Door Medea Benjamin en Nicolas JS Davies, World BEYOND War, November 8, 2021
COP Zesentwintig! Zo vaak heeft de VN wereldleiders bijeengebracht om te proberen de klimaatcrisis aan te pakken. Maar de Verenigde Staten produceren meer olie en aardgas dan ooit; de hoeveelheid broeikasgassen (BKG) in de atmosfeer en de mondiale temperaturen zijn beide blijft stijgen; en we ervaren al de extreme weer- en klimaatchaos waarvoor wetenschappers ons hebben gewaarschuwd veertig jaar, en die zonder serieuze klimaatactie alleen maar erger en erger zal worden.
En toch is de planeet tot nu toe slechts 1.2 ° Celsius (2.2 ° F) opgewarmd sinds de pre-industriële tijd. We hebben al de technologie die we nodig hebben om onze energiesystemen om te zetten in schone, hernieuwbare energie, en dat zou miljoenen goede banen creëren voor mensen over de hele wereld. Dus in de praktijk zijn de stappen die we moeten nemen duidelijk, haalbaar en urgent.
Het grootste obstakel voor actie waarmee we worden geconfronteerd, is onze disfunctionele, neoliberale politiek en economisch systeem en de controle ervan door plutocratische en zakelijke belangen, die vastbesloten zijn te blijven profiteren van fossiele brandstoffen, zelfs ten koste van de vernietiging van het uniek leefbare klimaat van de aarde. De klimaatcrisis heeft het structurele onvermogen van dit systeem blootgelegd om in het echte belang van de mensheid te handelen, zelfs wanneer onze toekomst op het spel staat.
Dus wat is het antwoord? Kan COP26 in Glasgow anders zijn? Wat zou het verschil kunnen maken tussen meer gelikte politieke PR en daadkrachtig optreden? Reken op hetzelfde politici en belangen van fossiele brandstoffen (ja, die zijn er ook) om deze keer iets anders te doen lijkt suïcidaal, maar wat is het alternatief?
Sinds Obama's Pied Piper-leiderschap in Kopenhagen en Parijs een systeem heeft voortgebracht waarin individuele landen hun eigen doelen stellen en beslissen hoe ze die gaan halen, hebben de meeste landen weinig vooruitgang geboekt in de richting van de doelen die ze in 2015 in Parijs hadden gesteld.
Nu zijn ze naar Glasgow gekomen met vooraf vastgestelde en ontoereikende toezeggingen die, zelfs als ze worden nagekomen, tegen 2100 nog steeds zouden leiden tot een veel hetere wereld. successie van de rapporten van de VN en het maatschappelijk middenveld in de aanloop naar COP26 hebben alarm geslagen met wat VN-secretaris-generaal Antonio Guterres een "donderende wake-up call" en een "code rood voor de mensheid.” In de openingstoespraak van Guterres op COP26 op 1 november zei hij dat "we ons eigen graf graven" door deze crisis niet op te lossen.
Toch richten regeringen zich nog steeds op langetermijndoelen, zoals het bereiken van "Net Zero" tegen 2050, 2060 of zelfs 2070, zo ver in de toekomst dat ze de radicale stappen die nodig zijn om de opwarming tot 1.5° Celsius te beperken, kunnen blijven uitstellen. Zelfs als ze op de een of andere manier zouden stoppen met het in de lucht pompen van broeikasgassen, zou de hoeveelheid broeikasgassen in de atmosfeer tegen 2050 generaties lang blijven opwarmen. Hoe meer we de atmosfeer belasten met broeikasgassen, hoe langer hun effect aanhoudt en hoe heter de aarde zal blijven groeien.
De Verenigde Staten hebben een kortere termijn doelstelling om zijn emissies tegen 50 met 2005% te verminderen ten opzichte van het hoogste niveau van 2030. Maar het huidige beleid zou tegen die tijd slechts leiden tot een reductie van 17% -25%.
Het Prestatieprogramma Schone Energie (CEPP), die deel uitmaakte van de Build Back Better Act, zou een groot deel van die kloof kunnen dichten door elektriciteitsbedrijven te betalen om de afhankelijkheid van hernieuwbare energie met 4% jaar op jaar te vergroten en nutsbedrijven die dat niet doen, te bestraffen. Maar aan de vooravond van COP 26, Biden liet de CEPP vallen van het wetsvoorstel onder druk van senatoren Manchin en Sinema en hun poppenspelers op fossiele brandstoffen.
