Van Winslow Myers
Op kerstavond 1914 kropen Duitse en Britse soldaten uit hun loopgraven, speelden samen voetbal, wisselden voedselgeschenken uit en zongen samen kerstliederen. Gealarmeerd waarschuwden commandanten aan beide kanten voor de misdaad van "verbroedering met de vijand" en het oorlogsgebied duurt nog eens vier jaar, niet alleen miljoenen doden, maar ook de weg vrijmaken voor de volgende wereldoorlog twee decennia later.
Vanuit het veilige perspectief van een nieuwe eeuw lijken die soldaten die vreedzaam de hand probeerden te reiken, gezond en realistisch, terwijl achteraf blijkt dat hun generaals leden aan een soort geestesziekte die gebaseerd was op een rigide overmatige gehechtheid aan abstracties als vlag, land en totale overwinning.
Honderd jaar later lijkt het erop dat we liever het verhaal van Kerstmis in de loopgraven sentimentaliseren dan het te gebruiken als maatstaf voor onze eigen geestelijke gezondheid. In de manier waarop we over oorlog denken, lijden de meesten van ons in gelijke mate aan groepsschizofrenie, oneindig veel gevaarlijker gemaakt door de aanwezigheid van kernwapens in combinatie met antieke overwinningswaanzin.
Progressieven hekelen graag de voor de hand liggende oorlogsliefhebbers onder ons, politici die verloren zijn zonder vijanden de schuld te geven of experts die handel drijven in grove polariserende stereotypen. Maar we moeten de balk in ons eigen oog erkennen, net zoals we wijzen op de splinter in het hunne. Tragisch genoeg kunnen degenen die te hard proberen de waanzin van oorlog te begrijpen, afglijden naar deelname aan oorlog. Commentatoren, zelfs liberale, die verstandig en realistisch willen overkomen door hun uitgebreide kennis van alle partijen te tonen in complexe gevechten zoals die op dit moment in Syrië en Irak aan de gang zijn, drijven weg van de essentiële waarheid dat de burgeroorlog daar rechtvaardig is. even zinloos als de loopgravenoorlog tussen de Britten en de Duitsers honderd jaar geleden. Rustig accepterend de minst slechte opties, kiezen we vanaf een veilige afstand wie we bombarderen en aan wie we wapens verkopen, waarbij we alleen maar de vlammen van de chaos aanwakkeren.
Geestelijk gezond discours over elke oorlog op de planeet vereist een context die is gebaseerd op waarden die zowel zijn uiteengezet als worden nageleefd door pijlers van gezond verstand zoals Jezus, Gandhi en Martin Luther King Jr. Deze leiders wisten dat doden niets oplost en dat de geest van wraak initieert een cyclus die alleen maar leidt tot verder doden.
"Realisten" zullen antwoorden dat het idealisme van Jezus en vrienden allemaal heel goed is, maar als we worden geduwd, moeten we terugschuiven. Deze fundamentele aanname, schijnbaar onmogelijk te weerleggen en altijd terugverwijzend naar de uber-zaak van Hitler, wordt twijfelachtiger als we kijken naar het krankzinnige karma van Amerika's reactie op 9-11-01. Onze leiders ontketenden een stroom inktvisinkt die Saddam probeerde te verwarren met al-Qaeda, terwijl de meeste daders ongelegen Saoediërs waren en geen Irakees. Veel van de daaropvolgende chaos in Irak en Syrië, samen met onze gruwelijke afdaling in de waanzin van marteling, vloeide voort uit deze aanvankelijke, nog steeds ongestrafte leugen.
Het licht van de geschiedenis laat zien dat oorlogen vaak een oorzakelijk verband vertonen waarbij alle partijen betrokken zijn - zoals we weten door te onderzoeken hoe het Hitler-fenomeen een direct gevolg was van het feit dat de geallieerden er niet in slaagden een geest van grootmoedigheid aan de dag te leggen jegens een verslagen Duitsland toen de Eerste Wereldoorlog eindigde in 1. Het Marshallplan toonde de vastberadenheid van de geallieerden om dezelfde fout in 1918 niet te herhalen, en het resultaat was een stabiliteit in Europa die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Er zijn praktische redenen om feestdagen opzij te zetten om Jezus en Koning te eren, omdat we weten dat deze mannen de enige mogelijke manier leerden om voorbij de oorlogsplaag te komen - een begrip dat we één menselijke familie zijn. Die lang geleden soldaten in de loopgraven hadden de moed om te ontwaken uit de waanzin van "mijn land goed of fout" en probeerden spontaan met elkaar te verbinden op hartniveau. Als journalisten en tolken zouden kunnen vasthouden aan de waardencontext die beweert dat alle moorden krankzinnig zijn, dat wapenverkopen die dergelijke moorden verergeren universeel beschamend zijn, dat oorlog altijd het falen van alle partijen is om met elkaar in conflict te komen om te voorkomen dat ze vervallen in de waanzin van vijandelijke stereotypen, misschien zou er een nieuw klimaat ontstaan - een positieve vorm van opwarming van de aarde.
Winslow Myers, gesyndiceerd door voor Vredesstem, is auteur van "Living Beyond War: A Citizen's Guide." Hij is lid van de adviesraad van het War Preventive Initiative.
