Door David Swanson
Columbus was geen bijzonder slecht persoon. Hij was een moordenaar, een overvaller, een slaaf en een folteraar, wiens misdaden leidden tot mogelijk de meest massale conglomeraat van misdaden en gruwelijke ongelukken ooit geregistreerd. Maar Columbus was een product van zijn tijd, een tijd die nog niet bepaald is geëindigd. Als Columbus het Engels van vandaag zou spreken, zou hij zeggen dat hij 'gewoon bevelen opvolgde'. Die bevelen, die voortkomen uit de katholieke 'leer van ontdekking', vinden parallellen in de westerse geschiedenis tot aan de huidige 'verantwoordelijkheid om te beschermen', afgekondigd door de hogepriesters van de Verenigde Naties.
Een idee van waar Columbus vandaan kwam, is te vinden in een reeks, toepasselijk genaamde, pauselijke stier(len). Deze decreten maken duidelijk dat de kerk eigenaar is van de aarde, privileges verleent aan christenen, hoopt rijkdommen te plunderen, hoopt niet-christenen te bekeren, en beschouwt niet-christenen als verstoken van rechten die enig respect verdienen – inclusief alle niet-christenen die nog moeten worden erkend. aangetroffen in landen die voor de kerk volkomen onbekend waren. Inheemse Amerikanen werden letterlijk vooraf beoordeeld voordat de kerk (en haar koningen en kapiteins) wisten dat ze bestonden.
De Dum Diversas-stier uit 1452 geeft de koning van Portugal toestemming om moslims in Noord-Afrika aan te vallen en begint met te verklaren dat ze vol zijn van "de woede van de vijanden van de naam van Christus, altijd agressief in minachting van het orthodoxe geloof", en hoopt dat ze "door de gelovigen van Christus kunnen worden tegengehouden en aan de christelijke religie kunnen worden onderworpen". Het aanvallen van Noord-Afrika was zelfs toen al "defensief", aangezien de koning "gretig het geloof zelf zou verdedigen en met krachtige armen zijn vijanden zou bestrijden. We kijken ook aandachtig naar het werk aan de verdediging en groei van de genoemde Religie.”
De paus voegt eraan toe dat ook andere niet bij naam genoemde mensen kunnen worden aangevallen: “[Wij] verlenen u de volledige en vrije macht, door middel van het apostolische gezag door dit edict, om de Saracenen en heidenen en andere ongelovigen en andere vijanden van Christus, . . . en om hun personen in eeuwige dienstbaarheid te leiden.
In 2011 diende het Amerikaanse ministerie van Justitie bij het Congres een schriftelijke verdediging in tegen de aanval op Noord-Afrika, waarin werd beweerd dat de oorlog tegen Libië het nationale belang van de VS diende bij regionale stabiliteit en bij het handhaven van de geloofwaardigheid van de Verenigde Naties. Maar zitten Libië en de Verenigde Staten in dezelfde regio? Welke regio is dat, aarde? En is een revolutie niet het tegenovergestelde van stabiliteit? En wint de Verenigde Naties aan geloofwaardigheid als er oorlogen worden gevoerd in haar naam?
De Romanus Pontifex-stier van 1455 was zo mogelijk nog meer gevuld met stieren, aangezien hij pontificeerde op plaatsen die tot nu toe onbekend waren, maar volledig oordeel en veroordeling waard waren. Het doel van de kerk was “om ervoor te zorgen dat de meest glorieuze naam van genoemde Schepper in de hele wereld gepubliceerd, geprezen en vereerd wordt, zelfs op de meest afgelegen en onontdekte plaatsen, en ook om de verraderlijke vijanden in de boezem van zijn geloof te brengen. van hem en van het levengevende kruis waardoor we zijn verlost, namelijk de Saracenen en alle andere ongelovigen.” Hoe kan een onbekende een vijand zijn? Eenvoudig! Mensen die de kerk niet kende, waren per definitie mensen die de kerk niet kenden. Zij waren daarom verraderlijke vijanden van het levengevende kruis.
Toen Columbus zeilde, wist hij van tevoren dat hij onmogelijk mensen kon ontmoeten die enig respect waard waren. De Inter Caetera Bull van 1493 vertelt ons dat Columbus “bepaalde zeer afgelegen eilanden en zelfs vastelanden ontdekte die tot nu toe niet door anderen waren ontdekt; waarin zeer veel volken wonen die in vrede leven en, zoals gemeld, zich ontkleden en geen vlees eten.” Die zeer vele volken hadden de plek waar ze woonden niet ontdekt, omdat ze voor het christendom niet werden geteld als iemand die iets kon ontdekken. "U bent ook van plan", schreef de paus, "zoals uw plicht is, om de mensen die op die eilanden en landen wonen ertoe te brengen de christelijke religie te omarmen."
Of anders.