Ondertussen was het Amerikaanse leger, de grootste institutionele uitstoter van broeikasgassen op aarde, vrijgesteld van welke beperking dan ook onder de Overeenkomst van Parijs. Vredesactivisten in Glasgow eisen dat COP26 dit enorme probleem oplost zwart gat in het wereldwijde klimaatbeleid door de broeikasgasemissies van de Amerikaanse oorlogsmachine en die van andere legers op te nemen in nationale emissierapportages en -reducties.
Tegelijkertijd is elke cent die regeringen over de hele wereld hebben uitgegeven om de klimaatcrisis aan te pakken, een kleine fractie van wat de Verenigde Staten alleen al in dezelfde periode hebben uitgegeven aan hun natievernietigende oorlogsmachine.
China stoot nu officieel meer CO2 uit dan de Verenigde Staten. Maar een groot deel van de Chinese uitstoot wordt veroorzaakt door de rest van de wereldconsumptie van Chinese producten, en de grootste klant is de Verenigde Staten. Een MIT studie schatte in 2014 dat de export verantwoordelijk is voor 22% van de koolstofemissies van China. Op basis van consumptie per hoofd van de bevolking zijn Amerikanen nog steeds goed voor driemaal de uitstoot van broeikasgassen van onze Chinese buren en het dubbele van de uitstoot van Europeanen.
Rijke landen hebben dat ook tekortgeschoten op de toezegging die ze in 2009 in Kopenhagen hebben gedaan om armere landen te helpen de klimaatverandering aan te pakken door financiële hulp te bieden die tegen 100 zou oplopen tot $ 2020 miljard per jaar. Ze hebben steeds grotere bedragen verstrekt, tot $ 79 miljard in 2019, maar het uitblijven van het volledige beloofde bedrag heeft het vertrouwen tussen rijke en arme landen aangetast. Een commissie onder leiding van Canada en Duitsland op COP26 is belast met het oplossen van het tekort en het herstellen van vertrouwen.
Wanneer de politieke leiders van de wereld zo falen dat ze de natuurlijke wereld vernietigen en het leefbare klimaat dat de menselijke beschaving in stand houdt, is het dringend nodig dat mensen overal actiever, mondiger en creatiever worden.
Het juiste publieke antwoord op regeringen die bereid zijn om de levens van miljoenen mensen te verkwanselen, hetzij door oorlog of door ecologische massale zelfmoord, is rebellie en revolutie – en niet-gewelddadige vormen van revolutie zijn over het algemeen effectiever en heilzamer gebleken dan gewelddadige.
Mensen zijn opstaan tegen dit corrupte neoliberale politieke en economische systeem in landen over de hele wereld, aangezien de wrede gevolgen hun leven op verschillende manieren beïnvloeden. Maar de klimaatcrisis is een universeel gevaar voor de hele mensheid dat een universeel, wereldwijd antwoord vereist.
Een inspirerende maatschappelijke groepering op straat in Glasgow tijdens COP 26 wel Uitsterven opstand, die verkondigt: "We beschuldigen wereldleiders van mislukking, en met een gedurfde visie van hoop eisen we het onmogelijke... We zullen zingen en dansen en de armen sluiten tegen wanhoop en de wereld eraan herinneren dat er zoveel de moeite waard is om voor te rebelleren."
Extinction Rebellion en andere klimaatgroepen op COP26 roepen op tot Net Zero in 2025, niet in 2050, als de enige manier om het in Parijs overeengekomen doel van 1.5° te halen.
Greenpeace roept op tot een onmiddellijk wereldwijd moratorium op nieuwe fossiele brandstofprojecten en een snelle uitfasering van kolencentrales. Zelfs de nieuwe coalitieregering in Duitsland, waartoe ook de Groene Partij behoort en ambitieuzere doelen heeft dan andere grote rijke landen, heeft de uiterste deadline voor de Duitse kolenstop van 2038 naar 2030 alleen maar opgeschoven.
