by VleugelMakers, September 4, 2021
Engelen moeten door oorlog worden verward.
Beide partijen bidden om bescherming,
toch raakt er altijd iemand gewond.
Er sterft iemand.
Iemand huilt zo diep
ze verliezen hun waterige staat.
Engelen moeten door oorlog worden verward.
Wie kunnen ze helpen?
Wie kunnen ze verduidelijken?
Wiens genade werpen ze op de meedogenlozen?
Er is geen bescheiden schreeuw te horen.
Er kan geen roestvrije pijn worden gevoeld.
Alles is duidelijk voor engelen
behalve in oorlog.
Toen ik wakker werd met deze waarheid,
het was uit een droom die ik vannacht had.
Ik zag twee engelen praten in een veld
van kindergeesten die opstijgen als zilveren rook.
De engelen waren onderling aan het vechten
over welke kant gelijk had,
en wat er mis was.
Wie begon het conflict?
Plots hielden de engelen zich stil
als een stilstaande slinger,
en ze wierpen hun medeleven af
naar de opstijgende rook
van zielen die het watermerk van oorlog droegen.
Ze wendden zich tot mij met die ogen
uit Gods bibliotheek,
en alle stukken zijn gevallen
zijn samen opgevoed,
verweven als de adem
van vlammen in een heilige oven.
Niets in oorlog leidt tot vernietiging,
maar de illusie van afgescheidenheid.
Ik hoorde dit zo duidelijk gesproken dat ik alleen kon
schrijf het op als een vervalste handtekening.
Ik herinner me het medeleven,
bergachtig, geproportioneerd voor het universum.
Ik denk dat er nog een klein vlekje aan me blijft plakken,
als ragfijne draden
uit een spinnenweb.
En nu, als ik aan oorlog denk,
Ik flick deze threads naar het hele universum,
in de hoop dat ze bij anderen blijven zoals ze bij mij deden.
Engelen en dieren breien
tot de filamenteuze genade van mededogen.
Het net van ons hemelwaarts huis.
