by David Swanson, September 11, 2018.
Als je naar het noorden door Noord-Amerika reist, met de seizoenen of de verandering in het klimaat, met oogsten van patriottische oorlogszuchtige oogst, zou de grootste daling van de oogst kunnen komen rond de Mason Dixon-lijn, niet de Canadese grens.
Yves Engler's nieuwe boek, Links, Rechts: Marching to the Beat of Imperial Canada's Foreign Policy stelt voor om 10% van de verklaring te geven waarom veel Canadezen lijden onder de waan dat de regering van hun land een welwillende kracht in de wereld is - terwijl de andere 90% in een eerder boek over propaganda.
Canada neemt deel aan talloze door de VS geleide oorlogen en staatsgrepen. Gewoonlijk is de rol van Canada zo onbeduidend dat men zich niet kan voorstellen dat de verwijdering ervan een groot verschil maakt, behalve dat het belangrijkste effect in feite een propaganda is. De Verenigde Staten zijn iets minder bedrieglijk voor elke samenzwerende junior partner die ze meesleept. Canada is een redelijk betrouwbare deelnemer die het gebruik van zowel de NAVO als de Verenigde Naties als dekking voor criminaliteit stimuleert.
In de Verenigde Staten zijn traditionele barbaarse rechtvaardigingen voor oorlog overwegend dominant in het motiveren van het grootste deel van de bevolking dat oorlog ondersteunt, waarbij humanitaire fantasieën een ondergeschikte rol spelen. In Canada lijken de humanitaire claims vereist te zijn door een iets groter percentage van de bevolking, en Canada heeft die claims dienovereenkomstig ontwikkeld, waardoor het een leidende promotor is van "vredeshandhaving" als eufemisme voor oorlogvoering, en van R2P (de verantwoordelijkheid te beschermen) als een excuus om plaatsen zoals Libië te vernietigen.
Ik geef de voorkeur aan een beleid dat oorlogsvoering heet en vreedzame middelen gebruikt, boven oorlog onder het label 'vredeshandhaving'.
Het Canadese buitenlands beleid is grofweg dat van de Amerikaanse Democratische Partij. In feite beweerde de mindere kwaadaardige partij in de Canadese politiek (de nieuwe Democratische Partij, die niet nieuw is) dat ze zich tegen de oorlog tegen Afghanistan “verzetten” tot Barack Obama de Amerikaanse president werd. De NDP in het account van Engler is bijna net zo slecht als de Amerikaanse Democraten. De arbeidersbeweging is groter maar bijna net zo slecht als die in de Verenigde Staten. De denktanks en experts van Canadees links, de liberale helden, de bedrijfsmedia en de nationalistische warlusting van de cultuur als geheel zijn bijna net zo slecht als in de Verenigde Staten.
Engler's boek biedt een uitstekende enquête en diagnose. Hij wijst op de invloed van de VS, op allerlei soorten financiële corruptie, op vakbonden die lobbyen voor wapenopdrachten en op de typische problemen van bedrijfsmedia. Hij beschrijft een cultuur waarin nationalisme een reactie is geweest op Amerikaanse invloed, maar waarin dat nationalisme deelname aan door de VS geleide moordpartijen motiveert. Het is duidelijk dat een beter antwoord op de invloed van de VS nodig is.
De norm die Engler voorstelt voor een beter Canadees buitenlands beleid is onbetwistbaar. Hij stelt voor een beroep te doen op de gouden regel en op te houden acties op te leggen aan vreemde landen die Canadezen niet zouden willen doen aan Canada.
Het boek van Engler begint met een kritiek op het huidige Canadese beleid, en door dit boek ontwikkelt hij veel recente voorbeelden van Canadese oorlogsvoering. Maar hij gaat ook vele decennia het verleden in, een benadering die men zou kunnen verwachten om meer geesten te openen voor de aanvaardbaarheid van kritiek op het gedrag van de machthebbers. Engler - die zelfs Rwanda gelijk krijgt, van alle zeldzaamheid - saboteert zijn hele argument met een enkele zin.
Ondanks de mate waarin R2P op mythen uit de Tweede Wereldoorlog rust, ondanks de mate waarin militarisme als geheel op mythen uit de Tweede Wereldoorlog berust, verklaart Engler de deelname van Canada aan de Tweede Wereldoorlog gerechtvaardigd. Hier is een korte schets van wat er mis is met dergelijke claims.
Engler zal spreken om #NoWar2018 in Toronto.