Of anders wat? Het Requerimiento van 1514 dat conquistadores voorlazen aan de mensen die ze 'ontdekten', vertelde hen om 'de kerk en de superieure organisatie van de hele wereld te accepteren en de paus te erkennen, de paus genaamd, en dat je in zijn naam de koning en de koningin erkent , als de heren en superieure autoriteiten van deze eilanden en vastelanden op grond van de genoemde schenking. Als u dit echter niet doet, of kwaadwillig uw toevlucht neemt tot uitstel, waarschuwen wij u dat wij, met de hulp van God, uw land met geweld tegen u zullen binnendringen en oorlog zullen voeren op elke plaats en met alle middelen die we kunnen en zijn. en wij zullen u dan onderwerpen aan het juk en het gezag van de Kerk en Hunne Hoogheden. We zullen u en uw vrouwen en kinderen nemen en ze tot slaven maken, en als zodanig zullen we ze verkopen, en we zullen u en hen van de hand doen op bevel van Hunne Hoogheden. En we zullen uw bezit afnemen en u al het kwaad en kwaad aandoen dat we kunnen, zoals wordt gedaan met vazallen die hun heer niet willen gehoorzamen of die hem niet willen accepteren, of die zich tegen hem verzetten en hem uitdagen. We beloven dat de dood en het leed dat u daardoor zult oplopen uw eigen schuld zal zijn, en niet die van Hunne Hoogheden, noch die van ons, noch van de heren die met ons meegaan.
Maar verder is het fijn je te zien, mooi land heb je hier, en we hopen dat je er niet al te veel last van hebt!
Het enige wat mensen hoeven te doen om zichzelf te redden is buigen, gehoorzamen en de vernietiging van de natuurlijke wereld om hen heen toestaan. Als ze dat niet doen, wel, dan is een oorlog tegen hen hun eigen schuld. Niet van ons. We zijn vrijgesproken, we hebben een autorisatie voor het gebruik van militair geweld, we hebben VN-resoluties.
In 1823 haalde opperrechter John Marshall van het Hooggerechtshof de "doctrine van ontdekking" aan om het stelen van land van indianen in de zaak te rechtvaardigen Johnson tegen M'Intosh dat wordt sindsdien gezien als de basis van grondbezit en eigendomsrecht in de Verenigde Staten. Marshall oordeelde voor een unanieme rechtbank, onomstreden, dat indianen geen land mochten bezitten of verkopen, behalve wanneer ze het verkochten aan de federale regering die de rol van veroveraar van de Britten had overgenomen. Inboorlingen konden geen soevereiniteit bezitten.
"De verantwoordelijkheid om te beschermen (R2P of RtoP) is een voorgestelde norm dat soevereiniteit geen absoluut recht is", aldus Wikipedia, die een even gezaghebbende bron is als welke dan ook, aangezien R2P helemaal geen wet is, meer een stier. Het gaat door: ". . . en dat staten aspecten van hun soevereiniteit verspelen als ze hun bevolking niet beschermen tegen massale wreedheden en mensenrechtenschendingen (namelijk genocide, misdaden tegen de menselijkheid, oorlogsmisdaden en etnische zuiveringen). . . . [D] e internationale gemeenschap heeft de verantwoordelijkheid om in te grijpen door middel van dwangmaatregelen zoals economische sancties. Militair ingrijpen wordt als laatste redmiddel beschouwd.”
Als we "soevereiniteit" opvatten als het recht om niet door buitenlanders te worden aangevallen, erkent de hoge kerk aan de East River het niet onder de heidenen. Saoedi-Arabië mag dan veel onschuldigen vermoorden, de kerk kiest ervoor om gratie en wapenleveranties te schenken. Idem voor Bahrein, Egypte, Israël, Jordanië, etc. De kerk erkent, onder invloed van kardinaal Obama, geen soevereiniteit maar schenkt barmhartigheid. In Irak, Libië, Iran, Syrië, Palestina, Afghanistan, Pakistan, Jemen, Oekraïne, Honduras en andere onrustige landen van Saracenen en ongelovigen brengen ze rechtvaardige verkrachting en plundering over zichzelf. Het is niet de schuld van de legers die hun plicht vervullen om aan te vallen en te verlichten.
In de jaren tachtig woonde ik in Italië en er was een grappige film genaamd Non resta che piangere (Niets meer te doen dan te huilen) over een paar hansworsten die op magische wijze werden teruggevoerd naar 1980. Ze besloten onmiddellijk te proberen Columbus tegen te houden om om de indianen te redden (en de Amerikaanse cultuur te vermijden). Voor zover ik me herinner, waren ze te traag en slaagden ze er niet in het vertrek van Columbus te stoppen. Er zat niets anders op dan te huilen. Ze hadden echter kunnen werken aan het veranderen van de mensen die Columbus terug zouden verwelkomen met collectief sociopathische ideeën. Wat dat betreft, zijn ze misschien teruggekeerd naar de jaren tachtig en hebben ze aan dezelfde educatieve missie gewerkt.
Het is nog niet te laat voor ons om te stoppen met het vieren van Columbus Day en elke andere oorlogsvakantie, en ons in plaats daarvan te concentreren op het opnemen van een van de mensenrechten waar we om geven, het recht om niet te worden gebombardeerd of veroverd.
