijand moet worden beschouwd, een vernietigingscultuur die bestreden moet worden, niet een groep mensen of een stuk land.
Een belangrijke drijfveer achter sommige oorlogen is de wens om hulpbronnen te beheersen die de aarde vergiftigen, met name olie en gas. In feite correleert het lanceren van oorlogen door rijke landen in arme landen niet met mensenrechtenschendingen of gebrek aan democratie of dreiging van terrorisme of de impact van klimaatverandering, maar hangt het sterk samen met de aanwezigheid van olie.
Oorlog brengt de meeste milieuschade aan waar het gebeurt, maar verwoest ook de natuurlijke omgeving van militaire bases in buitenlandse en thuislanden. Het Amerikaanse leger is het grootste ter wereld landeigenaar met 800 buitenlandse militaire bases in 80 landen. Het Amerikaanse leger is de op twee na grootste vervuiler van Amerikaanse waterwegen. De overgrote meerderheid van de grote milieurampen in de Verenigde Staten zijn militaire bases. Het milieuprobleem van het militarisme verbergt zich in het volle zicht.
