Door Ann Wright, World BEYOND War, December 19, 2022
Een vredesactivist zijn is in de beste omstandigheden moeilijk, maar pleiten voor vrede in een van de brandhaarden van een internationale crisis komt met beschuldigingen dat je een apologeet bent - en erger.
Op 13 december 2022 ontving Christine Ahn, uitvoerend directeur van Women Cross DMZ, de Peace Summit Medal for Social Activism op de 18e World Summit of Nobel Peace Laureates in Pyeongchang, Zuid-Korea, maar niet zonder controverse.
Zoals we allemaal weten, wil niet iedereen – vooral politici in de VS en Zuid-Korea – vrede met Noord-Korea. Jin-tae Kim, de rechtse, conservatieve, agressieve gouverneur van de provincie Pyeongchang, waar de Wereldtop van Nobelprijswinnaars voor de Vrede werd gehouden, weigerde zelfs de conferentie bij te wonen, een conferentie over vredestichting.
Zuid-Koreaanse nieuwsmediabronnen verklaarden dat de gouverneur geloofde naar verluidt dat Christine Ahn een Noord-Koreaanse apologeet was omdat ze zeven jaar geleden, in 2015, een internationale delegatie van 30 vrouwen, waaronder twee Nobelprijswinnaars, naar Noord-Korea leidde voor ontmoetingen met Noord-Koreaanse vrouwen, niet met Noord-Koreaanse regeringsfunctionarissen. De vredesdelegatie stak vervolgens de DMZ over om een mars en conferentie te houden in het stadhuis van Seoul met Zuid-Koreaanse vrouwen voor vrede op het Koreaanse schiereiland.
Leymah Gbowee, Nobelprijswinnaar voor de vrede uit Liberia die in 2015 op reis was naar Noord-Korea, reikte Christine Ahn de prijs voor sociaal activisme uit, om het publiek (waaronder negen andere Nobelprijswinnaars voor de vrede) eraan te herinneren dat doorbraken voor vrede soms tot stand komen door 'naïeve hoop en actie'.
Zeven jaar geleden kreeg de vredesmissie naar Noord- en Zuid-Korea in 2015 kritiek van sommigen media en politieke experts in zowel Washington als Seoul dat vrouwen die deelnamen dupes waren van de Noord-Koreaanse regering. De kritiek duurt tot op de dag van vandaag voort.
Zuid-Korea heeft nog steeds een draconische Nationale Veiligheidswet die Zuid-Koreaanse burgers verbiedt om contact te maken met Noord-Koreanen, tenzij de Zuid-Koreaanse regering daarvoor toestemming geeft. In 2016 lobbyden de Zuid-Koreaanse nationale inlichtingendiensten onder de regering van Park Geun-hye om Ahn uit Zuid-Korea te weren. Het ministerie van Justitie zei dat Ahn de toegang was geweigerd omdat er voldoende redenen waren om te vrezen dat ze "de nationale belangen en de openbare veiligheid" van Zuid-Korea zou schaden. Maar in 2017, door internationale media-aandacht, uiteindelijk het ministerie hun reisverbod voor Ahn vernietigd.
Uit peilingen in Zuid-Korea blijkt dat 95 procent van de Zuid-Koreanen vrede wil, omdat ze heel goed weten wat voor rampspoed er zal gebeuren als er maar een beperkte oorlog komt, laat staan een volledige oorlog.
Het enige wat ze hoeven te doen is zich de meedogenloze Koreaanse oorlog van 73 jaar geleden te herinneren, of te kijken naar Irak, Syrië, Afghanistan, Jemen en nu Oekraïne. Noch Noord- noch Zuid-Koreaanse burgers willen oorlog, ondanks de retoriek en acties van hun leiders bij het uitvoeren van massale militaire oorlogsmanoeuvres en het afvuren van raketten. Ze weten dat er aan beide kanten honderdduizenden doden zullen vallen in de eerste dagen van een oorlog op het Koreaanse schiereiland.
Daarom moeten burgers actie ondernemen - en dat doen ze ook. Meer dan 370 burgergroepen in Zuid-Korea en 74 internationale organisaties zijn roepen om vrede [KR1] op het Koreaanse schiereiland. Korea Peace Now in de Verenigde Staten en de Korea Peace Appeal in Zuid-Korea hebben tienduizenden mensen gemobiliseerd om op te roepen tot vrede. In de VS zorgt de druk op het Amerikaanse Congres ervoor dat steeds meer leden a resolutie waarin wordt opgeroepen tot beëindiging van de Koreaanse oorlog.
Felicitaties aan Christine voor de onderscheiding voor haar onvermoeibare werk voor vrede op het Koreaanse schiereiland, en aan iedereen in Zuid-Korea en de VS die zich inzetten voor vrede in Korea - en aan iedereen die probeert een einde te maken aan oorlog in alle conflictgebieden van de wereld.
