Kanker met politieke invloed

Door Robert C. Koehler, Gemeenschappelijke wonderen.

Een zelfmoordterrorist richt de hel aan in een concertzaal in Manchester, Engeland die vol zit met kinderen, alsof dat de bedoeling was: kinderen vermoorden.

De verschrikking van de oorlog. . . nou ja, terrorisme. . . wordt niet erger.

En de media, terwijl ze zich concentreren op het spektakel van wat er is gebeurd, terwijl ze de bijzonderheden van de tragedie behandelen - de naam en etniciteit van de verdachte en schijnbare grieven, de angst van de overlevenden, de namen en leeftijden van de slachtoffers - verscheuren stilletjes het incident los van het grootste deel van zijn complexiteit en het grootste deel van zijn context.

Ja, dit was een terreurdaad. Dat stukje van de puzzel wordt natuurlijk nauwlettend in de gaten gehouden. De moordenaar, Salman Abedi, 22 jaar oud, werd in Engeland geboren uit ouders van Libische afkomst en was onlangs naar Libië (waar zijn ouders nu wonen) en Syrië gereisd, waar hij mogelijk 'geradicaliseerd' is. Hij handelde waarschijnlijk niet alleen.

ISIS heeft de eer opgeëist.

En dat is zo diep contextueel als de meeste berichtgeving zal krijgen, totdat het verhaal uit het nieuws verdwijnt - en uiteindelijk vindt er een andere terreurdaad of eenzame horror plaats die een tijdje media-aandacht verbruikt. Tot mijn voortdurende verbijstering en wanhoop is wat nooit deel uitmaakt van het verhaal het concept van karma: wat rondgaat, komt terug. Een cultuur van geweld is niet het creëren van een paar verloren, "geradicaliseerde" zielen, noch is het eenvoudigweg het werk van de huidige "vijand". Geweld maakt deel uit van onze sociale basis. Het is geïnstitutionaliseerd, goed gefinancierd, winstgevend - en aan de gang.

Bedenk dat de president een paar dagen voor de bomaanslag in Manchester een wapendeal van 110 miljard dollar tekende met Saoedi-Arabië – blijkbaar de grootste deal ooit – waardoor de Saoedi’s een meedogenloze oorlog in Jemen kunnen blijven voeren, die over twee jaar , heeft zo'n 10,000 levens geëist, 3 miljoen mensen ontheemd en het desolate land op de rand van hongersnood gebracht.

"Ironisch," Juan Cole schrijft: “De aanval gisteren in Manchester was waarschijnlijk door soennitische radicalen. . . en kwam twee dagen nadat president Trump alle terrorisme de schuld gaf van het sjiitische Iran tijdens een toespraak in Saoedi-Arabië, de voorstander van een vorm van extreem soennitisch supremacisme.”

Het doel van de toespraak was om de solidariteit van de VS met de Saoedi's te betuigen en het sjiitische Iran de schuld te geven van terrorisme Trita Parsi, hoofd van de Nationale Iraans-Amerikaanse Raad, om Trump te beschuldigen van het leggen van de basis voor oorlog, tweetend: “Trump riep zojuist op tot volledige isolatie totdat het regime in Iran valt. Ja, regimeverandering en isolatie. Zo werd de basis gelegd voor een oorlog in Irak.”

En ISIS, zoals u zich herinnert, kwam uit de chaos in de nasleep van de rampzalige oorlog in Irak, en ziet het als haar missie om niet simpelweg de controle over haar eigen territorium over te nemen, maar om haar vijanden in het Westen te schaden en te straffen. Een jaar geleden, een ISIS bericht op sociale media, die zijn aanhangers in het Westen oproept om thuis oorlog te voeren en de organisatie te verdedigen tegen de “tientallen naties . . . verzamelden zich ertegen,” dwong enige aandacht af:

"Als je een ongelovige Amerikaan of Europeaan kunt doden - vooral de hatelijke en smerige Fransen - of een Australiër, of een Canadees, of welke andere ongelovige dan ook, van de ongelovigen die oorlog voeren, inclusief de burgers van de landen die een coalitie zijn aangegaan tegen de islamitische Staat, vertrouw dan op Allah en dood hem op welke manier dan ook.”

Noem het terrorisme als je wilt, maar dit is oorlog! ISIS had een manier gevonden om het Westen te 'bombarderen' zonder een luchtmacht, om schokken en ontzag toe te brengen met een militair budget dat oneindig veel kleiner was dan dat waarover zijn vijanden beschikten.

Luisteren naar Donald Trump, in navolging van de traditie van zijn voorgangers, beloven ons "veilig" te houden door meer oorlog terug te gooien naar de slechteriken - en hun kinderen! – met raketten en drones en grondtroepen, met strategische steun van onze bondgenoten zoals Saoedi-Arabië, bevriest de ziel. Hoe kunnen we zo dom zijn? Dit zal niets anders doen dan vergelding garanderen, niet alleen in de 'frontlinies', maar ook in winkelcentra, nachtclubs en rockconcerten.

"Ons begrip van oorlog", schreef Barbara Ehrenreich 20 jaar geleden in het voorwoord van haar boek Blood Rites, “. . . is ongeveer net zo verward en ongevormd als theorieën over ziekten ongeveer 200 jaar geleden waren.”

Later in het boek merkte ze op: “Ondertussen heeft oorlog zich ingegraven in economische systemen, waar het miljoenen mensen in hun levensonderhoud voorziet, in plaats van slechts een handvol ambachtslieden en beroepssoldaten. Het heeft zich in onze ziel genesteld als een soort religie, een snel tonicum voor politieke malaise en een versterkend tegengif voor de morele verdoving van consumentistische, marktgedreven culturen.”

Terwijl ik deze woorden las, greep een werkende metafoor me vast: oorlog is kanker met politieke invloed. Bijvoorbeeld, CNBC informeert ons:

“De defensievoorraden namen maandag een vlucht nadat president Donald Trump een wapenovereenkomst van bijna $ 110 miljard met Saoedi-Arabië had getekend. De deal heeft een waarde van 350 miljard dollar over een periode van 10 jaar.

“Maandag sloot Lockheed Martin meer dan 1 procent en General Dynamics sloot ongeveer 1 procent. Deze aandelen, samen met Raytheon en Northrop Grumman, bereikten eerder op de dag een recordhoogte.

En zo gaat het. Oorlog, dat wil zeggen ontmenselijking en moord, blijft niet alleen moreel aanvaardbaar, maar ook financieel lonend als wij en onze vrienden het voeren. Maar wat rond gaat, komt rond. We zullen de cultuur van geweld niet overstijgen met een wapendeal.

***
Over Bob Koehler.