Het ergste probleem is een nepprobleem. Dat wil zeggen, tal van partijen gebruiken de zaak om Vladimir Poetin te vervolgen voor “oorlogsmisdaden” als een zoveelste excuus om te voorkomen dat de oorlog wordt beëindigd.
Er is dominante propaganda die lijkt te suggereren dat oorlog kan worden gevoerd volgens een reeks aanvaardbare, gestandaardiseerde en abstracte regels. Het kan niet.
De oorlog van Rusland in Oekraïne – net als de oorlogen van de VS in Afghanistan en Irak – moet worden opgevat als barbaarse massaslachtingen. Ondanks al hun wederzijdse vijandigheid, zijn het Kremlin en het Witte Huis bereid te vertrouwen op soortgelijke voorschriften: macht maakt goed.
Het geloof in de gerechtigheid en glorie van eerdere oorlogen is absoluut cruciaal voor de acceptatie van huidige oorlogen, zoals de oorlog in Oekraïne. En de gigantische prijskaartjes van oorlogen zijn zeer relevant voor het bedenken van creatieve alternatieven voor het escaleren van een oorlog die ons dichter bij de nucleaire apocalyps heeft geplaatst dan ooit tevoren.
Decennia lang leek het Amerikaanse publiek grotendeels onverschillig voor het grootste deel van het vreselijke lijden van de oorlog. De zakelijke media vermeden het meestal, lieten oorlog eruitzien als een videogame, noemden af en toe lijdende Amerikaanse troepen en spraken zelden over de talloze doden van lokale burgers alsof hun moord een soort aberratie was.
Bekijk de introductievideo World BEYOND War's David Swanson spreekt over 'Hoe te denken over Oekraïne' tijdens een evenement in Washington, DC
In het licht van de recente gebeurtenissen in Oekraïne, volgen hier belangrijke dingen om te weten en te doen over hun huidige situatie.
In april 1941, vier jaar voordat hij president zou worden en acht maanden voordat de Verenigde Staten de Tweede Wereldoorlog ingingen, reageerde senator Harry Truman van Missouri op het nieuws dat Duitsland de Sovjet-Unie was binnengevallen: “Als we zien dat Duitsland de oorlog, we zouden Rusland moeten helpen; en als dat Rusland aan de winnende hand is, zouden we Duitsland moeten helpen, en op die manier hen zoveel mogelijk laten doden.”
Om Op zoek naar de Goede Oorlog een kritiek op het idee van de goede oorlog te noemen, moet 'goed' worden gedefinieerd, niet als noodzakelijk of gerechtvaardigd (wat het enige zou moeten zijn dat men zou kunnen hopen - hoewel men ongelijk zou hebben - voor massamoord), maar als mooi en wonderbaarlijk en wonderbaarlijk en bovenmenselijk.