Het inheemse milieunetwerk is inheemsen brengen van het Globale Zuiden naar Glasgow om hun verhalen te vertellen op de conferentie. Ze roepen de noordelijke geïndustrialiseerde landen op om de klimaatnoodtoestand af te kondigen, fossiele brandstoffen in de grond te houden en subsidies voor fossiele brandstoffen wereldwijd stop te zetten.
Friends of the Earth (FOE) heeft een nieuw rapport getiteld Op de natuur gebaseerde oplossingen: een wolf in schaapskleren als focus voor haar werk op COP26. Het legt een nieuwe trend bloot in corporate greenwashing waarbij boomplantages op industriële schaal in arme landen betrokken zijn, die bedrijven van plan zijn te claimen als "compensatie" voor de voortzetting van de productie van fossiele brandstoffen.
De Britse regering die de conferentie in Glasgow organiseert, heeft deze programma's goedgekeurd als onderdeel van het programma op COP26. FOE benadrukt het effect van deze massale landroof op lokale en inheemse gemeenschappen en noemt ze "een gevaarlijke misleiding en afleiding van de echte oplossingen voor de klimaatcrisis". Als dit is wat regeringen bedoelen met 'Net Zero', dan zou dat slechts een volgende stap zijn in de financialisering van de aarde en al haar hulpbronnen, geen echte oplossing.
Omdat het voor activisten van over de hele wereld moeilijk is om tijdens een pandemie naar Glasgow te komen voor COP26, organiseren actiegroepen zich tegelijkertijd over de hele wereld om druk uit te oefenen op regeringen in hun eigen land. Honderden klimaatactivisten en inheemse volkeren hebben dat gedaan gearresteerd tijdens protesten in het Witte Huis in Washington, en vijf jonge activisten van de Sunrise Movement begonnen een hongerstaking daar op 19 oktober.
Amerikaanse klimaatgroepen steunen ook het wetsvoorstel "Green New Deal", H.Res. 332, dat vertegenwoordiger Alexandria Ocasio-Cortez heeft geïntroduceerd in het Congres, dat specifiek oproept tot beleid om de opwarming van de aarde onder de 1.5 ° Celsius te houden, en heeft momenteel 103 cosponsors. Het wetsvoorstel stelt ambitieuze doelen voor 2030, maar roept alleen op tot Net Zero in 2050.
De milieu- en klimaatgroepen die samenkomen in Glasgow zijn het erover eens dat we nu een echt wereldwijd programma voor energieconversie nodig hebben, als een praktische kwestie, niet als het ambitieuze doel van een eindeloos ineffectief, hopeloos corrupt politiek proces.
Tijdens COP25 in Madrid in 2019 dumpte Extinction Rebellion een hoop paardenmest buiten de conferentiezaal met de boodschap: "The horse-shit stopt here." Dat hield het natuurlijk niet tegen, maar het maakte duidelijk dat loze praat snel moet worden overschaduwd door echte actie. Greta Thunberg heeft de spijker op de kop geslagen door wereldleiders te bekritiseren omdat ze hun mislukkingen verdoezelen met "bla, bla, bla", in plaats van echte actie te ondernemen.
Zoals Greta's School Strike for the Climate, de klimaatbeweging in de straten van Glasgow wordt geïnformeerd door de erkenning dat de wetenschap duidelijk is en dat de oplossingen voor de klimaatcrisis voorhanden zijn. Alleen de politieke wil ontbreekt. Dit moet worden geleverd door gewone mensen, uit alle lagen van de bevolking, door middel van creatieve, dramatische actie en massale mobilisatie, om de politieke en economische transformatie te eisen die we zo hard nodig hebben.
De gewoonlijk zachtaardige secretaris-generaal van de VN, Guterres, maakte duidelijk dat "straathitte" de sleutel zal zijn tot het redden van de mensheid. "Het klimaatactieleger - geleid door jonge mensen - is niet te stoppen", zei hij tegen de wereldleiders in Glasgow. “Ze zijn groter. Ze zijn luider. En ik verzeker je, ze gaan niet weg.”
Medea Benjamin is medeoprichter van CODEPINK voor vredeen auteur van verschillende boeken, waaronder Binnen Iran: de echte geschiedenis en politiek van de Islamitische Republiek Iran.
Nicolas JS Davies is een onafhankelijke journalist, een onderzoeker bij CODEPINK en de auteur van Blood On Our Hands: de Amerikaanse invasie en vernietiging van Irak.
