Bekijk de checklist om tirannie te beëindigen

Door David Swanson, World BEYOND War, December 15, 2021

Of je nu wel of niet bekend bent (zoals iedereen zou moeten zijn) met Peter Ackermans boek en film "A Force More Powerful" over succesvolle geweldloze activismecampagnes, of zijn andere boeken en films over hetzelfde thema, als je interesse hebt in het veranderen van de wereld ten goede wil je waarschijnlijk zijn korte nieuwe boek lezen, De checklist om tirannie te beëindigen. Een webinar over dit boek zou radicaal meer hebben bereikt dan de recente Joe Biden Democracy Summit.

Het boek gaat niet in op de kritiek dat krachtige geweldloze tactieken zijn gebruikt voor ongewenste doeleinden door de Amerikaanse regering, waarbij lokale bewegingen werden gecoöpteerd voor gewenste omverwerpingen. Evenmin verontschuldigt het zich voor zijn twijfelachtige oorsprong in de Atlantische Raad. Maar het is duidelijk dat als je aan deze tekortkoming blijft hangen, vooral het gebrek aan ernst wordt onthuld bij degenen die worden opgehangen. Een krachtige tool is een krachtige tool, ongeacht wie het voor welke goede of slechte of onduidelijke doeleinden gebruikt. En geweldloos activisme is de krachtigste reeks instrumenten die we hebben. Dus laten we deze tools gebruiken voor de best mogelijke doeleinden!

Het nieuwe boek van Ackerman is niet alleen een goede inleiding en samenvatting, uitleg van taal en concepten, en een overzicht van de staat van geweldloos activisme en onderwijs, maar ook een gids voor het plannen en opzetten van een campagne. Ackerman benadrukt dat deze tactieken, van de duizenden die beschikbaar zijn, op dit moment een bijzonder groot potentieel hebben voor veel plaatsen (maar geeft geen commentaar op pandemische aanpassingen):

• Groeps- of massale petitie
• Bijeenkomsten van protest of steun
• Terugtrekking uit sociale instellingen
• Boycot van bepaalde goederen en diensten door consumenten
• Opzettelijke inefficiëntie en selectieve niet-medewerking door samenstellende overheidseenheden
• Producentenboycot (de weigering van producenten om hun eigen producten te verkopen of anderszins te leveren)
• Weigering om erelonen, contributies en aanslagen te betalen
• Gedetailleerde staking (arbeider per arbeider, of per gebied; fragmentarische onderbrekingen)
• Economische sluiting (wanneer werknemers staken en werkgevers tegelijkertijd economische activiteiten stopzetten)
• Verblijfsstaking (bezetting werf)
• Overbelasting van administratieve systemen

Hij gebruikt de relatief mislukte eerste Russische Revolutie en de succesvolle Indiase Onafhankelijkheidsbeweging om drie belangrijke beslissingen te illustreren, die in het eerste geval allemaal verkeerd en in het tweede geval correct zijn genomen: de beslissingen om zich te verenigen, om een ​​verscheidenheid aan tactieken te gebruiken en om geweldloze discipline te handhaven.

Ackerman biedt twee mogelijke factoren die bijdragen aan de recente daling van het slagingspercentage van geweldloze campagnes (nog steeds hoger dan dat van gewelddadige campagnes). Ten eerste zijn dictators - en vermoedelijk ook niet-dictatoriale maar onderdrukkende regeringen - bedrevener geworden in het ondermijnen van eenheid, het saboteren met of uitlokken van geweld, het inperken van privacy, enz. Ten tweede vermenigvuldigen campagnes zich sneller dan onderwijs en opleiding hebben bijgehouden. Later merkt Ackerman de dramatische toename van het aantal geleerden en de snelle vermenigvuldiging van de rapportage over campagnes op, wat suggereert dat als een mogelijke derde factor in het verminderde slagingspercentage het verhoogde rapportagepercentage.

Ackermans boek geeft een zeer nuttige en informatieve uitwerking van vijf punten die dissidenten zouden moeten weten: hun weg is door anderen afgelegd; er is niets aan hun specifieke situatie dat succes onmogelijk maakt; geweld heeft een lage kans op succes, geweldloosheid een hogere; burgerlijk verzet is de meest betrouwbare motor van "democratische overgangen"; en het belangrijkste dat u kunt doen, is uw vaardigheden ontwikkelen op het gebied van organiseren, mobiliseren en weerstand bieden.

Het hart van het boek is de checklist, die secties over elk van deze onderwerpen bevat:

• Verenigt de civiele verzetscampagne zich rond ambities, leiders en een strategie om te winnen?
• Diversifieert de civiele verzetscampagne haar tactische opties terwijl ze geweldloze discipline handhaaft?
• Volgt de civiele verzetscampagne een volgordetactiek voor maximale ontwrichting met minimaal risico?
• Ontdekt de civiele verzetscampagne manieren om externe steun waardevoller te maken?
• Zal het aantal en de diversiteit van de burgers die de tirannie het hoofd bieden, toenemen?
• Zal het geloof van de tiran in de doeltreffendheid van gewelddadige repressie afnemen?
• Zullen potentiële overlopers onder de belangrijkste aanhangers van de tiran waarschijnlijk toenemen?
• Zal er een post-conflict politieke orde ontstaan ​​die in overeenstemming is met democratische waarden?

U kunt de inhoud van deze lijst niet leren zonder het boek te lezen. Je kunt niets beters doen dan een exemplaar van dit boek te geven aan iedereen die geïnteresseerd is in het verbeteren van deze planeet. Er zijn weinig onderwerpen belangrijker en op afstand zo slecht bekend. Een heel goed idee: geef dit boek aan leerkrachten en bestuursleden.

En hier is nog iets waar we misschien aan willen werken. Ackerman merkt bijna terloops op dat de regering van Litouwen "een goed ontwikkeld plan heeft voor massaal burgerverzet tegen mogelijke buitenlandse bezetting". Dit interessante feit suggereert meteen twee manieren van handelen:

1) We zouden moeten werken aan de invoering van een dergelijk plan in zo'n 199 andere regeringen, en

2) Elke regering die zo'n plan niet heeft en ten strijde trekt terwijl ze iets mompelt over een "laatste redmiddel", moet worden uitgelachen.